Θα μπορούσε να φαντάζει ταινία επιστημονικής φαντασίας σε σκηνοθεσία του Κουέντιν Ταραντίνο, αλλά όχι, δεν είναι τέτοια. Δεν αποτελεί κάποιου είδους φάρσα ή αστείο.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο γίνεται ο πρώτος Έλληνας MVP του NBA και η είδηση είναι πέρα για πέρα αληθινή!
Κανείς άλλος δεν έχει καταφέρει κάτι παρόμοιο κι εδώ που τα λέμε, δύσκολα θα υπάρξει κάποιος που θα το επαναλάβει στο μέλλον. Κατάφερε άλλωστε, να πετύχει κάτι που δεν πέτυχαν ποτέ τεράστιοι αστέρες του μπασκετικού στερεώματος παρ’ όλα τα πλούσια αθλητικά – κι όχι μόνο – προσόντα τους. Ίσως γιατί στην τελική, δε μετράνε μονάχα τα προσόντα…
Δεν είναι καθόλου τυχαία η αναφορά στην πρώτη παράγραφο του άρθρου μου, του ονόματος του πασίγνωστου Χολιγουντιανού σκηνοθέτη και του Έλληνα παίκτη των Μιλγουόκι Μπακς. Η ζωή του «Γιαννάκη» μας, θα μπορούσε πολύ εύκολα να γίνει ταινία. Πίσω απ’ όλα τα γνωστά success stories που μας συγκινούν άλλωστε, υπάρχουν άνθρωποι που παλεύουν καθημερινά για τα όνειρα τους. Κι ο Έλληνας αθλητής υπήρξε και παραμένει ένας τέτοιος χαρακτήρας.
Τόσο ο ίδιος όσο και τ’ αδέρφια του, βρέθηκαν πολλές φορές σε οριακό σημείο, μην μπορώντας να καλύψουν ακόμη και τα προς το ζην. Μία δήλωση που είχε κάνει παλαιότερα, συνοψίζει άριστα την εφηβική του ηλικία:
Πουλούσαμε διάφορα αντικείμενα για να ενισχύσουμε την οικογένειά μας. Κι όταν ερχόταν η αστυνομία, τα μαζεύαμε άρον-άρον και τρέχαμε για να γλιτώσουμε.
Just a kid from Sepolia.
Who came to Milwaukee.
And became the MVP!!
#NBAAwards pic.twitter.com/wHxErFbOZ7— Milwaukee Bucks (@Bucks) June 25, 2019
Ο Γιάννης από τα Σεπόλια λοιπόν, μας δείχνει το δρόμο αποδεικνύοντας οτι αξίζει να προσπαθούμε και να παλεύουμε για τα όνειρα μας μέχρι τέλους.
Δεν έψαξε να βρει δικαιολογίες. Δεν το έβαλε κάτω. Έπεσε 100 φορές και σηκώθηκε 101. Τα έβαλε με θεούς και δαίμονες και προσπάθησε να υπερπηδήσει ό,τι εμπόδιο κι αν υψώθηκε απειλητικά στον δρόμο του. Κατάλαβε γρήγορα πως οι – πολύ υψηλοί – στόχοι του, δεν μπορούσαν να επιτευχθούν με ευχές και παρακάλια. Χρειάζεται προσήλωση, υπομονή, ψυχραιμία και τόνους ιδρώτα. Ήταν διατεθειμένος να δουλέψει σκληρά για να φτάσει εκεί που φανταζόταν τον εαυτό του. Και το έκανε.
Το γοητευτικό της ιστορίας του «Greek Freak», είναι πως τα κατάφερε όλα αυτά, μένοντας πιστός στις αξίες του και σε όλα όσα του δίδαξαν οι γονείς του. Το στυλ παιχνιδιού του είναι τέτοιο που κατασπαράζει κάθε αντίπαλο, δίνοντας σου την ιδέα πως είναι ένας τύπος με υπέρμετρη την αυτοπεποίθησή του. Στο γήπεδο μπορεί, εκτός των τεσσάρων γραμμών όμως, κάθε άλλο. Εκεί συνεχίζει να έχει το συνεσταλμένο – στα όρια του παιδικού – βλέμμα, απαράλλαχτο από τα μακρινά χρόνια του Φιλαθλητικού. Πάντα ταπεινός και ποτέ προκλητικός. Έχουν βαλθεί πολύ γνωστοί – άγνωστοι να τον κλονίσουν και να του αποσπάσουν την προσοχή για θέματα όπως η καταγωγή του, όμως ο Γιάνναρος συνεχίζει να τους γράφει εκεί που το μελάνι δεν πιάνει. Έτσι κι αλλιώς, έχει μάθει να απαντάει στο γήπεδο.
