Η αλήθεια είναι πως το περιμέναμε πολύ αυτό το Mundobasket. Κάναμε όνειρα για ημιτελικούς και τελικούς, για μετάλλια και πανηγυρισμούς στους δρόμους, η Εθνική όμως, είπε να μας τα χαλάσει. Ένα «στραβό» ημίχρονο με τη Βραζιλία, μία αναμενόμενη ήττα από τις ΗΠΑ και… αντίο Κίνα.
Πάλι καλά που η σταθερή αξία ενός Jack Daniel’s θα συνεχίσει να μας συντροφεύει, ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα. Η επιλογή της ποιότητας παραμένει ίδια. Κάπως έτσι λοιπόν εδώ στο Neopolis, με καλούς φίλους και ένα μπουκάλι Jack Daniel’s, μοιραστήκαμε από ένα ποτάκι και πήραμε μέρος στην ενέργεια του Gazzetta.gr: «Ψήφισε τον δικό σου MVP».
Τι λέτε; Συμφωνείτε με τις επιλογές μας; (Σημείωση: η επιλογή έγινε πριν τη φάση των 8)
Αλεξάνδρα: «Γιάννης Αντετοκούνμπο»
Η αλήθεια είναι πως εκτός από τους αγώνες της Εθνικής μας και μερικά ακόμη σκόρπια παιχνίδια, δεν έχω ξεκάθαρη άποψη για το Mundobasket μέχρι σήμερα. Άλλωστε, τα ωραία ξεκινούν μετά τη φάση των 8. Και μπορεί η Εθνική μας να μην πήρε το εισιτήριο της πρόκρισης όπως πολλοί δήλωναν σίγουροι, ειδικά με την παρουσία του MVP του NBA στις τάξεις της ομάδα μας, αλλά κανείς δεν μπορεί να ρίξει την ευθύνη στο Γιάννη.
Από τη στιγμή λοιπόν, που μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να ξεχωρίσω κάποιον παίκτη για την απόδοσή του εντός παρκέ, θα διαλέξω τον MVP του NBA ως τον κορυφαίο παίκτη της διοργάνωσης, ακριβώς επειδή δε συμπεριφέρθηκε στιγμή ως τέτοιος. Η «αποτυχία» της Εθνικής μας να ανταπεξέλθει στις προσδοκίες για άνετες νίκες επί κάθε αντιπάλου ή ακόμη και η διαιτητική αδικία που βίωσε ο Γιάννης στο παιχνίδι με την Τσεχία, θα μπορούσαν να προκαλέσουν ελιτίστικες συμπεριφορές σ’ έναν παίκτη που θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος του κόσμου. Αντιθέτως, ο Greek Freak των Μιλγουόκι Μπακς, αποδεικνύει στο γήπεδο πως είναι ο ορισμός του ομαδικού παίκτη, αυτού που ξεχωρίζει μέσα από την καλή λειτουργία του συνόλου και που προσπαθεί να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους.
Ο Γιάννης χρωστάει μια μεγάλη πορεία με το εθνόσημο κι αργά ή γρήγορα θα την πραγματοποιήσει. Κι αν πάλι δε γίνει αυτό, λένε ότι αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει, οπότε θα επιμείνω στην αρχική μου επιλογή.
Δαμιανός: «Facundo Campazzo»
Αν υπήρχε κατηγορία «Αντιπαθέστερου Παίκτη» θα επέλεγα ΣΙΓΟΥΡΑ τον συγκεκριμένο. Παρόλ’ αυτά, ο τύπος είναι μια αρρωστημένη, μπασκετική διάνοια. Όσο παλιοχαρακτήρας κι αν είναι, ο τρόπος που κάνει την παρουσία του αισθητή στο γήπεδο είναι απίθανος. Ο τρόπος οργάνωσης του παιχνιδιού; Μοναδικός! Οι πάσες και οι ασίστ που θα μοιράσει; Από άλλον πλανήτη! Γιατί, μήπως υστερεί αμυντικά; Αγγίζει το 1.80 σε ύψος και λυγίζει σίδερα με οποιοδήποτε (σχεδόν) αντίπαλο. Έχει αρκετά αξιόπιστο σουτ κι όταν βρεθεί με ψήλο να τον «παίξει στα πόδια», 9.5/10 φορές θα βγει νικητής, είτε σουτάροντας από τα 6.75 (δε θα διστάσει κι από πιο μακριά), είτε κάνοντας 1-2 προσποιήσεις ολοκληρώνοντας την προσπάθειά του με ταχύτατη διείσδυση προς το καλάθι.
