Άσε με να μαντέψω. Για να διαβάζεις αυτό το άρθρο πάει να πει ότι είσαι κι εσύ παθών αυτού του επαγγέλματος. Το επάγγελμα του σερβιτόρου είναι ίσως το μόνο από το οποίο θα περάσουμε σχεδόν όλοι κάποια στιγμή στη ζωή μας. Ίσως γιατί είναι η μόνη δουλειά που αναζητά νέα παιδιά χωρίς να χρειάζεται προϋπηρεσία, αρκεί να έχεις γερό στομάχι, χαμόγελο και όρεξη!
Η στερεότυπη φράση «Ο ΠΕΛΑΤΗΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ» θα αποτυπωθεί με κεφαλαία γράμματα μέσα στο μυαλό σου από τις πολλές φορές που θα την ακούσεις, τόσο από τους ίδιους τους πελάτες όσο κι από το αφεντικό σου.
Όχι, ο πελάτης ΔΕΝ έχει πάντα δίκιο όταν συμπεριφέρεται ανάρμοστα. Το ότι πληρώνει για να του προσφερθούν υπηρεσίες δε σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι έχει το ελεύθερο να δημιουργήσει πρόβλημα στους ανθρώπους που τον εξυπηρετούν, να παίξει με τα νεύρα του, να δείξει το πιο κακό κομμάτι του χαρακτήρα του. Για να τα πάμε καλά, ο σεβασμός πρέπει να είναι αμοιβαίος!
Όταν εργάζεσαι ως σερβιτόρος, δεν έχεις πολλά περιθώρια να δείχνεις χάλια. Πρέπει κάθε μέρα να είσαι με το χαμόγελο στα χείλη και να δίνεις μια παράσταση. Και πραγματικά πρέπει να είσαι καλός ηθοποιός γιατί με όλα αυτά που βιώνεις καθημερινά σ’ αυτή τη δουλειά, ένα πράγμα σε σώζει… η αναισθησία!
#1 Αφεντικά για σκότωμα
Μία απαιτητική δουλειά μπορεί να μετατραπεί σε μαρτύριο όταν σε καταδυναστεύει ένα κακό αφεντικό. Υπάρχουν δύο κατηγορίες: το normal αφεντικό (σπάνιο είδος) και το ανυποχώρητο control-freak αφεντικό, που αψηφά τους πάντες, δεν ακούει κανέναν και απαιτεί να γίνονται τα πράγματα όπως ακριβώς θέλει είτε έχει δίκιο είτε άδικο.
Αν έχεις δουλέψει κι εσύ service, σίγουρα έχεις ζήσει εκείνη την στιγμή εν ώρα εργασίας που ενώ έχεις φτάσει στα όριά σου και είσαι ένα βήμα πριν βρίσεις το αφεντικό σου, τελευταία στιγμή σκέφτεσαι ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς και πως αν θέλεις να διατηρήσεις τη θέση σου, είναι σοφή επιλογή να υποχωρήσεις. Έχεις κι ένα επίπεδο! Ωστόσο ζεις για την τελευταία μέρα σου στη δουλειά, που θα μπορείς να του σύρεις τα εξ αμάξης και να φύγεις με το κεφάλι ψηλά.
Συμβουλή: Πώς δε θα αφήσεις το «κακό» αφεντικό να σε επηρεάσει και να σου χαλάσει τη διάθεση τις μέρες που ψάχνεται για καυγά; Άστον να μιλάει μόνος του και κάθε φορά που σου κάνει παρατήρηση πες του «δίκιο έχετε». Στο μεταξύ εσύ μπορείς να σκέφτεσαι τι θα κάνεις το βράδυ με την παρέα σου, αν θα πάτε σινεμά ή για ποτό.
#2 Όταν ο πελάτης (δεν) ξέρει τι θέλει
Ακολουθεί ανυπόφορος, σπαστικός, απεχθές και επονείδιστος διάλογος πελατών που συμβαίνει σε καθημερινή βάση και μπορεί να εξαγριώσει και τον πιο φιλήσυχο άνθρωπο στον κόσμο…
Πελάτης Α: Ένα διπλό καπουτσίνο γλυκό.
Πελάτης Β: Εεε… κάνε τους δυο!
Πελάτης Α: Με σοκολάτα.
Πελάτης Β: Εγώ θέλω ζαχαρίνη. Και extra φρέσκο γάλα.
Πελάτης Α: Α ναι, κι εγώ μαύρη ζάχαρη.
Πελάτης Β: Και κανέλα. Α! Το δικό μου κάνε τον μονό.
