Όπως όλα τα ωραία σε αυτήν τη ζωή, έτσι και το La Casa de Papel, μία από τις πιο πολυσυζητημένες και αγαπημένες σειρές του Netflix, έφτασε στο τέλος της! Μία σειρά με grande είσοδο και ένα ακόμα πιο grande φινάλε.
Θυμάστε καθόλου πώς ξεκίνησαν όλα; Πώς μάζεψε την ομάδα ο Προφεσόρ και ποια ήταν τα αρχικά του σχέδια του; Η αλήθεια είναι ότι έχουν περάσει πολλά επεισόδια από τότε, γεμάτα σασπένς κι εξελίξεις, οπότε κάπου το χάσαμε κι εμείς.
*Να σημειώσω εδώ πως αν δεν έχεις δει τη σειρά/το τέλος, καλό θα ήταν να μην προχωρήσεις παρακάτω, γιατί θα πέσεις πάνω σε πολλά spoilers! Σε περιμένω μόλις τελειώσεις.*
Τα δρώμενα λοιπόν ήταν πολλά και έντονα, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο Καθηγητής κι εγκέφαλος του εγχειρήματος, έκανε το καθήκον του και μας έβγαλε για ακόμη μια φορά ασπροπρόσωπους δίνοντας το τέλος που αξίζαμε να δούμε. Προς στιγμή είχαμε χάσει κάθε ελπίδα ότι θα παρακολουθήσουμε το τέλειο κλείσιμο – και ταυτόχρονα την «Τέλεια Ληστεία» -, αλλά μετά από αρκετές απώλειες που πόνεσαν την ψυχούλα μας, το πήραμε!
Εκεί που η σειρά μας απογοήτευσε στην 3η & 4η σεζόν, έχοντας ένα προαίσθημα ότι στο τέλος της ημέρας θα μπει στη λίστα με εκείνες που το «τράβηξαν από τα μαλλιά», ο 5ος κύκλος μας καθήλωσε το ίδιο με τον 1ο.
Για αρχή λοιπόν, θεωρήσαμε την 4η σεζόν ανούσια και εντελώς ξενερουά, αφού μέσα σε όλα χάσαμε και ένα μέλος της ομάδας που αγαπήθηκε όσο κανείς: τη Ναϊρόμπι! Όντως τώρα; Σκοτώνεις τη Ναϊρόμπι πάνω που δημιουργεί το δικό της ειδύλλιο με τον Μπογκοτά και μάλιστα από τα χέρια του Γανδία; Ε όχι! (Αρτουρίτο και Γανδία έπρεπε να είχαν φάει σουτ από τη σειρά προ πολλού).
Το καταπίνουμε όμως και με έναν πόνο στην καρδιά λέμε άντε να δούμε τι θα γίνει στο τέλος, να ξενερώσουμε εντελώς. Στο πρώτο part αυτού χάνουμε την Τόκιο και νιώθουμε ότι τίποτα δε σώζεται πια. Το μόνο που σκεφτόμασταν ήταν ότι η σειρά δε θα είναι το ίδιο χωρίς αυτήν, ενώ κάτι μέσα μας αρνείτο να πιστέψει πως σκοτώθηκε όντως – κάτι αντίστοιχο με το θάνατο του Μπερλίν.
Το δεύτερο part όμως μας σβήνει κάθε ελπίδα και η ομάδα προχωράει κανονικά το σχέδιο, έχοντας χάσει ένα ακόμα σημαντικό μέλος της. Η μεταφορά του χρυσού στέφθηκε με επιτυχία, ωστόσο από εκεί και πέρα τα γεγονότα δεν είναι καθόλου υπέρ της συμμορίας. Μεταξύ άλλων, το «κάστρο» των ληστών πέφτει και στην Τράπεζα μπαίνουν οι ειδικές δυνάμεις.
«Αντίο ζωή, αντίο Netflix, αντίο όλα κι αν ξαναδώ εγώ σειρά να με φτύσετε» σκέφτηκα. Το σοκ, το ίδιο!
