Κάποιες ταινίες μένουν στην ιστορία για μια φράση, μια σκηνή, ή τα visual effects τους. Ο Τιτανικός έμεινε για εκείνη τη φάκινγκ πόρτα-σάνιδα και το ντιμπέιτ για το αν χωρούσε τελικά ή όχι ο Τζακ!
Ίσως να είμαστε υπερβολικοί που δίνουμε τόση αξία σε ένα κομμάτι ξύλο, αλλά επρόκειτο κυριολεκτικά για ζήτημα ζωής και θανάτου. Το τέλος της ταινίας κρίθηκε περισσότερο από εκείνη τη σανίδα απ’ ό,τι από το ίδιο το ναυάγιο. Και είναι κάτι που σίγουρα «τρώει» μέσα του τον Τζέιμς Κάμερον, ο οποίος υπερέβην εαυτόν εκείνη την εποχή με την υπερπαραγωγή του «Τιτανικού», για να μας μείνει τελικά o Τζακ που χανόταν στον ωκεανό. Και η Ρόουζ που έπιανε όλο το χώρο στην πόρτα… Να είδες, πάλι νευρίασα. Βέβαια, ο ίδιος ο σκηνοθέτης βγήκε και ξεκαθάρισε τα πράγματα, λέγοντας πως βάσει σεναρίου, ο χαρακτήρας του Leonardo Di Caprio έπρεπε να πεθάνει. Ασχέτως αν χωρούσε ή όχι.
26 χρόνια μετά λοιπόν, κάποιοι ακόμα ασχολούνται με αυτή τη θρυλική ταινία. Ή για την ακρίβεια, 26 χρόνια μετά και κάποιοι ακόμα αδυνατούν να ξεπεράσουν ✨ εκείνη ✨ τη σκηνή. Τόσο, που είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν 718.750 δολάρια (663.000 ευρώ) για να αποκτήσουν το prop που χρησιμοποιήθηκε στην παραγωγή. Αν ποτέ θεώρησες τον εαυτό σου hardcore φαν δηλαδή, ξανασκέψου το.
Το όνομα του/της νέου/νέας της κατόχου είναι άγνωστο, ωστόσο τον/την καλούμε ανοιχτά να βγει και να μας απαντήσει υπεύθυνα αν χωράνε πάνω δύο άτομα. Για ποιο λόγο άλλωστε να αγοράσει κανείς την πόρτα, αν όχι για να τεστάρει τη θεωρία που μας τρώει πάνω από δύο δεκαετίες τώρα;
Στο μεταξύ, fun fact, αυτό που εμείς ονομάζουμε «πόρτα» τόσο καιρό, στην ουσία ήταν ένα μέρος της κεντρικής πόρτας από την είσοδο του σαλονιού της πρώτης θέσης του πλοίου. Επίσης, ήταν πιστό αντίγραφο ενός λετζίτ συντριμμιού από το ναυάγιο του 1912. Σύμφωνα ακόμα με πληροφορίες, οι διαστάσεις του είναι 2,4 μέτρα μήκος και 1 μέτρο πλάτος. Οπότε σε περίπτωση που δε βγει ο/η αγοραστής του prop να μας διαφωτήσει, μπορούμε να προσπαθήσουμε να βγάλουμε άκρη μόνοι μας.