Στην χθεσινή ομιλία του, όταν το όνομα του είχε πλέον ανακοινωθεί, είπε πάνω κάτω αυτά που φανταζόμασταν οτι θα πει. Δεν ξέχασε ούτε στο ελάχιστο τα άτομα που τον στήριξαν και τον βοήθησαν να «τρυπήσει το ταβάνι του». Ταυτόχρονα, δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυά του, δάκρυα συγκίνησης.
Ειλικρινούς συγκίνησης όμως, όχι επιτηδευμένης…
Προφανώς αναφέρθηκε και στον πατέρα του και πόσο θα ήθελε να ήταν εκεί να τον καμαρώσει. Που τον καθοδήγησε από πολύ μικρή ηλικία, διδάσκοντάς του την αξία του να είσαι ταπεινός. «Να ζητάς πάντα περισσότερα, χωρίς να είσαι άπληστος» ήταν η ατάκα που χρησιμοποιούσε, δείχνοντας μας πάνω σε τι βάσεις είναι μεγαλωμένη η οικογένεια του Γιάννη. Ατάκα που σίγουρα θα μείνει και θα τη χρησιμοποιούμε στην καθημερινότητα μας.
Αναφέρθηκε όμως και στη στήριξη των αδερφών του αλλά και της μητέρας του, που όπως λέει, πίστεψε από πολύ νωρίς στις δυνατότητές του. Θα μπορούσε η μέρα αυτή να αφορά μονάχα αυτόν, όμως δεν αμέλησε να αφιερώσει το βραβείο στους συμπαίκτες του και το προπονητικό staff. Τους ευχαρίστησε όλους για την απαιτητική σεζόν που πέρασαν μαζί, καθώς χωρίς την πολύ σημαντική βοήθειά τους ο Γιάννης δε θα έφτανε να είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου!
https://www.youtube.com/watch?v=dNlJDnJsJfU
Στα «ευχαριστώ» που μοίρασε μόλις ανέβηκε στη σκηνή, δεν άφησε απ’ έξω τη χώρα μας. Η Ελλάδα μπορεί να στάθηκε εμπόδιο σε κάποια πράγματα στην καριέρα του, όμως του παρείχε τα μέσα και τον χώρο για να βελτιωθεί και να δουλέψει. Όσο λίγα κι αν ήταν αυτά τα μέσα, ο Γιάννης φρόντισε να τα αξιοποιήσει στο έπακρο για να πετύχει τους στόχους του και να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Δεν είναι τυχαίο πως έδειξε στον φακό με ένα τεράστιο χαμόγελο τον Παρθενώνα ραμμένο στο εσωτερικό από το σακάκι του, αποδεικνύοντας πως «κουβαλάει» την Ελλάδα συνέχεια μαζί του.
Δεν ξέρω αν είστε υπερήφανοι γι’ αυτόν, εγώ όμως είμαι.
Δεν είναι μόνο η κοινή εθνικότητα που μοιραζόμαστε. Υπερήφανος είμαι γιατί παρά τα προβλήματα, δεν έψαξε σε κανένα σημείο δικαιολογίες και συνέχισε να παλεύει με όλες του τις δυνάμεις για τα όνειρα που έκανε από μικρό παιδί. Πάντα πιστός στις ηθικές του αξίες και σε αυτά που τον νουθέτησαν οι γονείς του. Αυτή είναι και η τεράστια μαγκιά του.
Είναι μόλις 24. Έχει ολόκληρη τη ζωή μπροστά του. Σίγουρα το βραβείο του MVP ήταν μόνο η αρχή. Είναι εμφανές πως έχει πολλά περισσότερα πράγματα να μας δείξει. Έχει μάθει να δίνει τις μάχες του με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο. Σεπόλια way…
