Τελείωσαν οι διακοπές σου και σ’ έχει πιάσει κατάθλιψη; Σκέφτεσαι την επιστροφή στη ρουτίνα του χειμώνα και βγάζεις φλύκταινες; Θυμάσαι την καθημερινότητα που σε περιμένει από Σεπτέμβριο και συνειδητοποιείς πως ακόμη και οι γονείς σου έχουν πιο ενδιαφέρουσα ζωή από τη δική σου; Μην τρελαίνεσαι, δεν είσαι μόνος/η σε όλο αυτό…
Από την άλλη βέβαια, δεν είναι να τ’ αφήνεις αυτά τα πράγματα. Μπορείς να μπήκες μόλις στην τρίτη δεκαετία της ζωής σου, αν αφήσεις τα πράγματα στη μοίρα τους ωστόσο, θα βαλτώσεις για τα καλά, προτού καν το καταλάβεις.
Αν λοιπόν, βλέπεις τον εαυτό σου στα 5 σημάδια που ακολουθούν, φρόντισε να πάρεις την κατάσταση στα χέρια σου το συντομότερο:
#1 Πας κι έρχεσαι στη σχολή θυμίζοντας ζόμπι
Δε βρίσκεις κανένα νόημα σε όλη αυτή την καθημερινή διαδρομή. Πας – έρχεσαι χωρίς να παίρνεις ή να δίνεις το παραμικρό. Περιφέρεις απλά το σώμα σου, ακολουθώντας τους συμφοιτητές σου σε ό,τι κι αν κάνουν, ασχέτως αν εσένα σ’ ενδιαφέρει αυτό ή όχι. Καταλαβαίνεις νομίζω, πως δε σου αρμόζει κάτι τέτοιο, νέο παιδί. Άντε λοιπόν, τι περιμένεις; Τι θα έλεγες να ξεκινήσεις με κάποιο χόμπι από Σεπτέμβριο;
#2 Δεν κάνεις τίποτα περισσότερο από τα απολύτως απαραίτητα
Τα μέτρια είναι για τους μέτριους. Συνειδητοποιώντας το νόημα αυτής της ιδιαίτερα απλής πρότασης, έχεις κάνει το μεγαλύτερο βήμα προς την επιτυχία. Μην εφησυχάζεις και μην αρκείσαι στα απολύτως απαραίτητα. Προσπάθησε καθημερινά για το κάτι παραπάνω και μονάχα έτσι θα φτάσεις πιο κοντά στους στόχους σου. Διαφορετικά, θα σε πάρει το ρεύμα της μετριότητας…
#3 Η «τέχνη» της αυτολύπησης είναι το μεγάλο σου ατού
Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λυπάσαι μονίμως για αυτά που κάνεις (ή που δεν κάνεις), άλλοτε συνειδητά κι άλλοτε ασυνείδητα; Κάθεσαι μόνος σου και σκέφτεσαι πόσο βαρετή και στάσιμη είναι η καθημερινότητά σου; Τίποτα από αυτά δε θα βελτιωθεί, αν αράζεις ξάπλα στον καναπέ και κοιτάζεις το κρεβάτι. Η αυτολύπηση είναι για τους αδύναμους και είμαι σίγουρη πως δε θέλεις να λογίζεσαι ως τετοιος.
#4 Σταμάτησες να θέτεις στόχους
Αν δε βάλεις φρένο στη διαδικασία της αυτολύπησης (βλ. παραπάνω) κι αποδεχτείς πλήρως τη φύση της βαρετής σου ζωής, υπογράφεις συμβόλαιο με την αποτυχία! Κι αυτό, διότι φτάνεις στο σημείο να μη βάζεις στόχους για το μέλλον και να αρκείσαι στο παρόν και πολλές φορές, ούτε καν σ’ αυτό, αναπολώντας μονίμως το παρελθόν. Κι ως γνωστόν, ζωή χωρίς στόχους δεν είναι ζωή!
#5 Συνειδητοποιείς οτι δεν έχεις ταξιδέψει σχεδόν καθόλου στη ζωή σου
Όσο δευτερεύον κι αν σου φαίνεται σε πρώτη φάση, το να αλλάζεις συχνά περιβάλλον και να έρχεσαι σε επαφή με διαφορετικούς ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες, είναι υψιστής σημασίας. Άφησε για λίγο το χωριό που επισκέπτεσαι από τα 5 σου κι οργάνωσε ένα πιο μακρινό ταξίδι με την παρέα. Οι τιμές για κάτι τέτοιο άλλωστε, μόνο απαγορευτικές δεν είναι στις μέρες μας (Ryannair σ’ αγαπάμε!), οπότε δεν έχεις καμία δικαιολογία…
Ξέρω ότι από τα μισά του άρθρου έπεσες σε ακόμη χειρότερη κατάθλιψη, συνειδητοποιώντας οτι η κατάστασή σου είναι ακόμα χειρότερη απ’ όσο νόμιζες. Καιρός όμως να ανασκουμπωθείς και να προσφέρεις στον εαυτό σου τη ζωή που αρμόζει σε κάθε 20χρονο στα ντουζένια του!
