Οι κινηματογραφικές αίθουσες καλωσόρισαν μια νέα άφιξη την περασμένη εβδομάδα, μια καινούρια περιπέτεια του Ηρακλή Πουαρό.
Το «Μυστήριο στη Βενετία» κινήθηκε αθόρυβα όσον αφορά την προώθησή του και γι’ αυτό πολύ πιθανό να μην ήξερες ότι καταφτάνει μέχρι που το είδες στις διαθέσιμες προβολές. Πάνω-κάτω ό,τι έπαθα κι εγώ. Γνώριζα την ύπαρξή του, αλλά από τότε που είδα το trailer µέχρι την πρεμιέρα, το είχα ξεχάσει εντελώς. Ίσως γιατί βλέποντας το trailer δεν είχα συνειδητοποιήσει καλά καλά ότι πρόκειται για άλλη μία ταινία του Κένεθ Μπράνα ως ο διάσημος Βέλγος ντετέκτιβ της Αγκάθα Κρίστι. Πολύ το μεταφυσικό στοιχείο, ο μυστικισμός και τα ανορθόδοξα για Πουαρό.
Ο ορθολογιστής ντετέκτιβ, ο άνθρωπος που ξέρει να εξηγεί τα πράγματα μόνο βάσει λογικής και αδιάσειστων στοιχείων που εντοπίζει στα πιο μικρά πράγματα, ξαφνικά μπλέκεται σε ένα εγκληματικό παιχνίδι με φαντάσματα και κατάρες. Το οποίο εξ αρχής σε προϊδεάζει, διότι σκέφτεσαι ότι δε γίνεται η απάντηση πίσω από το έγκλημα να είναι όντως κάποια βασανισμένη ψυχή που βρίσκεται εγκλωβισμένη ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών. Δε γίναμε Paranormal Activity.
Λίγα λεπτά μέσα στην ταινία, η σκηνοθεσία, η απόκοσμη απεικόνιση της μεταπολεμικής Βενετίας και οι μασκοφορεμένοι κάτοικοι που γιορτάζουν το Halloween, σε ψαρώνουν. Μήπως αυτή είναι η φορά που ο Πουαρό θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι υπάρχει κάτι πέρα από τη λογική; Το σπίτι πάντως όπου γίνεται ο φόνος σε βάζει σε σκέψεις από μόνο του.
Έχοντας βαρύ ιστορικό (παιδιά που πέθαναν στο εσωτερικό του την εποχή της πανούκλας), το αρχοντικό πλην τρομαχτικό αυτό σπιτικό κουβαλά τον μύθο μιας κατάρας που γίνεται κι ο λόγος συγκέντρωσης όλων των χαρακτήρων. Ένα Halloween party που θα συνεχιστεί με μία πνευματιστική συνάντηση (aka σεάνς), προσκεκλημένη της οποίας είναι η Αριάντνι Όλιβερ (Tina Fey), φίλη – όπως υποστηρίζει – του Ηρακλή Πουαρό.
Η γυναίκα είναι η συγγραφέας που έκανε διάσημο τον ντετέκτιβ μέσα από τα βιβλία της και αναζητά κάτι συναρπαστικό για να πάρει έμπνευση για το επόμενο best seller της. Γι’ αυτήν είναι προσωπική πρόκληση να καταφέρει να πείσει τον περίφημο ντετέκτιβ να παραστεί στο event κι ακόμα περισσότερο να τον πείσει για την ύπαρξη μεταφυσικών φαινομένων.
Η ιστορία που εκτυλίσσεται δε θυμίζει τις υπόλοιπες ταινίες του Πουαρό με πρωταγωνιστή τον Κένεθ Μπράνα.
Το μοτίβο μπορεί να παραμένει ίδιο – ένα κλασικό whodunnit γύρω από μια ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται την ίδια στιγμή στο μέρος όπου εκτυλίσσεται ένας φόνος και αυτό τους κάνει αυτόματα όλους ύποπτους. Όπως επίσης βάζει τον αγαπημένο χαρακτήρα της Αγκάθα Κρίστι στο ρόλο του ντετέκτιβ, παρ’ όλο που δηλώνει ότι έχει αποσυρθεί.