Πελάτης Α: Άλλαξα γνώμη μη μου βάλεις σοκολάτα, κάνε τον σαν του φίλου μου.
Γιατί το κάνετε αυτό, ρε παιδιά; Τόσο αναποφάσιστοι για ένα ρημαδοκαπουτσίνο; Όχι τίποτα άλλο, αλλά αν τους φέρεις λάθος την παραγγελία μετά από τόσες αλλαγές, σου τη λένε κι από πάνω!
#3 «Έναν καφέ και γρήγορα!»
Πρώτον, πες μια καλημέρα βρε άνθρωπε, του Θεού είναι. Δεύτερον, πού θες να ξέρω τι καφέ πίνεις, αφού είμαι καινούριος εδώ;
Στις ελληνικές καφετέριες επικρατεί μια ιδεολογία πως πρέπει να γνωρίζεις πώς θέλει τον καφέ του ο κάθε πελάτης, ασχέτως αν τον βλέπεις πρώτη φορά στη ζωή σου. Ας ρώταγες τον (τάδε) συνάδελφό σου να σου πει, όπως θα ισχυριστεί ο αξιαγάπητος πελάτης. Και μην ξεχνάς πως έχει πάντα δίκιο…
#4 Αν δεν μπορείς να το κρατήσεις, τι το θες το παιδί κυρά μου;
Σίγουρα έχεις συναντήσει το φαινόμενο που η μαμά έρχεται για καφέ με τις φίλες της, κάθεται αναπαυτικά στον καναπέ με το τσιγάρο της, αδιαφορώντας για το τι κάνει το παιδί της. Στο μεταξύ τις δύο ολόκληρες ώρες που θα βρίσκονται στο πόστο σου, το παιδί θα έχει διαλύσει το μισό μαγαζί, θα έχει ζωγραφίσει κάθε λογής επιφάνεια και θα έχει ρίξει πάνω του, στον καναπέ και στο πάτωμα, τη σοκολάτα που προοριζόταν για να πιει.
Το ακόμα χειρότερο είναι ότι η μάνα δε θα ζητήσει ούτε ένα συγγνώμη, καθώς θεωρεί φυσιολογική αυτήν την κατάσταση, όπως επίσης ότι όλες οι ζημιές που έχει κάνει το μούλικό της θα εξαφανιστούν δια μαγείας. Να έρθω και εγώ σπίτι σου να στο κάνω λίμπα, μαντάμ;
#5 Σοβαρά τώρα, όλα τα τραπέζια είναι ίδια
Ακόμα δεν έχω καταλάβει το λόγο που κάποιοι πελάτες είναι λες και έχουν καβούρια στον κ*λο τους και δεν μπορούν να καθίσουν στο πρώτο τραπέζι που διάλεξαν. Αντ’ αυτού τα γυρνάνε όλα γύρω γύρω κι αφού έχουν αλλάξει ήδη τρία, είτε γιατί στο ένα έμπαινε κρύο, είτε γιατί το άλλο έχει καλύτερη θέα, είτε επειδή απλά είναι προβληματικοί, στο τέλος θα προτιμήσουν το ένα και μοναδικό αμάζευτο τραπέζι που μόλις άδειασε και δεν πρόλαβες να καθαρίσεις! Κάθισε απλά σ’ ένα τραπέζι. Είναι όλα τα ίδια, γαμώ!
#6 Αχ κλείνετε; Προλαβαίνουμε να πιούμε ένα ποτάκι;
Όχι φίλε μου, δεν κλείνουμε, ετοιμαζόμαστε να παίξουμε σκοτεινό δωμάτιο. Έλα όμως που είναι πολιτική του καταστήματος να μη διώχνεις κανένα πελάτη. Και το ένα ποτάκι γίνεται δύο και τα δύο πέντε και μην στα πολυλογώ πήγε 4 το πρωί κι ακόμα να σχολάσεις.
#7 Όποιος βαρέσει ξανά παλαμάκια, θα του κόψω τα χέρια
Όταν γίνεσαι σερβιτόρος, εξασκείσαι στο να γυρνάς σε διάφορα νοήματα που θα κάνει ο πελάτης, τα περισσότερα εκ των οποίων είναι απαράδεκτα. Σφυρίγματα λες και είναι στο γήπεδο, παλαμάκια λες και χορεύει ο κολλητός τους ζεϊμπέκικο, επιφωνήματα του στυλ «ψιτ-ψιτ»… σιγά μη νιαουρίσεις κιόλας. Κι αν είσαι γυναίκα σερβιτόρος, το «ε κοπελιά» μπορεί να σε οδηγήσει σε εγκεφαλικό επεισόδιο!
