Ο καθένας μας έχει όνειρα και φιλοδοξίες, όμως οι περισσότεροι από εμάς δυστυχώς δεν θα τα δούμε να πραγματοποιούνται κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Αυτό ίσως οφείλεται στο γεγονός πως φοβόμαστε την αποτυχία ή κάποιες πρωτόγνωρες συνθήκες που πιθανόν χρειαστεί να έρθουμε αντιμέτωποι. Έτσι, πολλά από τα όνειρα μας μένουν ανεκπλήρωτα με εμάς να σπαταλάμε άσκοπα τον εαυτό μας σε εντελώς άσχετα πράγματα και καταστάσεις και να καταλήγουμε μπερδεμένοι και συγχυσμένοι.
Γιατί;
Επειδή τα όνειρα υποτίθεται πως είναι ανέφικτα. Γι’ αυτό άλλωστε λέγονται όνειρα, έτσι δεν είναι;
Λάθος!
Κι όσοι κατάφεραν να τα πετύχουν; Το μόνο βέβαιο είναι πως δεν χρησιμοποίησαν κάποια από τις παρακάτω δικαιολογίες για να μην τα κυνηγήσουν…
1. «Δεν είμαι αρκετά καλός!»
Πολλές φορές, οι άνθρωποι απλά θαυμάζουν. Δεν προβαίνουν όμως σε ανάλογες πράξεις που θα τους οδηγήσουν σε αυτό το οποίο θαυμάζουν, στην περίπτωση μάλιστα που είναι και όνειρό τους. Αντιθέτως, τηρούν μια παθητική στάση, η οποία είναι από μόνη της μια επιβεβαίωση για τον εαυτό τους ότι δεν τα κατάφεραν. Μα όντως. Αφού δεν προσπάθησαν καν. Οι υπερβολικά υψηλές απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τους εγκλωβίζουν. Ακόμη, συγκρίνουν τον εαυτό τους με το τέλειο και αυτούς που το κατέκτησαν και οδηγούνται έτσι εύκολα στην αυτό-ματαίωση θεωρώντας ότι δεν είναι αρκετά ικανοί για να οδηγηθούν στην προσωπική τους επιτυχία.
Το τέλειο όμως δεν είναι μόνο ένα, ούτε και το νούμερο ένα, καθώς ο καθένας έχει τη δική του πορεία στο όνειρο, η οποία πρέπει να εκτιμάται από το ίδιο το άτομο. Η έμφαση δεν χρειάζεται να δίνεται στην ικανότητα, στην οποία άλλωστε δεν έχουμε έλεγχο, αλλά στην προσπάθεια.
2. «Μα, οι υπόλοιποι έχουν διαφορετική άποψη…»
Οι γονείς, οι φροντιστές, οι φίλοι και γενικά όσοι εμπλέκονται συναισθηματικά μαζί μας, έχουν τη δική τους γνώμη για εμάς, τη δική τους αντίληψη και φαντασίωση για τη μελλοντική μας πορεία. Ακριβώς επειδή δεν είναι εμείς. Οπότε είναι λογικό να έχουμε διαφορετική άποψη για τον εαυτό μας, την οποία και είναι καλό να διατηρούμε παρά να προσπαθούμε να ικανοποιήσουμε τα όνειρα των άλλων για εμάς.
Η ανασφάλεια για μια μελλοντική μας επιτυχία, δεν χρειάζεται εδώ να αποτελεί «απόδειξη» του ότι οι άλλοι έχουν δίκιο να αμφιβάλλουν, απλά και μόνο επειδή έχουμε μια αβεβαιότητα για το τι τελικά θα καταφέρουμε. Τα όνειρά μας απαιτούν τόλμη, διεκδικητικότητα… τη συνάντηση με τον πραγματικό μας εαυτό.
3. «Δεν έχω αρκετό χρόνο!»
Αν όντως υπάρχει το όνειρο, το να αναβάλει κανείς την κατάκτησή του, αυτομάτως σημαίνει κάτι. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι μοναδική. Καμιά φορά, η ευτυχία που χαρίζει η κατάκτηση ενός ονείρου, φαίνεται τόσο απίστευτη, που η καθημερινή ρουτίνα την καθιστά παράταιρη. Η όλο και πιο πολυάσχολη ζωή, η πολύωρη εργασία και η έντονη ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα, απομακρύνουν σίγουρα από το διαφορετικό και τη δημιουργία. Και βέβαια, το όνειρο, το χαρακτηρίζει η δημιουργία, η απελευθέρωση της σκέψης, για την οποία δεν υπάρχει χρόνος πια ή μάλλον… δεν δίνεται χώρος για να λάβει υπόσταση.
4. «Μάλλον, δεν είμαι έτοιμος γι’ αυτό!»
Ακόμα κι αν ξέρει κανείς τι θέλει να κάνει και πώς μπορεί να το πετύχει, ενδεχομένως να δυσκολεύεται να το σχεδιάσει. Όλα σχεδόν όμως τα όνειρα κατακτώνται κατά στάδια. Το κάθε βήμα είναι ένα βήμα πιο κοντά στην επιτυχία. Ένας σχεδιασμός βοηθά στο να ορίσουμε τις προτεραιότητες και τον εκτιμώμενο χρόνο που θέλουμε να κατακτήσουμε το όνειρό μας. Έτσι, φτιάχνοντας νοητά ένα διάγραμμα, επηρεαζόμαστε χωρίς να το καταλαβαίνουμε στην καθημερινότητά μας, μιας και ωθούμαστε προς τον στόχο μας. Τα λάθη είναι βέβαια απαραίτητα για να μας δείχνουν κάτι στην πορεία.
Οπότε αρκεί να κάνεις την αρχή. Και το βουνό που έβλεπες πριν, θα αρχίσεις να το πατάς και ο ίδιος. Δεν θα αχνοφαίνεται μόνο.
