Φοιτητής δεν είσαι; Για μίλησέ μας λίγο για τη σχέση σου με το ντελίβερι, να δω κάτι!
Τη σχέση αυτή που αναπτύχθηκε κατ’ ανάγκη, ξεκινώντας από το βράδυ εκείνο που έμεινες για πρώτη φορά μόνος στο σπίτι σου. Αυτή που σου έλυσε τα χέρια και σου γέμισε το στομάχι πάμπολλες φορές, όταν γύριζες από τη σχολή κουρασμένος, ή όταν δεν είχες όρεξη (ή την ικανότητα) να φτιάξεις κάτι για να αράξετε με το παρεάκι σπίτι.
Η σχέση που δεν περίμενες ποτέ να εξελιχθεί έτσι κι ούτε φανταζόσουν τη σοβαρότητα του πράγματος. Ωστόσο όταν έρχεσαι καθημερινά (άντε, πες ανά δυο μέρες) σε επαφή με κάτι, δύσκολα να μη δεθείς μαζί του. Και δύσκολα να μη δεθεί κι εκείνο. Γιατί μιλάμε για αμοιβαία αισθήματα. Είσαι από τους πιο συνεπείς και λατρεμένους πελάτες του, νομίζεις δεν το εκτιμά αυτό;
Έλα όμως, που όπως κάθε σχέση, έτσι κι αυτή, έχει τα προβληματάκια της… Δεν είναι ποτέ όλα όμορφα και ρόδινα.
Κι εσύ φίλε, που έχεις διασχίσει μακρύ δρόμο με το «φαγητό απ’ έξω», ξέρεις καλύτερα από τον καθένα για τι ακριβώς μιλάω. Έχεις έρθει αντιμέτωπος με διάφορα δύσκολα ζητήματα, όπως:
#1 Αυτός ο «καλοφαγάς» ο φίλος σου, αυτός…
Ή καλύτερα… ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ καλοφαγάς φίλος σου. Είναι το άτομο που όταν έρθει η στιγμή να σου πει τι θέλει και μάλιστα αναλυτικά, θα νιώσεις λίγο θυμό να το πω (;), βαρεμάρα ίσως (;). Θα σε ζαλίσει, τελοσπάντων, με το ατελείωτο μπλα-μπλα και τις φαντασμένες γαστρονομικές απαιτήσεις, απαντώντας στην πιο απλή ερώτηση έβερ, «Τι θες;», κάπως έτσι:
1 κοτομπέικον ανάλατο, καλοψημένο με ντομάτα, σως γιαουρτιού, δίπιτο, με τη μια πίτα αλάδωτη και χωρίς αλάτι και 1 πίτα γύρο χοιρινό με πάπρικα και λίγες πατάτες, αλλά όχι πολύ λίγες, απ’ όλα χωρίς ντομάτα, σε πίτα ολικής άλεσης και με πολύ λίγο κρεμμύδι, έτσι να ακούγεται!
And you are like…
#2 Τι να το κάνεις το φαΐ όταν περνάει μισός αιώνας να έρθει;
Σίγουρα ο ντελιβεράς που δεν έρχεται ποτέ στην ώρα του θα είναι το πιο common πρόβλημά σου. Και ειδικά όταν πεινάς σαν λύκος και κάνεις από την απελπισία σου (και την κοιλιά που γουργουρίζει) τη λάθος ερώτηση σε πόση ώρα θα έρθει η παραγγελία, τότε τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Μισή ώρα θα σου απαντήσει ο άνθρωπος, μισή ώρα θα είσαι στην τσίτα! Και επειδή συνήθως «κόβουν» λίγο από τον πραγματικό χρόνο που θα κάνει να φτάσει μέχρι το σπίτι σου το φαγητό, ξέρεις ότι θα περιμένεις παραπάνω.
Είσαι σε αναμμένα κάρβουνα και κάθε λεπτό που δεν χτυπάει το ρημαδοκούδουνο, σε πιάνει ταχυκαρδία! Μηχανάκια διασχίζουν πάνω-κάτω την οδό σου κι εσύ τρελαίνεσαι! Βγαίνεις στο μπαλκόνι να δεις μήπως ήρθε. Μάταια όμως… Ξαναπαίρνεις στο μαγαζί:
-Ναι καλησπέρα, ήθελα να ρωτήσ…
-Μόλις έφυγε το παιδί με την παραγγελία, έρχεται!
Και κάπως έτσι η ανυπομονησία ανεβαίνει στο κατακόρυφο. Έρχεται, όμως, τελικά η στιγμή που θα ηχήσει ο κώδων και τότε είναι που θα πεταχτείς από τον καναπέ σαν να σου έχουν βάλει ελατήριο στον κώλο και θα τρέξεις να ανοίξεις.
