Δυστυχώς, η φοιτητική μας ζωή κάποια στιγμή θα φτάσει στο τέλος της και τότε είναι που θέλουμε δε θέλουμε, θα κληθούμε κι επισήμως να ενηλικιωθούμε. Θα το καταλάβουμε για τα καλά μάλιστα, όταν σε έγγραφα και παραστατικά δε θα μπορέσουμε να δηλώσουμε «μαθητής/φοιτητής» αλλά «άνεργος/ιδιωτικός υπάλληλος/κλπ» Μεγάλη πίκρα…
Όπως και να ‘χει, θα χρειαστεί να καθίσουμε ψύχραιμα κι ώριμα (όσο μπορούμε δηλαδή), να σκεφτούμε τι τελικά θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας κι αναλόγως να πράξουμε. Να πάμε στρατό (για τους άντρες); Να κάνουμε κάποιο μεταπτυχιακό (παράταση στη φοιτητική ζωή); Να ψάξουμε για δουλειά; Για να μην αναφερθώ σε ένα σωρό ερωτήματα, τα οποία θα χρειαστεί να απαντηθούν το συντομότερο.
Πάμε λοιπόν να δούμε, τα πράγματα εκείνα που αναμένεται να μας συμβούν αμέσως μετά την αποφοίτηση;
#1 Αρχικά, θα το γλεντήσουμε σαν να μην υπάρχει αύριο…
Ευκαιρία για αλκοόλ είναι αυτή, δε γίνεται να πάει χαμένη!
#2 Κάπου εκεί παίρνουν σειρά οι νέες δραστηριότητες (χόμπι, γυμναστήριο, εθελοντισμός, ξένες γλώσσες κλπ).
Άσχετα αν μετά από 2-3 εβδομάδες παρατάμε τις περισσότερες…
#3 Στην πραγματικότητα βέβαια, όλες μας οι πράξεις αποσκοπούν στην καθυστέρηση της αντιμετώπισης της πραγματικότητας.
Έλα όμως, που κανείς δεν ξέφυγε…
#4 Κάπου εκεί αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τη σοβαρότητα της κατάστασης…
Βλέπεις, σήμερα θα κληθούμε να διαλέξουμε πώς και πού θα βρισκόμαστε σε 5-10 χρόνια!
#5 Κλασσική αντίδραση όλων: αναθεματίζουμε για όλα τα λάθη που κάναμε στο παρελθόν καθώς και για τα …σωστά που εν τέλει δεν ολοκληρώσαμε.
Καλό είναι πάντως, να ξεχωρίσουμε το παρελθόν από το παρόν και το μέλλον…
#6 Κάπου εκεί αρχίζει να φυτεύεται ο σπόρος του εξωτερικού…
Αν και σε πρώτη ανάγνωση μοιάζει η πλέον τρομακτική κι αδύνατη επιλογή!
#7 Πώς θα αντέξουμε όμως, το βάρος με το οποίο μας φορτώνει ο περίγυρός μας, όταν μας λέει για το πόσο ψηλά θα φτάσουμε στη ζωή μας;
Μα είναι δυνατόν να μας μιλάνε για την κορυφή, όταν δεν έχουμε ανέβει ούτε τα 5 πρώτα σκαλιά ακόμη;
#8 Το χειρότερο πάντως είναι, όταν μπαίνουμε κι εμείς στη διαδικασία να συγκρίνουμε τον εαυτό μας με τα επιτεύγματα των υπόλοιπων…
Στην τελική, ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και ξεχωριστός. Έτσι δεν είναι;
#9 Τα χαστούκια όχι μόνο δε σταματούν, αλλά γίνονται και πιο σκληρά. Άκου εκεί, ζητούνται υπάλληλοι με 3 χρόνια προϋπηρεσία…
Και καμιά 10αριά άλλες δεξιότητες…
#10 Το σημείο όπου συνειδητοποιούμε πόσο γελασμένοι ήμασταν, όταν νομίζαμε πως τα βάσανά μας τελειώνουν στην αποφοίτηση…
Χαχαχα, καλό!
#11 Για αυτό: Μεταπτυχιακό κι Άγιος ο Θεός!
Τουλάχιστον θα έχουμε ξανά πάσο να χρησιμοποιήσουμε…
#12 Και μαζί με το μεταπτυχιακό, έρχεται και η σειρά της αποστολής βιογραφικών …ΠΑΝΤΟΥ!
Τι εννοείς, δε σπούδασες Ιατρική για να γίνεις σερβιτόρος; Γιατί, τι έχει ο σερβιτόρος δηλαδή;!
#13 Η στιγμή που φουντώνεις στην ερώτηση: «Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από σήμερα;»
Στην αγκαλιά της μαμάς, να με στηρίζει σε ό,τι μαλακία κι αν κάνω…
#14 Ένα από τα βασικότερα στάδια της «μετά πτυχίο εποχής», είναι κι ο συμβιβασμός με πολλά, πάρα πολλά πράγματα!
Ναι κι ο Τσίπρας κόκκινες γραμμές είχε κι όλοι είδαμε που έφτασε…
#15 Το καλό στην όλη υπόθεση πάντως, είναι το γεγονός πως αργά ή γρήγορα θα τον βρούμε τον δρόμο μας…
Όλοι τον βρίσκουν στην τελική!
Άντε και καλή μας σταδιοδρομία!
