Αρκετοί είναι εκείνοι που θα βιαστούν να πουν πως το δυσκολότερο έτος στη σχολή είναι το πρώτο. Ναι σίγουρα, αποτελεί περίοδο προσαρμογής, όπου γνωρίζεις νέα άτομα, απομακρύνεσαι ίσως από παλιά και γενικότερα μπαίνεις σε μια εντελώς νέα καθημερινότητα. Πιο απαιτητική και ώριμη μεν, αλλά μέχρι εκεί.
Όσο δύσκολο και να είναι το πρώτο έτος, εξακολουθεί να είναι εκείνο της διασκέδασης και της ξεγνοιασιάς. Γνωρίζεις πως έχεις καιρό μπροστά σου, οπότε σε παίρνει να ξεφύγεις και λίγο.
Η δυσκολότερη στιγμή στο Πανεπιστήμιο, δεν είναι η πρώτη χρονιά, αλλά εκείνη που βρίσκεσαι πλέον στην τελική ευθεία για το πτυχίο!
Ναι, είναι πολύ ψυχοφθόρο να ξέρεις πως έχεις μονάχα μερικά μαθήματα που καθορίζουν την απόσταση μεταξύ εσένα και του πολυπόθητου μπεζ χαρτιού.
Να γνωρίζεις πως έστω κι αν ένας καθηγητής σε κόψει, κατευθείαν σε περιμένει ο Σεπτέμβρης… Χωρίς πολλά-πολλά, ευκαιρίες, συζητήσεις και παρακάλια για ένα πέντε.
Και έχεις και τους πάντες γύρω σου να προσπαθούν να σε βοηθήσουν να χαλαρώσεις, λέγοντάς σου πως δεν έχει μεγάλη διαφορά το ένα μάθημα, ούτε οι 3 μήνες αναμονή. Σιγά, διακοπές έρχονται. Θα ξεκουραστείς και ούτε που θα καταλάβεις πότε θα φτάσει Σεπτέμβρης. Η αλήθεια όμως είναι πως ούτε θα ξεκουραστείς, ούτε θα περάσει τόσο γρήγορα ο καιρός!
Αντιθέτως, θα σου στοιχίσει ένα ολόκληρο καλοκαίρι, όπου θα περιμένεις μες στο άγχος και τα νεύρα να έρθει επιτέλους αυτός ο μήνας, να ξεμπερδεύεις.
Δεν υπάρχει περίπτωση να περάσει μέρα και να μη συγχυστείς έστω και μία φορά με τον καθηγητή που σε έκοψε. Που σου στέρησε το πτυχίο μια ώρα αρχύτερα! Ναι, ενδέχεται να είσαι στην παραλία και να έχεις πάρει αγκαζέ το βιβλίο, μην τυχόν και σου ξεφύγει στην εξέταση καμια τελεία και ξανακοπείς!
Για σκέψου και εκείνους που βρίσκονται στο τέταρτο έτος και θέλουν να κάνουν μεταπτυχιακό, και μάλιστα στο εξωτερικό. Να τα λυπάται η ψυχή σου είναι…
Οι αιτήσεις των μεταπτυχιακών ξεκινούν αρκετά νωρίς κι αν δεν έχεις παραδώσει μέχρι το καλοκαίρι την αναλυτική σου βαθμολογία, κλάφτα Χαράλαμπε… Αν δε, δεν έχεις τελειώσει με το πτυχίο σου, τότε χάνεις έναν ολόκληρο χρόνο και φυσικά και την αυτοπεποίθηση που είχες. Γιατί όπως και να το κάνεις, όταν έχεις τόσα όνειρα και στόχους, είναι άδικο να διακόπτονται έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα.
Σαν να λέμε ευχή και κατάρα αυτό το τέταρτο έτος…
Γιατί άλλο το να βρίσκεσαι στο 7ο και να ξέρεις ότι το πτυχίο δεν αργεί, κι άλλο να είσαι τελειόφοιτος. Στην πρώτη περίπτωση μοναδικό σου μέλημα είναι τα μαθήματα, με τα οποία σιγά-σιγά βγάζεις μια άκρη. Στη δεύτερη ωστόσο, ξέρεις πως πρέπει να παρακολουθείς τα πάντα ανελλιπώς. Οι δικαιολογίες και οι υποτιθέμενες αδιαθεσίες για να μην πας στη σχολή, δε χωράνε εδώ.
Τι να πούμε και για τα παιδιά που έχουν στο τελευταίο έτος υποχρεωτική πτυχιακή. Πόσο αγώνα θα πρέπει να καταβάλουν, προκειμένου να τη διεκπεραιώσουν επιτυχώς και συνάμα να πάρουν κι έναν αξιοπρεπή βαθμό!
Και σαν να μην έφταναν όλα τα παραπάνω, έχεις και την πρακτική να σου τρώει αρκετό από τον πολύτιμο χρόνο σου.
Δε λέω, φυσικά και μαθαίνεις πράγματα πάνω στο αντικείμενό σου, αλλά όπως και να το κάνεις, ένα παραπάνω άγχος το έχεις! Πόσα να προλάβεις πια… Και πάλι, όλοι γύρω σου προσπαθούν να σε εμψυχώσουν, αλλά με το λάθος τρόπο. Ενδεχομένως να έχεις κουραστεί να ακούς φράση «Λίγο έμεινε, μην τα παρατάς»…
Η υπομονή είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις αυτήν την στιγμή. Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου. Είναι απλώς μια αγχωτική χρονιά, αλλά εμπιστεύσου με, αξίζει και με το παραπάνω! Αξίζει να αγχωθείς για λίγους μήνες ακόμη και μετά θα αποχαιρετήσεις μια για πάντα το κεφάλαιο που ακούει στο όνομα σχολή.
Αν πάλι δεν τελειώσεις στα τέσσερα χρόνια, δεν έγινε κάτι. Δεν κρίνεται η προσωπικότητά σου και οι ικανότητές σου από το πόσο σύντομα θα πάρεις πτυχίο.
Έχε πίστη απλώς στον εαυτό σου και σε αυτά που μπορείς να κάνεις, γιατί μπορείς!