Με πολύ καλά νούμερα έως τώρα στη διοργάνωση και χωρίς να βάζει 20-25 πόντους ανά παιχνίδι, αλλά κάνοντας τη ζημιά ύπουλα κι αθόρυβα, οδηγεί την Αργεντινή στους 8 και πολύ πιθανόν κι ακόμα παραπέρα. Το αδιάλειπτο πάθος του και η μοναδική του ορμή άλλωστε, δεν είναι χαρακτηριστικά που βρίσκεις εύκολα σε παίκτη σήμερα.
Φακούντο, όσο κι αν σε μισώ κι όσο διπολικό κι αν με χαρακτηρίσει κανείς, σε χρήζω ως τον ξεκάθαρο (αφανή) MVP του έως τώρα – πιθανόν κι ολόκληρου – του τουρνουά. ΓΟΥΣΤΑΡΩ να σε βλέπω!
Γιάννης: «Luis Scola»
Μου ζητήθηκε να ψηφίσω τον MVP του φετινού Mundobasket κι ως συνήθως, επειδή σε ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου βάζω τεράστια ποσότητα συναισθήματος, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά και στη συγκεκριμένη τοποθέτηση.
Η λογική λέει πως θα έπρεπε να επιλέξω κάποιον άλλο, αλλά εγώ με υπερηφάνεια θα δηλώσω τον Λούις Σκόλα. Η τεράστια αγάπη που τρέφω για την Εθνική Αργεντινής, έχει αρκετά μεγάλο μερίδιο στην επιλογή μου να μην αφήσω στην άκρη τον τελευταίο εναπομείναντα της “Generacion Dorada”. Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια και το μακρύ μαύρο μαλλί να έδωσε τη θέση του στο κοντό με τους γκρίζους κροτάφους, όμως ο Σκόλα καταφέρνει με ορισμένες εξαιρετικές εμφανίσεις να παραμένει αποτελεσματικός για την ομάδα του κι επικίνδυνος για τους αντιπάλους του. Απόδειξη πως όταν αγαπάς κάτι πάρα πολύ, θα βρεις τρόπο να το υπηρετείς μέχρι την τελευταία στιγμή.
Μετά τη διοργάνωση έχει δηλώσει πως θα αποσυρθεί και μαζί του θα «εξαφανίσει» μια γενιά παικτών που δίδαξαν όχι μόνο στον λαό της Αργεντινής, αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, να αντιμετωπίζει τα πράγματα στη ζωή με αλληλεγγύη, τιμιότητα, πειθαρχία και τόνους σκληρής δουλειάς.
Νότης: «Bogdan Bogdanović»
Με την Ελλάδα να μην έχει εντυπωσιάσει σε μία ακόμη μεγάλη διοργάνωση, με την Ισπανία να αποδεικνύει πως ο κύκλος της σιγά σιγά κλείνει και τις ΗΠΑ να κατεβαίνουν χωρίς τα μεγάλα τους αστέρια, νομίζω πως αναπόφευκτα τη λάμψη κερδίζει η Σερβία του Σάσα Τζόρτζεβιτς και των παικταράδων που αυτός κοουτσάρει.
Η επιλογή του γκαρντ των Σακραμέντο Κινγκς λοιπόν, ως (μέχρι στιγμής) MVP του Mundobasket 2019, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κι ως η εύκολη λύση. Μια λύση την οποία στηρίζουν τα προσωπικά του στατιστικά, όπως επίσης και η πορεία της ομάδας του. Δε λέω πως αυτά τα δύο δεν έπαιξαν τον ρόλο τους, υπάρχει ωστόσο, ένας ακόμη λόγος που καταλήγω σε αυτήν την επιλογή.
Ο 27χρονος Σέρβος γκαρντ βλέπετε, είναι ακριβώς αυτό που λείπει από την ελληνική ομάδα, προκειμένου όχι μόνο να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια, αλλά να κατακτήσει επιτέλους τίτλους. Η προσωπικότητά του, το στυλ παιχνιδιού του, η τρομερή ικανότητά του στο σουτ όταν η μπάλα «καίει» μου θυμίζουν τόσο πολύ τον Βασίλη Σπανούλη, που δεν μπορώ να μην τον κάνω εικόνα με τη Γαλανόλευκη φανέλα. Κι όταν υπάρχει ένας παίκτης στο τουρνουά, που με μια – ας πούμε – «μετεγγραφή» στην ελληνική ομάδα θα την έκανε αυτομάτως φαβορί για τη συμμετοχή στον τελικό, δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί MVP.
Αυτές λοιπόν, ήταν και είναι οι προβλέψεις της συντακτικής ομάδας του Neopolis. Κάποιες θα αποδειχτούν προφητικές, κάποιες θα μας πάνε «κουβά». Μήπως ήρθε η σειρά σου να επιλέξεις;
