Το να ακολουθείς πάντα τα «θέλω» σου και να προσπαθείς να δεις όλα σου τα όνειρα να επιτυγχάνονται, είναι μια διαδικασία δύσκολη, επίπονη και πολλές φορές …αναποτελεσματική. Είμαι σίγουρος πως όλοι μας έχουμε έρθει σε αδιέξοδο παραπάνω από μία φορές και πολύ κακώς ντρεπόμαστε να το παραδεχτούμε και να συζητήσουμε ανοιχτά για αυτό. Βασικά, για εντελώς διαφορετικό λόγο θα έπρεπε να αισθανόμαστε άβολα και να παίρνουμε μια πιο κοκκινωπή απόχρωση στα μάγουλα.
Αναφέρομαι στις τέρμα ηλίθιες δικαιολογίες που πρώτα λέμε στον εαυτό μας κι έπειτα ξεφουρνίζουμε στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Αν καταφέρεις να απαλλαχθείς από αυτές τότε είναι βέβαιο πως έχεις κάνει το πρώτο (και μεγαλύτερο) βήμα προς την επιτυχία.
«Δε με εμπνέει κάτι»
Δε θα διαφωνήσω πως η έμπνευση είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της επίτευξης των στόχων που ο καθένας μας θέτει ξεχωριστά. Όλοι παίρνουμε δύναμη από μια ταινία, ένα βιβλίο, μια μεγάλη επιτυχία στον αθλητικό ή επιχειρηματικό κόσμο κι άλλα αντίστοιχα success stories. Ωστόσο, είναι πολύ φθηνή δικαιολογία να λέμε πως δε βρίσκουμε τίποτα γύρω μας που θα μας δώσει δύναμη, ενέργεια κι όρεξη ούτως ώστε να ανεβούμε τα σκαλιά που ανοίγονται μπροστά μας. Αν κάποιος είναι ανοιχτός και θέλει να εμπνευστεί από κάτι θα το κάνει ακόμη κι αν αυτό είναι το αδέσποτο της γειτονιάς του. Αν από την άλλη, έχει καταθέσει τα όπλα κι έχει αποδεχτεί πλήρως τη μετριότητα και την συνεχόμενη αποτυχία τότε τίποτα δεν τον σώζει. Ακόμη κι αν ο αδερφός του γινόταν πλανητάρχης αύριο…
«Δεν έχω καθόλου τύχη σε αυτά»
Σαφέστατα κι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας βασίζεται στην τύχη, παράγοντας ο οποίος δεν επιδέχεται ανθρώπινου ελέγχου, αυτό όμως δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσεις τη συνεχόμενη προσπάθεια σου για να δεις τον εαυτό σου ψηλά. Άλλωστε την τύχη μας πρέπει να την κυνηγάμε λεπτό προς λεπτό για να παρατηρήσουμε κάποια διαφορά. Υπάρχει ένα παράδειγμα σε αυτήν την περίπτωση το οποίο μπορεί να κάμψει όλες σου τις αμφιβολίες. Και το Τζόκερ για να το κερδίσεις πρέπει να είσαι φουλ τυχερός. Πρώτα απ’ όλα όμως, οφείλεις να …παίξεις!
«Δεν ξέρω από πού να αρχίσω»
Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται περί δικαιολογίας αλλά περισσότερο περί παραδοχής μιας μεγάλης αλήθειας. Έχεις θέσει τόσους στόχους στη ζωή σου κι έχεις αναλάβει τόσες υποχρεώσεις που πράγματι χάνεσαι σε αυτές. Δε γίνεται όμως να παραμένεις μπερδεμένος και να παραπονιέσαι ότι δεν ξεχωρίζεις την αρχή από το τέλος κι αντίστροφα. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα στον εαυτό σου, να θέσεις τις βασικές προτεραιότητες και να αφήσεις στην άκρη τέτοιου είδους ατάκες. Για πάμε λοιπόν…
«Δεν έχω καθόλου χρόνο»
Οκ, στον 21ο αιώνα υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι όντως δεν έχουν καθόλου ελεύθερο χρόνο στη ζωή τους να ασχοληθούν με τα μεγάλα τους όνειρα. Αυτός ο άνθρωπος όμως, δεν είσαι εσύ! Γιατί το λέω με τόση σιγουριά; Βασίζομαι στο γεγονός πως βρίσκεσαι στο PC, το κινητό ή το tablet σου και διαβάζεις αυτό το άρθρο το οποίο κατά πάσα πιθανότητα είδες στο facebook. Αν έχεις χρόνο για social media, χάζεμα και …καυλάντα με αγνώστους τότε έχεις χρόνο και για πιο σημαντικά ζητήματα. Απλά για μία ακόμη φορά, οφείλεις να θέσεις προτεραιότητες και να τοποθετήσεις τα πράγματα σε μια σειρά. Χρόνος για σχολή και δουλειά, χρόνος για χαλάρωση αλλά και χρόνος για τα …μεγάλα όνειρα!
«Φοβάμαι την επιτυχία»
Η επιτομή της ανούσιας δικαιολογίας η οποία χρησιμοποιείται αρκετά κιόλας. Είναι ένα κλισέ το οποίο αναφέρεται σε αρκετά άρθρα σχετικού περιεχομένου και μας έχει μπερδέψει όλους. Και στην τελική, τι σημαίνει φόβος για την επιτυχία; Οκ, η επίτευξη κάποιου μεγάλου στόχου σίγουρα «φοβίζει» κάποιους αλλά τους φοβίζει με την έννοια του αγνώστου. Οτιδήποτε δεν έχουμε βιώσει αρκετές φορές, μας φαίνεται περίεργο, μας τρομάζει και δεν ξέρουμε πως να το διαχειριστούμε επακριβώς. Εκείνη τη στιγμή όμως, είμαι βέβαιος πως ο καθένας βρίσκει το δρόμο του και καταλήγει εκεί που πρέπει…
