Πάει μια εβδομάδα σχεδόν που έκλεισε ένας χρόνος από το εγκληματικό δυστύχημα στα Τέμπη κι εκείνη τη μέρα (ξανά)θυμηθήκαμε πολλά. Τα θύματα, τους υπαίτιους, τους ανθρώπους που έχουν μείνει πίσω και τον αγώνα που κάνουν για δικαιοσύνη.
Κάπως έτσι, την ημέρα της μαύρης επετείου, το ψήφισμα της Μαρίας Καριστυανού στο change.org διαδόθηκε πιο γρήγορα και τράβηξε την προσοχή περισσότερο από κάθε άλλη φορά απ’ όταν ξεκίνησε να κυνηγάει τον στόχο του. Οι υπογραφές έφτασαν εύκολα το 1.000.000 και μάλιστα το ξεπέρασαν. Πλέον, η συμμετοχή έχει φτάσει σχεδόν τις 1.3 εκατ. υπογραφές και συνεχίζει.
Διάβασε κι αυτό
Τέμπη: Ξεπέρασαν το 1 εκατομμύριο οι υπογραφές στο ψήφισμα Καρυστιανού, ανήμερα της επετείου!
Ενώ το νούμερο ακούγεται εντυπωσιακό και όλοι χαρήκαμε με την επίτευξη του στόχου, ιδιαίτερα εκείνη τη μέρα, πήραμε μια στιγμή να αναλογιστούμε… τι σημαίνουν στ’ αλήθεια οι τόσες υπογραφές και τι ρόλο θα παίξουν στην απόδοση δικαιοσύνης;
Να θυμίσουμε ότι αυτό το ψήφισμα ξεκίνησε ως μια προσπάθεια να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία και να τιμωρηθούν όσοι ευθύνονται για το θάνατο των 57 ανθρώπων από τη σύγκρουση των τρένων, ασχέτως ιδιότητας.
Όπως είχε πει η ίδια η Μαρία Καριστυανού: «Επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι είναι μάταιο να αγωνίζεσαι για τα δικαιώματά σου…. Επειδή, πιστεύουν ότι εμείς πρέπει να πονάμε βουβά…. Το αρθ.73 παρ. 6 δίνει το δικαίωμα στον πολίτη να καταθέσει πρόταση τροποποίησης νόμου. Παρόμοιος νόμος υπάρχει σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες».
Με υπογραφή πεντακοσίων χιλιάδων πολιτών που έχουν δικαίωμα ψήφου, μπορούν να κατατίθενται έως δύο ανά κοινοβουλευτική περίοδο προτάσεις νόμων στη Βουλή, οι οποίες με απόφαση του Προέδρου της παραπέμπονται στην οικεία κοινοβουλευτική επιτροπή προς επεξεργασία και εν συνεχεία εισάγονται υποχρεωτικά προς συζήτηση και ψήφιση στην Ολομέλεια του Σώματος. Οι προτάσεις νόμων του προηγούμενου εδαφίου δεν μπορεί να αφορούν θέματα δημοσιονομικά, εξωτερικής πολιτικής και εθνικής άμυνας. Νόμος ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις εφαρμογής της παρούσας παραγράφου.
Πρώτο και σημαντικότερο δηλαδή, η συγκέντρωση των υπογραφών αυτών δε συνεπάγεται αυτόματα και την αλλαγή του νόμου περί βουλευτικής ασυλίας. Ασκεί απλά μια «πολιτική πίεση», όπως τόνισε στη δική της εξήγηση η Λίνα Παπαδοπούλου, καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ, μιλώντας στην εκπομπή «Χαμογέλα και Πάλι».
«Με βάση αυτές τις υπογραφές, θεσμικά δεν είναι υποχρεωμένοι. Αυτό αποτελεί μονάχα μια πολιτική πίεση», είπε συγκεκριμένα, προσθέτοντας πως:
Η συλλογή υπογραφών αφορά την πρόταση ενός νόμου, ενός κοινού νόμου που μπορεί να ψηφίσει η Βουλή. Άρα, πράγματι αν αυτό αποσκοπεί στο να ψηφιστεί ένας συγκεκριμένος νόμος, η Βουλή είναι υποχρεωμένη να συζητήσει αυτόν τον νόμο. Αλλά τώρα πρόκειται για την αναθεώρηση μιας συνταγματικής διάταξης, άρα δεν εμπεριέχεται θεσμικά.
Το πρόβλημα εν προκειμένω δεν το έχει ο νόμος. Ο νόμος δηλαδή περί ποινικής δίωξης υπουργών, αλλά το έχει το ίδιο το Σύνταγμα.
Η καθηγήτρια σημείωσε ακόμη ότι «το 2024 είναι το έτος που θα αρχίσει η αναθεώρηση του Συντάγματος, σύμφωνα με τα λεγόμενα του πρωθυπουργού. Μπορεί να αρχίσει τον Δεκέμβρη του 2024 όταν θα συμπληρωθεί πενταετία, από την προηγούμενη αναθεώρηση, το 2019. Τώρα το μπαλάκι είναι στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία της Νέας Δημοκρατίας, διότι αυτοί είναι οι περισσότεροι, όποιες προτάσεις κι αν κάνουν τα υπόλοιπα κόμματα, δύσκολα θα περάσουν».
Το ίδιο υποστήριξε και ο Ξενοφών Κοντιάδης, επίσης καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, δηλώνοντας στην εκπομπή «Καλημέρα Ελλάδα», ότι «Το ψήφισμα είναι ένα πρόπλασμα που δεν μπορεί να επηρεάσει άμεσα ούτε τη Βουλή, ούτε την έρευνα».
Ο ίδιος όμως πρόσθεσε ότι «Έχει τεράστια σημασία, πρωτίστως γιατί δείχνει αμφισβήτηση των θεσμών» και συνέχισε λέγοντας ότι «η δυναμική που έχει δημιουργηθεί δίνει τη δυνατότητα σε έναν νομικό να φτιάξει μία πρόταση που μπορεί να κατατεθεί στη Βουλή».