Μα πώς να αντιστραφεί η κατάσταση όταν το τέλος απέχει ένα μόνο επεισόδιο; Και εκεί που λέμε Bella… Ciao, σκάει ο Καθηγητής και δηλώνει στον Ταμάγιο ότι θα μπει κι εκείνος στην Τράπεζα. Γίναμε, σκέφτεσαι...
Κάπου εδώ να αναφέρουμε και τη φίλη Inspectora, που μας έβγαλε την ψυχούλα μέχρι να κάτσει στα αυγά της και να ταχθεί υπέρ της ομάδας, αφού όπως έχει αποδειχθεί και στο παρελθόν ο Καθηγητής έχει τον τρόπο του με τις επιθεωρήτριες. Παρόλα αυτά, όχι μόνο πήρε το μέρος του, αλλά μπορούμε να πούμε κιόλας ότι μας συγκίνησε στα τελευταία επεισόδια. Μην ξεχνάμε κι ότι χάρη σε αυτήν και την εμπειρία της (ήταν ο μόνος άνθρωπος που κατάφερε να βρει το Προφεσόρ) εντοπίστηκε ο χρυσός, που είχε κλαπεί από τον γιο του Μπερλίν.
Τι plot twist κι αυτό;!
Από την πρώτη στιγμή που εμφανίστηκαν στα flash backs η γυναίκα και ο γιος του Μπερλίν, περιμέναμε να δούμε τι ρόλο θα παίξουν στην ιστορία. Ο δεύτερος ειδικά, νόμιζα ότι θα βοηθούσε τη συμμορία, αλλά αυτός είπε να μας συγχύσει! Ευτυχώς, για καλό όλων ΜΑΣ και ΤΟΥΣ, έφυγε από τη μέση χωρίς πολλά – πολλά (αν το μερίδιο του χρυσού που του αναλογεί μπορεί να θεωρηθεί λίγο βέβαια
).
Το μεγάλο πρόβλημα όμως παραμένει και είναι πώς θα βγει η ομάδα από την Τράπεζα. Ο Καθηγητής, ως ο savior of the day για άλλη μία φορά, παίζει το τελευταίο του και πιο risky χαρτί, δίνοντας στον Ταμάγιο δύο επιλογές: είτε χάνουν μαζί, είτε κερδίζουν μαζί.
Εννοείται ότι πλημμυρίσαμε από δάκρυα προτού καταλάβουμε ότι η εκτέλεση των ληστών ήταν σκηνοθετημένη κι ότι η ληστεία έκλεισε όντως… τέλεια. Σειρά βέβαια πήραν τα δάκρυα συγκίνησης, αφού η ομάδα ενωμένη για μια τελευταία φορά, παίρνει τα ψεύτικα διαβατήριά της και ξεκινά για μια νέα -ζάμπλουτη- ζωή.
Εντωμεταξύ, ήμουν η μόνη που καθόλη τη διάρκεια της σειράς θεωρούσα απίστευτα γλυκούς τον Μασσαλία και τον Μπενχαμίν, συν ότι χωρίς αυτούς πολλά θα είχαν πάει λάθος;
Η σειρά αυτή τελείωσε όπως θα έπρεπε να τελειώσει!
Μετά από πολλά επεισόδια, χαρές, πίκρες και παράπονα, μία από τις αγαπημένες μας σειρές τελειώνει και το κάνει με τον ιδανικότερο τρόπο! Μπορεί να είχαμε απώλειες που πόνεσαν, αλλά πήραμε και μια 5η σεζόν που θα θυμόμαστε για πολύ καιρό. Τι και αν ο ρεαλισμός έκανε φτερά ώρες ώρες, εμάς μας ένοιαζε να βγει κάτι που θα μας κάνει να νιώσουμε ολοκληρωμένοι και δικαιωμένοι.
Ο Alex Pina έδωσε στο κοινό αυτό που ήθελε και κατέβασε αυλαία με τις καλύτερες εντυπώσεις! Εις το επανιδείν λοιπόν, σε μία άλλη σειρά!
