Στη φάση που βρισκόμαστε χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ να πέσουμε πάνω σε ένα πεφταστέρι και να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στην ευχή που θα κάνουμε. Ακόμα καλύτερα, αν αυτά γίνουν πολλά, πράγμα καθόλου απίθανο όσον αφορά την αποψινή βραδιά, αφού οι διάττοντες Περσείδες έχουν «κλείσει» παράσταση στον νυχτερινό ουρανό!
Η βροχή αστεριών που περιμένουμε κάθε καλοκαίρι να ομορφύνει το άραγμά μας σε κάποιο ψηλό σημείο, έφτασε και θα μας συντροφεύσει (εμάς τα νυχτοπούλια) το βράδυ της Τετάρτης 11/8, αλλά και της Πέμπτης 12/8. Απόψε είναι η κορύφωσή τους για την ακρίβεια, οπότε οι πιθανότητες να πέσεις πάνω σε αυτό το ουράνιο θέαμα είναι πολύ μεγαλύτερες.
Ιδιαίτερα σε πόλεις όπως η Αθήνα, μόνο σε κάτι τέτοιες ειδικές περιστάσεις μπορούμε να ελπίζουμε, αφού σύμφωνα και με τη NASA, οι Περσείδες «δίνουν» περισσότερα φωτεινά μετέωρα από κάθε άλλη βροχή διαττόντων μέσα στο έτος. Αρκεί φυσικά να μας κάνει τη χάρη ο καιρός και το στρώμα καπνού που καλύπτει εδώ και μέρες διάφορες περιοχές. Το ρεκόρ τους πάντως ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την ώρα, ενώ συνήθως «δίνουν» 50 έως 60 την ώρα.
Εμφανίζονται σχεδόν σε όλα τα σημεία του ουρανού και όχι σε ένα συγκεκριμένο, μολονότι φαίνεται να προέρχονται κυρίως από τα βορειοανατολικά, από την περιοχή του αστερισμού του Περσέα, από όπου πήραν και το όνομά τους. Τα μετέωρα αρχίζουν να πέφτουν αραιά περίπου από τις 17 Ιουλίου, πυκνώνουν σταδιακά και διαρκούν έως τις 24 Αυγούστου.
Η βροχή αρχίζει λίγο μετά τη δύση του ήλιου, αλλά όσο πιο κοντά στην ώρα που χαράζει, τόσο πιθανότερο είναι να δει κανείς με γυμνά μάτια τα συγκεκριμένα «πεφταστέρια».
Οι Περσείδες – οι οποίες καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους αστρονόμους το 36 μ.Χ. – προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης.
Ο κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), διαθέτει έναν τεράστιο πυρήνα διαμέτρου περίπου 26 χιλιομέτρων. Αποτελεί το μεγαλύτερο γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα και χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για να πραγματοποιήσει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.
Το τελευταίο κοντινό πέρασμά του από τη Γη ήταν το 1992 και το επόμενο αναμένεται το 2126, ενώ δε φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο μέλλον. Τα μετέωρά του, που συνήθως έχουν βάρος μικρότερο από ένα γραμμάριο, εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα με ταχύτητα σχεδόν 60 χλμ. το δευτερόλεπτο και αναφλέγονται σε ύψος περίπου 130 χλμ., οπότε και αρχίζουν να γίνονται ορατά από τους παρατηρητές. Καθώς πλησιάζουν προς το έδαφος με μεγάλη ταχύτητα, διαλύονται από την τριβή και την υπερθέρμανση (1.650 βαθμοί Κελσίου), σε ύψος άνω των 80 χιλιομέτρων από την επιφάνεια της Γης, αφήνοντας πίσω τους φωτεινά ίχνη.
Εξάλλου, στις 19 Αυγούστου ο Δίας θα βρεθεί σε αντίθεση με τη Γη, δηλαδή στο κοντινότερο σημείο της τροχιάς του σε σχέση με τον πλανήτη μας, ενώ παράλληλα θα φωτίζεται πλήρως από τον Ήλιο. Έτσι, ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματός μας θα είναι φωτεινότερος από κάθε άλλη στιγμή του έτους και ορατός καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας, συνεπώς θα είναι η καλύτερη συγκυρία για την παρατήρηση και τη φωτογράφηση του ίδιου και των φεγγαριών του.
