Άκου φίλε να δεις τι έμαθα τις τελευταίες μέρες: Το να υποστηρίζεις ένθερμα κάτι, σε κάνει αυτόματα να ανήκεις στην κατηγορία αυτού του οποίου υποστηρίζεις.
Δεν ξέρω αν βγάζει πολύ νόημα αυτό που λέω. Το να θες δηλαδή να προστατευτούν οι πολικές αρκούδες στην Αρκτική ή είσαι υπέρ των δικαιωμάτων των ζώων γενικότερα, σε μετατρέπει αυτόματα σε πολική αρκούδα ή σ’ ένα πανέμορφο σκυλάκι ράτσας πεκινουά.
Ναι ξέρω, δεν μπορείτε να πιάσετε τη σκέψη μου.
Ο λαϊκός τραγουδιστής Πάνος Καλίδης όμως, πιστεύω με νιώθει. Τουλάχιστον το ίδιο άφησε να εννοηθεί σε πρόσφατη συνέντευξή του. Την οποία ήρθε κι απόκανε, όταν μαζί με την αναφορά του στην ομοφυλοφιλία, πρόσθεσε πως αφήνει το γιο του να παρακολουθεί βίντεο με κωλαράκια, αλλά από την άλλη δεν αφήνει την κόρη του να βλέπει έναν άντρα και μία γυναίκα να φιλιούνται. Διότι ως γνωστόν, αν ένας άντρας κάνει κάτι με πολλές γυναίκες είναι μάγκας, αλλά αν μία γυναίκα κάνει το αντίστοιχο είναι δακτυλοδεικτούμενη.
3, 2, 1, ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ ΤΟ 1950!
Να σας πω κάτι; Σίγουρα, δεν είμαι ο ειδικός για να σχολιάσω ένα τέτοιο θέμα και ούτε έχω τη διάθεση να παίξω το συγκεκριμένο ρόλο. Ξέρω όμως ότι μεγάλωσα σ’ ένα σπίτι, που μου έμαθε να αγαπάω όλους τους ανθρώπους. Να τους σέβομαι, να τους ακούω, να τους βοηθάω όταν έχουν ανάγκη και να μην τους βάζω στο περιθώριο. Κάτι που κρίνεται απαραίτητο, από τη στιγμή που όλοι είμαστε διαφορετικοί μεταξύ μας κι αυτό είναι το ωραίο.
Πόσο βαρετή θα ήταν μια ζωή με άλλα 7 δις άτομα ίδια μ’ εμάς;
Αγαπήστε τους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σας με τις ιδιαιτερότητές τους, δίνοντας τους το χώρο και το χρόνο να βγάλουν όλο το μέγεθος της προσωπικότητας τους στην επιφάνεια. Με λίγα λόγια, αγαπήστε και μάθετε τα παιδιά σας να αγαπούν. Είναι ένα μέσον στο να γίνουν δημιουργικοί και ταυτόχρονα δυνατοί άνθρωποι με προσωπικότητα.
Αλλά ακόμα κι εκείνους που δε βρίσκουν την παραπάνω άποψη σωστή, φρονώ πως η κριτική και τίποτα άλλο, επίσης δεν αποτελεί λύση. Πάντα να προσπαθούμε να φωτίσουμε οπισθοδρομικά άτομα και απόψεις, τονίζοντας πόσο ακραίες και λάθος είναι. Με το λόγο μας και χωρίς ακραιότητες και άναρθρες κραυγές. Γιατί όπως έχει πει στο παρελθόν και μια ψυχή που θαυμάζω, αν είναι να κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο με δεκάδες κρεμασμένους στις πλατείες, καλύτερα να τον χάσουμε.
Όλοι εκείνοι οι γνωστοί διαδικτυακοί θεματοφύλακες της ηθικής λοιπόν, με τους χιλιάδες ακόλουθους και subscribers, καλό θα ήταν να λένε κουβέντες με ουσία και να μην πέφτουν στην παγίδα της χωρίς νόημα κριτικής, με προσβλητικές εκφράσεις και επίπεδο που φτάνει εκείνο το οποίο κατακρίνουν.
Η προσωπικότητα του Καλίδη και του κάθε Καλίδη εκεί έξω, δε δομείται με τα τραγούδια που λέει, αλλά με τις απόψεις που έχει για τη ζωή και τον κόσμο.
Συνήθως δεν μπαίνω στη διαδικασία να σχολιάσω τέτοιες δηλώσεις. Έχω την πεποίθηση πως δευτερότριτα ονόματα του καλλιτεχνικού χώρου ξεστομίζουν τέτοιες ακραίες απόψεις και κουβέντες, για να καταφέρουν να είναι στο προσκήνιο. Είμαι σίγουρος ότι στην τέρμα οπισθοδρομική χώρα που ζούμε έχουν κι άλλοι τις ίδιες ιδέες. Όμως όλα έχουν ένα όριο και αυτό το ρατσιστικό και σεξιστικό ξέσπασμα του τραγουδιστή, ήταν το δικό μου.
Να αγαπάτε παιδιά και να είστε ευγενικοί. Είναι από τα λίγα πράγματα που δε χρειάζεται κάποιο ταλέντο για να τα πετύχεις. Αντιδράμε σε απόψεις που θέλουν ανθρώπους στο περιθώριο με το διάλογο και αφήνουμε οτιδήποτε ακραίο για τους άλλους και όχι για εμάς.