Πόσο δύσκολο μπορεί να τους είναι να σηκώσουν απλά το κουλό τους και να σε φωνάξουν; Ακόμα και να μην βρίσκονται στο οπτικό σου πεδίο εκείνη την ώρα, μόλις τελειώσεις με τη δουλειά που έχεις, θα τους εξυπηρετήσεις. Απολίτιστοι ούγκανοι!
#8 Ποιος έχασε το σεβασμό του για να τον βρει ο πελάτης;
Οι σερβιτόροι είμαστε βιοπαλαιστές, είμαστε παιδιά με χαμόγελο κι όρεξη για δουλειά. Ούτε δούλοι επειδή σερβίρουμε έναν καφέ, ούτε ρομποτάκια. Κι υπάρχουν αρκετοί πελάτες που δεν ξέρουν να εκτιμούν και κυρίως, δε σέβονται έναν άνθρωπο που προσπαθεί να βγάλει το μεροκάματό του. Σ’ αυτή την περίπτωση λοιπόν, θα συναντήσεις πάνω απ’ όλα το υποτιμητικό βλέμμα των πελατών, καθώς και φράσεις που ανταλλάσσουν μεταξύ τους του στυλ: «Έλα μωρέ, ούτε το σχολείο δεν έχει τελειώσει!»
Ακολουθεί ξέσπασμα: Σε αντίθεση, με εσένα που ασχολείσαι με οικιακά και σε ταΐζει ο άντρας σου, καλή μου κυρία, να σε ενημερώσω πως ένας σερβιτόρος έχει πάει σχολείο και μπορεί να ήταν και καλός μαθητής, είναι πολύ πιθανό να σπουδάζει και να εργάζεται για να βγάλει τα προς το ζην ή ακόμη και να έχει αποφοιτήσει και να θέλει να μαζέψει χρήματα για το μεταπτυχιακό του! Είπες κάτι;
#9 Ρε αδερφέ, φώναξέ με όταν είσαι έτοιμος
Οι πελάτες που συναντάς καθημερινά, μπορούν να κατηγοριοποιηθούν με πολλούς τρόπους. Βέβαια, από τους πιο συχνούς και παράλληλα άπειρα ενοχλητικούς είναι αυτοί που σε φωνάζουν ενώ ακόμα δεν έχουν αποφασίσει τι θέλουν ή την ώρα που θα σου δώσουν παραγγελία, βρίσκουν πολύ λογικό να μιλήσουν στο τηλέφωνο με τον ξάδερφο από το χωριό κι απλά να σε γράψουν!
Το ακόμα πιο αστείο; Σε βάζουν να τους πεις απέξω τον κατάλογο ενώ τον κρατάνε στα χέρια τους. Βαριέστε να διαβάσετε, ρε; Κάντε μας τη χάρη και μην ξαναβγείτε από το σπίτι σας!
#10 Γίνε σερβιτόρος να φταις εσύ για όλα
Για οτιδήποτε κακό και στραβό συμβεί σ’ αυτήν τη δουλειά, να θυμάσαι ότι φταις εσύ, ο σερβιτόρος! Είσαι ο πρώτος άνθρωπος που θα κατηγορήσουν όλοι όταν ο καφές/το φαγητό καθυστερεί ή γίνονται λάθη στην παραγγελία και σίγουρα υπάρχουν περιπτώσεις όπου αυτό είναι δικαιολογημένο.
Η αλήθεια ωστόσο, είναι ότι τα περισσότερα παράπονα γίνονται για πράγματα που δεν έχεις ευθύνη. Για παράδειγμα, σου τη λένε για τις ακριβές τιμές. Με κόβεις για το αφεντικό ή για τον υπεύθυνο του μαγαζιού, ρε φίλε; Γιατί με φέρνεις σε δύσκολη θέση και παίζεις με τα νεύρα μου;
#11 Γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα
«Και τι με νοιάζει εμένα ρε φίλε που σε παράτησε το Κατερινάκι και πήγε με τον καλύτερο σου φίλο;» είναι η απάντηση που κρύβεται πίσω από το «Τι λες τώρα; Σου έκανε τέτοιο πράγμα;». Πραγματικά, δεν έχεις απολύτως καμία όρεξη να μαθαίνεις τι συμβαίνει στην προσωπική ζωή κάθε πελάτη. Και δουλειές έχεις και προβλήματα στο κεφάλι σου κι ένα αφεντικό να σε βρίζει. Σερβιτόρος είσαι, όχι ψυχολόγος για το Θεό. Και στην τελική, καλά σου έκανε το Κατερινάκι και σε παράτησε, πρήχτη, ε πρήχτη!
