Κολλητή μου,
Θέλω να ξέρεις ότι σου αξίζει όλος ο κόσμος, ακόμα κι αν εσύ πολλές φορές δεν το βλέπεις. Συχνά πιάνω τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι καλό έκανα και αξίζω να σ’ έχω δίπλα μου.
Μου έμαθες τι πάει να πει να έχεις μία αδελφή-ψυχή και δε θα μπορούσα να τα καταφέρω χωρίς να σ’ έχω στη ζωή μου.
Γιατί στα λέω αυτά; Τον τελευταίο καιρό νιώθεις ότι σου πάνε όλα στραβά και έχεις σταματήσει να πιστεύεις στον εαυτό σου, ρίχνοντας το φταίξιμο σ’ εσένα. Δεν περνάνε όλα από τα χέρια μας. Και θα στο πω όσες φορές κι αν χρειαστεί, μέχρι να το καταλάβεις!
Θες να φωνάξεις, να κλάψεις, να ξεσπάσεις, να κλειστείς στο σπίτι σου μέχρι να νιώσεις καλύτερα; Γι’ αυτό είμαι εδώ, όπως είσαι κι εσύ κάθε φορά δίπλα μου. Βγάλε κάθε σκέψη και συναίσθημα που σε τρώει, θα σε ακούσω. Φώναξε σε μένα, στο τέλος θα νιώσεις ανακούφιση. Αυτό στο υπόσχομαι!
Εξάλλου, έχεις τα όνειρά σου, τους στόχους σου, τις ελπίδες σου, δεν υπάρχει χώρος για παραιτήσεις. Ξέρω, δεν είναι καλή περίοδος αυτή για σένα, αλλά δε θα κρατήσει για πάντα. Έχεις κάνει τόσο κόπο, έχεις χτίσει τον εαυτό σου, έχεις απίστευτες ικανότητες. Πίστεψε σε σένα και στη μοναδικότητά σου. Είσαι πολύ πιο δυνατή απ’ ό,τι νομίζεις.
Όπως καταφέρνεις να κάνεις εμένα καλύτερο άνθρωπο μέρα με τη μέρα, έτσι θα καταφέρεις να βγάλεις ξανά προς τα έξω την καλύτερη εκδοχή σου. Να ξαναβρείς τον εαυτό σου.
Με έμαθες πώς ένα χαμόγελο αλλάζει την ημέρα κάποιου, ήρθε η ώρα λοιπόν να αρχίσεις να τα μοιράζεις πάλι. Εμπνέεις καλοσύνη, πάθος, δύναμη, μην τα απορρίπτεις όλα αυτά, επειδή τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελες.
Πιστεύεις στους ανθρώπους σε μια εποχή που όλα έχουν γίνει τυποποιημένα και επιφανειακά. Βλέπεις μόνο τα θετικά στον άλλον και συνεχώς προσπαθείς να κάνεις τους γύρω σου ευτυχισμένους. Και να σου πω την αλήθεια… το καταφέρνεις! Δεν το βλέπεις; Είσαι η ηλιαχτίδα όσων βρίσκονται δίπλα σου. Βρες κι εσύ τη λάμψη που έχεις μέσα σου! Θυμίσου ποια είσαι και πως τίποτα και κανένας δεν αξίζει να σε ρίξει.
Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη μέρα που σε γνώρισα. Ήμουν στην ίδια φάση που είσαι τώρα και εσύ με σήκωσες ξανά στα πόδια μου. Με δίδαξες πως στη ζωή δεν είναι όλα μαύρο και άσπρο, υπάρχει και το γκρι. Έμαθα να κάνω υπομονή, διότι μαζί σου κατάλαβα πως τα καλά αργούν να έρθουν, αλλά όταν έρθουν, σε κάνουν τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο.
Ήρθε η ώρα λοιπόν να πάρω εγώ αυτόν τον ρόλο και να σταθώ δίπλα σου και να περιμένω μαζί σου μέχρι να έρθει το καλό, αυτό που περιμένεις, σ’ εσένα. Θα σου πω λοιπόν να κλείσεις τα μάτια, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να σκεφτείς πώς θα ήθελες να είσαι σε λίγα χρόνια. Όσο το φαντάζεσαι και το ονειρεύεσαι, έρχεσαι πιο κοντά σε αυτό. Και στο τέλος; To καταφέρνεις! Υπάρχουν μερικά σκαλάκια ακόμη που πρέπει να ανέβεις ή μάλλον καλύτερα να ανέβουμε, γιατί εγώ δε θα σε αφήσω λεπτό.
Ξέρω πως ενδεχομένως να μη δεις ποτέ τον εαυτό σου με τον τρόπο που τα έγραψα, αλλά δεν πειράζει. Τουλάχιστον μάθε πώς όλα αυτά τα βλέπω σ’ εσένα καθημερινά.
