ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Παιδικά καλοκαίρια vs καλοκαίρια στα 20 | Πότε ευχαριστιόμασταν περισσότερο τις διακοπές μας;

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και μετά από μια άκρως απαιτητική εξεταστική περίοδο, μπορούμε πλέον να το χαρούμε σαν άνθρωποι. Νομίζω πως δεν είμαι ο μοναδικός που πιστεύει ότι τα συναισθήματα είναι ίδια με εκείνα που βιώναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά και τελείωνε το σχολείο. Βέβαια, οι διακοπές που κάναμε […]

Default avatar

Guest Author

13 Ιουλίου, 2017

Το καλοκαίρι έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας και μετά από μια άκρως απαιτητική εξεταστική περίοδο, μπορούμε πλέον να το χαρούμε σαν άνθρωποι. Νομίζω πως δεν είμαι ο μοναδικός που πιστεύει ότι τα συναισθήματα είναι ίδια με εκείνα που βιώναμε όταν ήμασταν μικρά παιδιά και τελείωνε το σχολείο. Βέβαια, οι διακοπές που κάναμε τότε, δεν έχουν την παραμικρή σχέση μ’ αυτές που ζούμε τώρα…

Από τη μια είμαστε πολύ πιο ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι μα ό,τι θέλουμε, από την άλλη ωστόσο, σαν ενήλικες πρέπει οι ίδιοι να καλύπτουμε τα έξοδά μας ή στην τελική να είμαστε πιο συνετοί.

Πέρα από το οικονομικό κομμάτι πάντως, υπάρχουν ένα σωρό ακόμη διαφορές μ’ εκείνη την υπέροχη εποχή. Κάπως έτσι, σκεφτήκαμε να κάνουμε ένα crash test ανάμεσα στις καλοκαιρινές μας διακοπές ως ενήλικοι κι ως παιδάκια. Τα συμπεράσματα, δικά σας…

#1 Του ύπνου τα ωραία…

  • Ως παιδιά, δεν μπορώ να πω ότι είχαμε σχέση αγάπης με τον ύπνο. Τουλάχιστον όχι με τον πρωινό. Καθημερινά άλλωστε, σηκωνόμασταν πουρνό πουρνό για να δούμε τα αγαπημένα μας παιδικά και να ταυτιστούμε με τους ήρωες της παιδικής μας ηλικίας. Μόλις το καθιερωμένο πρόγραμμα της τηλεόρασης τελείωνε, ξεκινούσαμε τα τηλέφωνα για να δούμε σε ποιανού φίλου το σπίτι θα κατσικωθούμε.

vs

  • Σήμερα, ο ύπνος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως ο έρωτας της ζωής μας. Σε κάθε ευκαιρία, του δίνουμε και καταλαβαίνει. Και δη όταν μιλάμε για καλοκαιρινές διακοπές, όπου οι ατελείωτες ώρες στο κρεβάτι δεν προκαλούν κανένα πρόβλημα και καθόλου τύψεις. Λόγω του εξοντωτικού προγράμματος που βιώνουμε μέσα στο εξάμηνο, όπου εντοπίζουμε κρεβάτι, καναπέ ακόμη και στην ξαπλώστρα της παραλίας, κλείνουμε τα μάτια μας και πέφτουμε σε …θερινή νάρκη!


#2 Όποιος τη νύχτα περπατεί…

  • Όντας ατίθασα νιάτα, τα ξενύχτια έδιναν κι έπαιρναν. Δεν αφήναμε party για party… Νομίζετε ότι μιλάω ειρωνικά; Ούτε καν. Δε θυμάστε κάτι αξέχαστους παιδότοπους με φουσκωτά, τους οποίους τιμούσαμε μέχρι τις 3:00 τη νύχτα, έχοντας τους γονείς μας να περιμένουν τρώγοντας ποικιλίες; Αλητεία, όχι αστεία!