Από εκεί και έπειτα, η ιστορία στοιχειώνεται από μια κατάρα στην οποία αποδίδουν τον φόνο οι περισσότεροι. Μια μόνιμη σκοτοδίνη, παράθυρα που ανοίγουν μόνα τους, μια καταιγίδα που αναστατώνει τα κανάλια της Βενετίας, ένας παπαγάλος που οφείλεται για τα περισσότερα jumpscares και μερικά οράματα που συγχύζουν ακόμα και τον περίφημο ντετέκτιβ, είναι αυτά που ξεχωρίζουν το «Μυστήριο στη Βενετία» από τις δύο προηγούμενες ταινίες του Μπράνα («Έγκλημα στο Όριαν Εξπρές» και «Έγκλημα στο Νείλο»).
Και που κάνουν το «Μυστήριο στη Βενετία» το ιδανικό ζέσταμα για τον Οκτώβρη και τα spooky vibes του!
Όπως βρίσκω το Όριαν Εξπρές καλή ιδέα για τον χειμώνα (και ιδιαίτερα τα Χριστούγεννα) λόγω του χειμωνιάτικου τοπίου του, έτσι και το «Μυστήριο στη Βενετία» με τα πολλά στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ κι όχι απλά μυστηρίου, είναι ένας τρόπος να μπεις στο Halloween mood του Οκτώβρη.
Κλασικά, παράλληλα με τον Πουαρό προσπαθείς κι εσύ να βρεις την απάντηση στο έγκλημα, που όσο προχωράει η πλοκή μετατρέπεται σε πολλαπλά εγκλήματα. Δεν είναι απίθανο να βρεις τη λύση προτού αυτή αποκαλυφθεί. Αν γνωρίζεις τη συγγραφέα και τον τρόπο σκέψης της, τότε αναπόφευκτα σκέφτεσαι κι εσύ παρόμοια.
Ωστόσο, σε αντίθεση με τις δύο προηγούμενες ταινίες, το «Μυστήριο στη Βενετία» τραβάει μια δική του γραμμή.
Δε θα βρεις βιβλίο με τον ίδιο τίτλο. Η κινηματογραφική παραγωγή βασίστηκε στο ‘Hallowe’en party’ («Πάρτι για Δολοφόνους»), ξεφεύγοντας όμως σε πολλά σημεία. Αν δηλαδή έχεις διαβάσει το βιβλίο και σκέφτεσαι πως δεν έχει νόημα να παρακολουθήσεις την ταινία γνωρίζοντας εκ των προτέρων την κατάληξη, δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.
Αυτή τη φορά, η παραγωγή έκανε κάτι παραπάνω από το να μεταφέρει μια έτοιμη ιστορία στη μεγάλη οθόνη. Πέρα από το προφανές, που ήταν να αλλάξει τον τίτλο, αλλάζει επίσης την τοποθεσία (από την επαρχία της Αγγλίας μεταφερόμαστε στη Βενετία), την ηλικία της κυρίας Ρέινολντς (το μέντιουμ) που απεικονίζεται πολύ μικρότερη στις σελίδες του βιβλίου (πρόκειται για ένα 13χρονο κορίτσι), το ρόλο της Αριάντνι Όλιβερ και της σχέσης της με τον Πουαρό, τους τρόπους με τους οποίους εκτελούνται οι φόνοι, και το βασικότερο, τον ένοχο/τους ενόχους για τους φόνους.
To ότι διάβασες το βιβλίο λοιπόν, δεν είναι λόγος να ρίξεις άκυρο. Αν είσαι autumn fan και πολύ χαίρεσαι που μπαίνει επιτέλους η πιο ατμοσφαιρική περίοδος του έτους, το «Μυστήριο στη Βενετία» είναι το ζέσταμα που θες να κάνεις.