#3 Δεν φτάνει που καθυστερεί βέβαια, δεν τρώγεται κιόλας
Και πες ότι ο ντελιβεράς αργεί, αλλά κάποια στιγμή το φαγητό έρχεται. Πλέον λοιπόν, είσαι στο στάδιο που θα ανοίξεις το κουτί ή τη σακούλα και θα αρχίσεις να μασουλάς μανιωδώς. Έλα όμως που με την καθυστέρηση του ντελιβερά, το φαγητό κρύωσε. Έγινε σκατά. Κι εσύ πώς θα το φας αυτό το σουβλάκι που έχει γίνει πέτρα;;; Τηλεφωνάκι, κράξιμο, κι όλα καλά…
#4 Για δυνατούς λύτες
Προτού βέβαια ανοίξεις τη σακούλα με τα σουβλάκια, υπάρχει μια άλλη δοκιμασία που πρέπει να βγάλεις εις πέρας. Δεν ξέρω τι παίζεται να σου πω την αλήθεια. Σε τεστάρουν για κάτι; Μία η υπομονή, μία τα νεύρα, μία η μυϊκή σου δύναμη! Γιατί για να ανοίξεις τον κόμπο που έχει κάνει ο σουβλατζής στη σακούλα, πρέπει να είσαι πρωταθλητής στην άρση βαρών!
Ρε φίλε σουβλατζή ή ντελιβερά ή όποιος άλλος στο διάολο βάζει την παραγγελία μου στη σακούλα, ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΗ ΔΕΝΕΙΣ ΕΤΣΙ; Τι πρέπει να κάνω δηλαδή εγώ όταν έρθει; Να βάλω μπρος τις μαθηματικές μου ικανότητες και να λύσω την παπαριά σου;
Πάντα θα την έχω αυτή την απορία. Anyway, σε παρακαλώ πεινασμένε μου αναγνώστη/στρια, ΜΗΝ κάνεις το λάθος και προσπαθήσεις να λύσεις τον κόμπο. Απλά σκίσε τη σακούλα, δε θα το νιώσει, μην αγχώνεσαι.
#5 Κάνει λάθη για να…
Σίγουρα όχι για να μάθεις. Αλλά όταν το κάνει αυτό το αναθεματισμένο λάθος στην παραγγελία σου, γίνεσαι τούρμπο. Πώς γίνεται να παρήγγειλες χωρίς ντομάτα κι αυτό που σου ήρθε να έχει μέσα ολόκληρο θερμοκήπιο; Ποτς γένεν αυτό;
Παρ’ τους τηλ, κραξ’ τους κι απαίτησε να σου φέρουν αυτό που πραγματικά παρήγγειλες, αν τουλάχιστον δεν ψοφάς της πείνας… Γιατί μεταξύ μας, και χωρίς κρεμμύδι να το ήθελες το σουβλάκι ή την πίτσα χωρίς πιπεριές, άμα πεινάς σαν λύκος τρως και σίδερα. Σωστά;
#6 H δημοκρατία θα (σε) φάει, εσύ πάντως δε θα φας
Συμβαίνει συχνά, αν όχι πάντα, όταν έχεις παρέα σπίτι. Ένα πράγμα θα σου πω συμβουλευτικά: You are the host, you get to decide. Αν κάνεις το λάθος και αφήσεις την παρέα να βγάλει άκρη, δύο ενδεχόμενα παίζουν. Ή θα μείνετε νηστικοί ή θα φάτε 5 ώρες αργότερα. Στην τελική, αν θες να μην επιβάλλεις τη δικτατορία, γιατί έχεις κι ένα ίματζ στην κενωνία, ρώτα τον καθένα τι θέλει και όποιοι υπερτερούν αριθμητικά… ΟΧΙ! ΟΥΤΕ καν αυτό.
Πίτσα θες εσύ; Πίτσα θα πάρετε! Γιατί αλλιώς τα καυγαδάκια δε θα αργήσουν να έρθουν και τότε είναι που θα φρίξεις για τα καλά!
#7 We ‘re closed
Ε ναι ρε φίλε, δε γίνεται να σου κάνουν και ντελίβερι 24/7. Και στο κάτω-κάτω, ας πρόσεχες. Ειδικά αν δεν ακολούθησες τη συμβουλή μου από την κατηγορία #6, καλά να πάθεις. Πέρασε η ώρα κι έκλεισε το μαγαζάκι.
Anyway, επειδή ως γνωστόν είμαι πολύ αγαθός άνθρωπος, σου ‘χω κι εδώ μια λύση. Αν το ψυγείο είναι άδειο, και δεν έχεις πραγματικά τίποτα, απλά δε θα φας. Καλό ε;
Δε χρειάζεται όμως να με ευχαριστείς, ρε συ. Εξάλλου πάντα οι συμβουλές μου λύνουν τα χέρια εκατοντάδων ανθρώπων! Έκανα ό,τι κάνω κάθε φορά, it’s my job.