vs

  • Η λογική λέει πως πριν το ξημέρωμα, δεν επιστρέφουμε σπίτι. Χαλαρό cocktailάκι, clubbing στην παραλιακή και μετά «βρώμικο» για την καληνύχτα. Το τυπικό, ημερήσιο πρόγραμμα. Συμφωνείτε; Οκ, στα 19, τα 20 και τα 21, μπορεί τα πράγματα να είναι κάπως έτσι. Όσο περνούν τα χρόνια όμως, τόσο μένουμε μόνο στο χαλαρό cocktailάκι…


#3 Οργάνωση, αυτή η μάστιγα

  • Κατά τη διάρκεια των παιδικών μας χρόνων, όλα τα βρίσκαμε έτοιμα και προγραμματισμένα. Δεν αγχωνόμασταν για το παραμικρό κι οι ευθύνες βάραιναν γονείς και μεγαλύτερα αδέρφια. Κοινώς: αυθεντική, καλοκαιρινή ανεμελιά, δίχως άγχη και σκοτούρες. Ίσως το βασικότερο πλεονέκτημα εκείνης της εποχής…

vs

  • Αντιθέτως, σήμερα οι διακοπές αποτελούν μια πονεμένη ιστορία. Καλούμαστε να συννενοηθούμε με την παρέα για τις διαθεσιμότητες του καθενός, προσπαθούμε να βρούμε ένα μέρος που να ικανοποιεί τους πάντες και φυσικά να χωρέσουμε σε μειωμένο budget, γιατί διαφορετικά θα κάνουμε να ξαναφάμε κανά μήνα… Γενικά, είναι πιο εύκολο να τετραγωνίσεις τον κύκλο, παρά να κανονίσεις διακοπές με παρέα, στα 20!


#4 Πλάτσα πλάτσα πλούτσα

  • Πριν καν μπούμε στη θάλασσα, οι μαμάδες μας έλουζαν με αντηλιακό έως ότου μοιάζουμε κι επισήμως με χιονάνθρωπους! Αφού λοιπόν, μας έδιναν την άδειά τους, τότε και μόνο τότε, μπορούσαμε να μπούμε στη θάλασσα… Και προφανώς, όχι πολύ βαθιά για να μας έχουν στο οπτικό τους πεδίο. Μόνο λουράκι δεν μας είχαν στο λαιμό…

vs

  • Ευτυχώς που έφτασε κι η εποχή της εκδίκησης. Πλέον δε μας βλέπει/παρακολουθεί κανείς (ελπίζουμε), οπότε μπορούμε να φτάσουμε στο άλλο άκρο. Αντηλιακό δε βάζουμε ούτε για αστείο, με αποτέλεσμα η μορφή χιονάνθρωπου να αντικαθίσταται από τον …κώλο της μαϊμούς. Πέρα απ’ αυτό, απολαμβάνουμε την ηρεμία μας στην ξαπλώστρα, κάνουμε την ηλιοθεραπεία (ο Θεός να το κάνει «θεραπεία» αυτό το πράγμα) και κάνουμε και τη μόστρα μας μ’ ό,τι (δε) δουλέψαμε στο γυμναστήριο, ολόκληρη τη χρονιά. Περνούν τα χρόνια, αλλάζουν οι συνθήκες με λίγα λόγια…

#5 Διάρκεια των διακοπών

  • Τι να πρωτογράψουμε εδώ; Κάναμε διακοπές σχεδόν τρεις μήνες. Ναι, τρεις ολόκληρους μήνες! Δηλαδή από ένα σημείο και μετά, φτάναμε στο σημείο να θέλουμε να ανοίξει το σχολείο, γιατί είχαμε σκυλοβαρεθεί από το καθισιό. Μιλάμε για χρυσές εποχές!

vs

  • Πλέον κάνουμε διακοπές μάξιμουμ ενάμιση μήνα κι αυτό στην ουτοπική περίπτωση που δε δουλεύουμε κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ας μη μιλήσω για το γεγονός ότι γύρω στα μέσα του Αυγούστου ξεκινάμε και διάβασμα για την εξεταστική του Σεπτέμβρη που κοντοζυγώνει… Γενικά δεν υπάρχει σωτηρία!

 

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET