Τα τελευταία χρόνια, οι ταινίες για την κυκλοφορία των οποίων ανυπομονείς επί μήνες, αντικειμενικά δεν είναι πολλές. Για να ακριβολογούμε, κάθε χρονιά είναι μετρημένες στα δάχτυλα οι φορές που μπαίνεις στη σκοτεινή αίθουσα προϊδεασμένος ότι πρόκειται να δεις κάτι πολύ καλό. Η τελευταία φορά που μου συνέβη – μέχρι να κυκλοφορήσει το Oppenheimer – ήταν στην πρεμιέρα του Top Gun 2.
Δε χρειάζεται να είσαι fan του Κρίστοφερ Νόλαν, χρειάζεται απλώς να κλείσεις ένα εισιτήριο για την ταινία.
Η κινηματογραφική βιογραφία του Ρόμπερτ Οπενχάϊμερ, του θεωρητικού φυσικού και διαδόχου του Άινσταϊν, αφορά κυρίως τη δημιουργία της ατομικής βόμβας από τα χέρια τα δικά του και της ομάδας του. Μπορεί ο απλός κόσμος να μην τον γνώριζε μέχρι ο Νόλαν να αποφασίσει να κάνει τη ζωή του ταινία, ωστόσο πρόκειται για ένα μεγάλο όνομα της κβαντικής φυσικής. Τον 20ό αιώνα υπήρξε ‘the man’ στο πεδίο αυτό, εξού και η κόντρα του με τον Άινσταϊν.
Αν κάπου εδώ πιάνεις τον εαυτό σου να μην έχει ενδιαφέρον για μια ταινία που πραγματεύεται τις θετικές επιστήμες, γελιέσαι. Η δημιουργία της ατομικής βόμβας και το όνομα του Νόλαν τοποθετούνται στην ίδια πρόταση. Και ναι, η ταινία είναι επική ανεξαρτήτως του δικού μας γνωσιακού υποβάθρου. Η βιογραφία του «πατέρα» της ατομικής βόμβας ζωντανεύει στη μεγάλη οθόνη, εξερευνώντας μέσα από μια συναρπαστική αφήγηση την ιστορία ενός ανθρώπου που προσπάθησε να σώσει τον κόσμο δημιουργώντας ένα όπλο που μπορεί κάποια μέρα να τον καταστρέψει.
Για τρεις ολόκληρες ώρες, ή αλλιώς «για 11 μίλια κινηματογραφικής μπομπίνας» όπως ανέφερε σε προωθητική ενέργεια στο TikTok ο Ματ Ντέιμον, ο θεατής λαμβάνει συγκλονιστικά πολλά ερεθίσματα. Οι ιστορικές και επιστημονικές πληροφορίες ξεχύνονται δίχως σταματημό μέσα από μια οθόνη που προβάλει προσεγμένες aesthetic σκηνές.
Ο Κίλιαν Μέρφι, στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι απλά καθηλωτικός.
Τα καταγάλανα μάτια του και το ακραίο face acting του (αυτό που όλοι γνωρίσαμε στο Peaky Blinders) είναι αφοπλιστικά κάθε στιγμή που θα τον καδράρει ο φακός. Πρόκειται για περιπτώση που το casting σε κάνει να πιστεύεις ότι ο ηθοποιός γεννήθηκε για το συγκεκριμένο ρόλο. Η οσκαρική του ερμηνεία αγκάλιασε την ιδιαίτερη σκηνοθετική κουλτούρα του Νόλαν και το αποτέλεσμα σε αφήνει άναυδο.
Το ενδιαφέρον του casting ωστόσο δεν παύει στο Μέρφι, αφού καθ’ όλη τη διάρκεια δε σταματάς να πιάνεις τον εαυτό σου να λέει αυθόρμητα «Α παίζει κι αυτός!». Για όποιον παρακολουθήσει το φιλμ χωρίς να έχει δει τρέιλερ ή τσεκάρει στο IMDb τα πρόσωπα που παίζουν, η εμφάνιση των μεγάλων ονομάτων ακόμα και μετά τα μισά της ταινίας, σε αφήνει έκπληκτο. Ακόμη και για μικρούς ρόλους, έχει γίνει επιλογή πρωτοκλασάτων ηθοποιών, που οι ίδιοι σε άλλες ταινίες θα ήταν πρωταγωνιστές. Αυτό ομολογουμένως είναι κάτι αρκετά σπάνιο!
Η αφήγηση της ταινίας εκτυλίσσεται μεταξύ ασπρόμαυρου και έγχρωμου, κάτι επίσης σπάνιο στο σινεμά του σήμερα. Με τον τρόπο αυτό διαχωρίζει την οπτική μεταξύ τού Οπενχάιμερ και του Λούις Στράους, προέδρου της Αμερικανικής Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας, για το πώς αντιλαμβάνονται τα ιστορικά δρώμενα της εποχής.
Η ταινία γυρίστηκε σε IMAX (image maximum) 65mm format, μια μορφή φιλμ που δίνει 3 φορές μεγαλύτερη ανάλυση από το κοινό 35mm. Αυτό οδήγησε στην κατασκευή ενός νέου ασπρόμαυρου IMAX 65mm φιλμ από την Kodak αποκλειστικά για τα γυρίσματα του ‘Oppenheimer’, έτσι ώστε να επιτευχθεί η ίδια ποιότητα σε έγχρωμο και ασπρόμαυρο, καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας. Αυτό είναι κάτι που δείχνει πως ο Νόλαν για ακόμη μια φορά δεν ακολούθησε πουθενά την πεπατημένη. Για μια βιογραφική ταινία χρησιμοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες κάμερες και τα μεγαλύτερα φιλμ του κόσμου και το θέαμα μόνο καταιγιστικό θα μπορούσε να είναι.
Κατ’ εντολή του σκηνοθέτη απαγορεύτηκε επίσης κάθε είδος ψηφιακού εφέ (CGI), αφήνοντας τον διευθυντή φωτογραφίας Χόιτε βαν Χοϊτέμα και τους επικεφαλής ειδικών εφέ να δουλέψουν μόνο με αναλογικά μέσα, ακολουθώντας πιστά την αισθητική της υπόλοιπης ταινίας. Η παροιμία μια εικόνα – χίλιες λέξεις ταιριάζει γάντι για τη συγκεκριμένη παραγωγή, που δεν αφήνει ούτε καρέ στην τύχη!
Το σενάριο ακολουθεί τα ιστορικά γεγονότα όπως αρμόζει σε τέτοιες ταινίες. Τα ονόματα, οι πληροφορίες και οι διάλογοι είναι παραπάνω από αρκετά και ίσως σε κάποια σημεία να νιώσεις ότι χρειάζεσαι μια ανάσα, πριν προχωρήσεις στην επόμενη σκηνή. Είναι ένα έργο που οφείλεις να παρακολουθήσεις συγκεντρωμέν@, καθώς οι λεπτομέρειες δεν είναι διόλου τυχαίες και το σασπένς από ένα σημείο και μετά εκτοξεύεται ασυναίσθητα.
Ίσως αν σταθείς εμμονικά στις πληροφορίες να σου φανεί λίγο κουραστική για μερικά λεπτά, αν όμως αφεθείς στην άρτια κινηματογραφική τεχνική του Νόλαν είναι βέβαιο ότι θα αποζημιωθείς.
Ένα ιστορικό γεγονός και μια προσωπικότητα που λίγοι γνώριζαν, έλαβαν σάρκα και οστά υπό το σκηνοθετικό πρίσμα του Κρίστοφερ Νόλαν και ο κόσμος ανταπεξήλθε και κατευθύνθηκε σωρηδόν στις αίθουσες. Άνθρωποι από όλες τις ηλικίες και κάθε επιστημονικό πεδίο και background, έσπευσαν να δουν μια ταινία που υπό άλλες συνθήκες δε θα το έκαναν. Αυτό είναι ένα σπουδαίο επίτευγμα του σκηνθέτη, εφόσον σε πείθει να τον εμπιστευτείς σε ένα φιλμ που αγγίζει ιστορικά γεγονότα που ίσως δε σε ενδιέφεραν μέχρι πρότινος. 180 απολαυστικά λεπτά που αναμένεται να μείνουν στην ιστορία του σινεμά. Μια ταινία που θα σε σοκάρει θετικά, ειδικά αν δεν είσαι προετοιμασμένος για το τι έπεται. Οι αριστουργηματικές ταινίες είναι σπάνιες και αυτή είναι μία από αυτές.
