Η σειρά ταινιών SAW σβήνει φέτος τα 20 κεράκια και μας προσφέρει μία από τις καλύτερες παραγωγές της!
Παραδέχομαι ότι σε τέτοιες ταινίες συνηθίζω να πηγαίνω προκατειλημμένος. Λίγο ότι έχω δει τις προηγούμενες ομώνυμες ταινίες και υποψιάζομαι τι με περιμένει, λίγο ότι τραβάει χρόνια αυτή η κολόνια και κάπως έχει κουράσει, μπαίνω στο σινεμά με το σκεπτικό «Άντε να το δούμε κι αυτό να περάσει η ώρα».
Έτσι κι αυτή τη φορά, στο δέκατο κατά σειρά SAW κι έπειτα από το τραγικό Spiral που ήταν και το τελευταίο που είδα από το franchise, δεν περίμενα ότι θα δικαιώσει την απόφασή μου να κλείσω εισιτήρια για το σινεμά. Έκανα λάθος.
Ας πάρουμε τα πράγματα όμως από την αρχή.
Τι παίζει;
Έχοντας καρκίνο σε τελικό στάδιο, ο John Kramer αποφασίζει να δοκιμάσει μια πειραματική θεραπεία. Ταξιδεύει λοιπόν μέχρι το Μεξικό και υποβάλλεται σε εγχείρηση εγκεφάλου – μπορεί και όχι – αλλά καθώς αναρρώνει διαπιστώνει πως έχει πέσει θύμα μιας καλοστημένης πλεκτάνης. Από εκεί και πέρα, αν είσαι true SAW fan καταλαβαίνεις τι μπορεί να ακολουθεί.
Η ταινία τοποθετείται χρονικά ανάμεσα στο original Saw και Saw II, επομένως μην περιμένεις την παραμικρή συνοχή με το νούμερο 8 ή 9. Πάμε αρκετά χρόνια πίσω, στα πρώτα πρώτα βήματα του franchise, όταν ακόμα ο Kramer ήταν ζωντανός και στη φάση που μάθαινε για τον καρκίνο του.
Τι διαφορετικό θα δεις
Τα βασανιστήρια και οι δοκιμασίες που υπόκειται ο καθένας από τους πρωταγωνιστές προκειμένου να επιβιώσει είναι εξωπραγματικά. Ωστόσο, έχοντας εκτιμήσει περισσότερο απ’ όλες τις προηγούμενες 9 ταινίες τα: SAW, SAW II και SAW VI και συγκρίνοντάς τα με το X, είδα ένα αρκετά καλό – αλλά με αρκετές ατέλειες – σενάριο, που είχε ως σκοπό να με κρατήσει προσηλωμένο 2 ώρες. Το κατάφερε.
Μάλιστα, είναι ίσως η πρώτη ταινία SAW που ήθελε εξ αρχής ντε και καλά να σε πάει με το μέρος του Kramer και να υποστηρίξει τις σατανιστικές του σκέψεις και τα φρικιαστικά του σχέδια για το πώς θα δολοφονήσει «έμμεσα» ένα κάρο ανθρώπους. Η αλήθεια είναι ότι τον λυπήθηκα λίγο, αλλά ως εκεί. Υπάρχουν κι άλλοι τρόποι να εκδικείσαι ή να «τιμωρείς» κάποιον που σε εξαπάτησε. Λέω εγώ τώρα…
Tobin Bell: Η επιστροφή
Ήταν ίσως ο μόνος ηθοποιός που θα μπορούσε να σώσει το 10ο κατά σειρά SAW movie και μάλιστα να το κάνει να συγκρίνεται με τα πρώτα που είχαν κάνει πολύ καλά νούμερα. Όσο μεγαλύτερος κι αν είναι ο Tobin, δεν έχει χάσει την αίγλη του original Jigsaw serial killer, διατηρεί τις μουντές εκφράσεις του και παίρνει στις πλάτες του μια ακόμη ταινία.
Εξάλλου, αφού τα δρώμενα τοποθετούνται χρονικά ανάμεσα στις 2 πρώτες ομώνυμες ταινίες, δε θα μπορούσε και δε θα έπρεπε να είναι διαφορετικός και είναι μεγάλο επίτευγμα που το καταφέρνει. Αλλά δεν είναι δα και καμιά οσκαρική ή τρομερά απαιτητική ερμηνεία.
Στη σούμα…
Το SAW X ξεπέρασε τις προσδοκίες μου. Πήγα με κατεβασμένα τα μούτρα έτοιμος για να πάρω κάνα υπνάκο και αντ’ αυτού γέμισα το Σαββατόβραδό μου. Δικαίως μπορεί να μπει στη λίστα με τα καλύτερα SAW που έχω δει, αλλά καλό θα ήταν σιγά σιγά να σταματήσει αυτή η συνήθεια που έγινε λατρεία. Τι λες κι εσύ ρε Kevin, δεν έφτασε το τέλος μιας εποχής;
Αυτό που ξέρω πάντως, είναι ότι δεν τράβηξαν τα δύο τελευταία sequels και τα παιδιά αποφάσισαν να σκαλίσουν τις πρώτες ταινίες και να χώσουν κάπου εκεί ένα prequel-sequel (ή όπως θέλετε δείτε/πείτε το) και εν μέρει δικαιώθηκαν. Όπως έχει δείξει η ιστορία, τη δεύτερη φορά δεν ξαναδικαιώνεσαι, αλλά χαρακτηρίζεσαι αχόρταγος και κουραστικός.
