Δεν υπήρχε μέρα κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, που να μην έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει «Αχ άντε να το τελειώσω το γ@@νο το σχολείο, να μην το ξαναδώ στα μάτια μου!». Να που έγινες 18, έγραψες Πανελλήνιες και η ευχή σου έπιασε τόπο. Πλέον, αντί για συμμαθητές έχεις συμφοιτητές. Είναι σαν να παίζεις ένα videogame και μόλις ανέβηκες level. Όλα γύρω σου καινούρια κι εσύ πάλι από την αρχή. Νέες γνωριμίες, νέες συμπάθειες, νέες αντιπάθειες, νέοι καθηγητές…
Κοιτάζοντας λιγάκι πιο «βαθιά» τα πράγματα ωστόσο, συνειδητοποιείς ότι δεν έχουν επιλέξει όλοι τον ίδιο δρόμο με εσένα. Κάποιοι ίσως να χάθηκαν στα μισά του παιχνιδιού και κάποιοι άλλοι ίσως απλά άλλαξαν παιχνίδι. Απ’ τα σχολικά τα χρόνια σου δε θα ξεχάσεις τις καφρίλες που κάνατε όλοι μαζί στην τάξη, τις εκδρομές, τις κοπάνες, κι εκείνη την παρέα που γεννήθηκε από τις αρχές των εφηβικών σου χρόνων και κράτησε μέχρι σήμερα. Έδεσες με άτομα που ενδεχομένως δεν ταίριαζες, συμπληρώνατε ο ένας τον άλλον όμως και κάνατε ωραίο παρεάκι.
Κι εκεί που με αυτά τα άτομα συνήθισες να πορεύεσαι τόσα και τόσα χρόνια, σήμερα ο καθένας οφείλει να κοιτάξει το δικό του μέλλον. Κάποιοι από την παρέα φεύγουν επαρχία, άλλοι αποφάσισαν να δοκιμάσουν την τύχη τους στο εξωτερικό και κάποιοι άλλοι να …γυρίσουν εκεί όπου ξεκίνησαν. Ποιοί έκαναν τη σωστή επιλογή; Αυτό, μόνο ο χρόνος είναι ικανός να το απαντήσει…
Μερικοί γνωρίζουν νέα άτομα, θεωρώντας τα παλιά δεδομένα και κατατάσσοντάς τα στον φάκελο: «για ώρα ανάγκης». Άλλοι, γυρίζουν στα παλιά τους λημέρια κι αντιμετωπίζουν τα πράγματα λες και κάποιος έχει πατήσει το fast forward κι έχουν χάσει τα βασικότερα επεισόδια της σεζόν. Ορισμένοι πάλι, απλά …χάνονται. Χωρίς συγκεκριμένο λόγο, χωρίς καν να το καταλάβουν οι ίδιοι.
Χίλια μπράβο στις παρέες που έχουν περάσει από 40 κύματα και συνεχίζουν ακάθεκτες! Πραγματικά, είναι αξιοζήλευτη αυτή η σύνδεση που έχουν. Πρόκειται βλέπεις, για άτομα που δεν τα έδεναν μονάχα οι καφρίλες και η καλοπέραση της τάξης. Υπήρχε κάτι πιο βαθύ, πιο ισχυρό ανάμεσά τους. Ήταν φίλοι με όλη τη σημασία της λέξης. Και τέτοιοι θα παραμείνουν, δε θα χωρίσουν, αντιθέτως θα συνεχίσουν να δημιουργούν όμορφες αναμνήσεις…
Εάν είσαι κι εσύ πρωτοετής, κάνε μια προσπάθεια για την «παλιά» σου την παρέα, μην ενθουσιάζεσαι από το νέο που θα συναντήσεις στο επόμενο level του videogame της ζωής σου. Όταν βλέπεις ότι κάτι αξίζει, προσπάθησε για αυτό μέχρι εκεί που δεν παίρνει και κάποτε, θα ευγνομωνείς τον εαυτό σου για αυτήν την επιλογή. Από την άλλη, εκείνο το τοξικό άτομο που σε τραβάει μονίμως προς τα πίσω, ήρθε η ώρα να το κρατήσεις ως μια …καλή ανάμνηση. Προσπάθησες να τον/την τραβήξεις μπροστά και δεν τα κατάφερες, ήρθε λοιπόν η ώρα να αλλάξεις σελίδα και για πρώτη (ίσως και τελευταία φορά) είναι 100% στο χέρι σου. Εσύ επιλέγεις. Καλή τύχη και καλά μυαλά!
