Υπάρχουν πολλοί καθηγητές εκεί έξω που έχουν αντιπαιδαγωγικούς τρόπους και θα πρέπει να τους απαγορευτεί πάση θυσίας η διδασκαλία, και καθηγητές που κάνουν κυριολεκτικά λειτούργημα (η Παιδεία είναι το Α και το Ω) και είναι δίπλα στους μαθητές τους.
Εμείς ευτυχώς σε αυτό το άρθρο θα αναφερθούμε στη δεύτερη κατηγορία και είναι πολύ ωραίο να μοιραστεί και πόσο μάλλον να διαβαστεί κι από άλλους καθηγητές.
Ο λόγος λοιπόν γίνεται για τον καθηγητή αγγλικών, Monte Syrie, από την Ουάσινγκτον που επέτρεψε σε μαθήτριά του να κοιμηθεί εν ώρα μαθήματος. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, διότι κι εμείς έχουμε περάσει από τα θρανία και πολλές φορές θυμόμαστε τον εαυτό μας να θέλει να τον γλυκοπάρει τη πρώτη ώρα, κανένας καθηγητής δεν θα συμφωνούσε.
Όπως εξήγησε ο Monte Syrie, την άφησε να κοιμηθεί όχι γιατί δεν είχε διάθεση να ασκήσει τα επαγγελματικά του καθήκοντα προκειμένου να την επαναφέρει στην τάξη, αλλά γιατί διαθέτει έναν μοναδικό και χαρισματικά αυθεντικό τρόπο να κατανοεί τους μαθητές του, αντιδρώντας ανάλογα.
«Η Meg κοιμήθηκε χθες την ώρα του μαθήματος. Την άφησα. Δεν το πήρα προσωπικά. Κάνει έξτρα ώρες μαθηματικά, ασχολείται με αγροτικές δουλειές, βιώνει έντονη κόπωση, εφηβικό άγχος και διάφορα άλλα πράγματα που πρέπει να αντιμετωπίσει στη ζωή της. Η τάξη μου είναι ένα μόνο μέρος της ζωής της, όχι η ίδια της η ζωή.
Σαφέστατα χθες δεν αξιοποίησε σωστά την ώρα του μαθήματος. Δεν έδωσε την εργασία της και το ήξερα και εγώ και εκείνη ότι δεν ήταν συνεπής, όμως προτίμησα να μην πω τίποτα. Δεν χρειάστηκε άλλωστε, αφού την έστειλε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το ίδιο βράδυ στις 21.00. Μόνη της.
Σίγουρα όλοι πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο συμπεριφοράς και το να αφήνουμε τα παιδιά να κοιμηθούν στην τάξη, ξεπερνάει τα όρια. Δεν προτείνω να το κάνουμε σε μόνιμη βάση. Αυτό όμως που προτείνω, είναι να εμπιστευόμαστε καμιά φορά το ένστικτο μας, ακόμα κι όταν αυτό δεν υπακούει στους κανόνες, γιατί δεν είμαι πεπεισμένος ότι οι κανόνες λειτουργούν πάντα προς όφελος των παιδιών.
Σε μία άλλη τάξη, η Meg θα είχε τιμωρηθεί που κοιμήθηκε και δεν παρέδωσε την εργασία της… όμως δεν ήταν σε άλλη τάξη, ήταν στη δική μου! Και στην τάξη μου μπορώ να κάνω πολλά. Σίγουρα, δεν μπορώ να ελέγξω το έξω κόσμο. Δεν μπορώ να αλλάξω τις ώρες των μαθημάτων της. Δεν μπορώ να ταΐσω τα άλογα της, να τρέξω στους αγώνες της ή να διώξω τις εφηβικές ανησυχίες της. Μπορώ όμως να της δώσω την ευκαιρία για ένα διάλειμμα.
Άλλωστε δεν ήταν αγενής. Ήταν απλά κουρασμένη. Και θέλω να πιστεύω ότι στο τέλος θα βγει σε καλό.»
Τόνισε φυσικά πως η στάση του δε σημαίνει πως οι μαθητές επιτρέπεται να κοιμούνται μέσα στη τάξη, αλλά μερικές φορές οι καθηγητές πρέπει να σκέφτονται και την πλευρά των παιδιών.
