Η λέξη-κλειδί για να κάνεις πράγματα είναι το «κίνητρο». Η έλλειψή του είναι κι ο λόγος που συχνά πατάμε snooze στο ξυπνητήρι και χάνουμε τις πρωινές διαλέξεις, ή νωρίτερα στη ζωή μας, το παίζαμε άρρωστοι για να μην πάμε σχολείο.
Αντικειμενικά τώρα, τι το ελκυστικό μπορεί να έχει ένα 2ωρο όπου ο καθηγητής αναλύει κάτι που δυσκολεύεσαι να καταλάβεις;
«Γάτες» είναι η απάντηση ενός δημοτικού στην Τουρκία κι ευχόμαστε να γίνει η απάντηση και για πολλά ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια (μόνο έτσι μπορούμε να εγγυηθούμε την παρουσία μας στα αμφιθέατρα!).
Το υπέροχο αυτό δημοτικό στη Σμύρνη βρήκε το μαγικό κουμπί των παιδιών και από εκεί που προφασίζονταν πονόκοιλους, πλέον ανυπομονούν να ξυπνήσουν το πρωί. Βασικά, ακούστε αυτό: επισκέπτονται το σχολείο τους και τα Σαββατοκύριακα! Και το περίεργο είναι ότι το καταλαβαίνουμε απόλυτα. Ποιος δεν ανυπομονεί να πάει σε ένα χώρο γεμάτο γατούλες που χουζουρεύουν στα κρεβατάκια τους, στα περβάζια των παραθύρων ή ακόμα και πάνω στα θρανία;
Η υπέροχη αυτή ιδέα προσέλκυσης των μαθητών στις τάξεις έχει τίτλο ‘Patili Okul’ («Σχολείο με πατούσες») και ανήκει στη δασκάλα Evrim Mutluay. Χάρη σε αυτό, 30 αδέσποτες γατούλες έχουν βρει καταφύγιο και πολλή φροντίδα. Fun fact: οι μαθητές είναι μόλις 19!
Συγκεκριμένα, τα ζωάκια ζουν σε ένα αχρησιμοποίητο δωμάτιο-αποθήκη του σχολείου, ωστόσο δε βρίσκονται μονίμως εκεί. Τις ώρες που τα παιδιά έχουν μάθημα, τριγυρίζουν στις τάξεις, αράζουν στα παράθυρα και τρίβονται στους μαθητές παρακαλώντας για χάδια. Πράγμα που όλοι ξέρουμε πόσο υποδουλωτικό εκ μέρους μιας γάτας, με την Multuay να σημειώνει ότι έχει οδηγήσει τους μαθητές της να έρχονται ακόμα και τα ΣΚ για να παίξουν με τις γάτες.
Σύμφωνα με τη δασκάλα, ο αρχικός αριθμός αυτών ήταν 12, αλλά γρήγορα αυξήθηκαν, μιας και οι μαθητές ξεκίνησαν να φέρνουν στο «καταφύγιό» τους αδέσποτες γάτες που έβρισκαν στο δρόμο.
Αγαπούν τις γάτες τόσο πολύ. Βοηθούν στα πάντα εδώ, καθαρίζουν τις γάτες και τα σπιτάκια τους, τις ταΐζουν. Στην πορεία, οι μαθητές ξεκίνησαν να φέρνουν να φέρνουν και οι ίδιοι αδέσποτες γάτες που έβρισκαν στο δρόμο. Τους βοηθάει επίσης να αναπτύξουν το αίσθημα της ευθύνης φροντίζοντας άλλους. Κατά κάποιον τρόπο, παιδιά και γάτες μεγαλώνουν μαζί. – Evrim Mutluay
Η Cemre Şen είναι ένα τέτοιο παράδειγμα μαθήτριας που έφερε το δικό της αδεσποτάκι στο καταφύγιο-σχολείο, λέγοντας: «Τις αγαπάω πάρα πολύ. Είναι πανέμορφα ζώα. Τα ταΐζουμε, τα φροντίζουμε κάθε μέρα. Παίζουμε μαζί στη διάρκεια των διαλειμμάτων.»
Σίγουρα μια τέτοια κίνηση πάντως, μόνο καλά αποτελέσματα μπορεί να επιφέρει. Και στην ψυχολογία των παιδιών αλλά και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους. Υπάρχει ποιος εύκολος τρόπος να εξασφαλίσεις ότι μεγαλώνεις ευαίσθητους ανθρώπους από το να τα μάθεις να αγαπούν τα ζώα;
