Το χωριό της ορεινής Αρκαδίας που θα σε μαγέψει με τη διαχρονική γοητεία του, βρίσκεται περίπου δύο ώρες μακριά από την Αθήνα. Ό,τι πρέπει δηλαδή για Σαββατοκυριακάτικη ρομαντική απόδραση με το έτερον ήμισυ ή χαλαρή εξόρμηση με την παρέα για καλό φαγητό, κρασάκι και άραγμα στο τζάκι με τις πιο κουλές κι αστείες συζητήσεις.
Είμαι σχεδόν σίγουρη πως όλο και κάτι θα έχεις ακούσει από φίλους ή θα έχεις διαβάσει για τη Στεμνίτσα και τη Δημητσάνα, τα δύο πέτρινα στολίδια της Αρκαδίας όπως τα αποκαλούν. Μεταξύ μας όμως, τίποτα δε συγκρίνεται με το να φτιάξεις μια μικρή βαλίτσα μόνο με τα απαραίτητα και να ταξιδέψεις προς την καρδιά της Πελοποννήσου, που είναι χωρίς αμφιβολία ο απόλυτος προορισμός για χειμερινές διακοπές.
Τώρα που πλησιάζει και η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι μια καλή ευκαιρία να πάρεις το αγόρι ή το κορίτσι σου και να τραβήξετε παρέα τη διαδρομή προς τη Στεμνίτσα.
Και να σου πω μόνο, πως αυτή η διαδρομή είναι εύκολη και απολαυστική.
Πλησιάζοντας προς το χωριό, έχεις να διασχίσεις στροφές μέσα σε ένα γεμάτο έλατα δάσος, που σε προϊδεάζουν για τη φυσική ομορφιά που θα συναντήσεις εκεί. Αν μάλιστα τα πετύχεις και με χιόνι, τότε σου υπογράφω πως το τοπίο είναι απλά μαγικό.
Φτάνοντας στην Στεμνίτσα, τα πρώτα πέτρινα σπίτια σε καλωσορίζουν, καθώς κι ένα πέτρινο τείχος που σε κάνει να νιώθεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο επεισόδιο του Game of Thrones (δύσκολο να ξεπεράσουμε το κενό που άφησε). Προχωρώντας προς τα μέσα, βλέπεις την πλατεία του χωριού με το μεγάλο ρολόι, τα γραφικά καφέ και τις ταβέρνες που θα γεμίσεις το στομάχι σου με εξαιρετικό ντόπιο φαγητό.
Διαμονή
Μέχρι να μιλήσω για το κυρίως θέμα (πού να φας, τι να κάνεις, κτλ), πρώτα θέλω να σου πω πως για τη διαμονή σου στην Στεμνίτσα, έχεις πολλές επιλογές.
Αν θέλεις τη γνώμη μου, το Μπελλαίικο είναι ο πιο τέλειος ξενώνας εκεί. Κι από την προσωπική μου εμπειρία, επιβεβαιώνω τα όσα καλά γράφονται και λέγονται. Βρίσκεται σ’ ένα ψηλό σημείο, όπου έχεις πιάτο όλη την Στεμνίτσα, αλλά το καλύτερο κομμάτι είναι ο ίδιος ο ξενώνας. Διαθέτει έναν πολύ cosy χώρο για το πρωινό, στον οποίο απλά βγαίνεις απ’ το δωμάτιό σου και κάθεσαι εκεί, είτε για να παίξεις ένα απ’ τα πολλά επιτραπέζια που έχει, είτε απλά για να δεις τηλεόραση, είτε για να αράξεις μπροστά στο τζάκι. Και μιας και ανέφερα το πρωινό, η κ. Νένα θα σε περιποιηθεί σαν να είσαι δικός της άνθρωπος. Οι μαρμελάδες της ειδικά, θα σε ξετρελάνουν και δυστυχώς δε θα τις βρεις πουθενά αλλού.
Αλλά ακόμα κι αν δεν σταθείς τυχερός/ή για να βρεις δωμάτιο εκεί, οι περισσότεροι ξενώνες είναι value for money, οπότε η διαμονή σου δε θα σε προβληματίσει καθόλου.
Φαγητό και Καφές
Η παράδοση στα χωριά της Πελοποννήσου παραμένει αναλλοίωτη στα χρόνια, ενώ τα τοπικά προϊόντα τους θα τα δεις παντού. Όχι μόνο να σερβίρονται μαγειρεμένα, αλλά και στα πολλά μαγαζάκια που υπάρχουν τόσο στη Στεμνίτσα όσο και τη Δημητσάνα. Τραχανάς, χυλοπίτες, ζυμαρικά, τυριά, βότανα, μέλι και πολλά ακόμη κοσμούν τους λιθόστρωτους δρόμους.
Εκεί όμως που θα φας πολύ καλά είναι το εστιατόριο «Η Στεμνίτσα», που βρίσκεται ακριβώς στην πλατεία. Είναι και οικονομικό και γευστικότατο. Κι αν πας μεσημεράκι εκεί για φαγητό, πέρνα μετά μια βόλτα για έναν γαμάτο καφέ ή τέλεια ζεστή σοκολάτα στο γραφικό και μικρό καφενείο η «Γερουσία».
https://www.instagram.com/p/B4NQ9AlgjdT/
Πού να πας
Αφού γυρίσεις πρώτα απ’ όλα την ίδια την Στεμνίτσα και επισκεφθείς το Λαογραφικό Μουσείο που στεγάζεται σε ένα παλιό οίκημα του 18ου αιώνα και τη Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας, ή ν’ ανέβεις στο Ηρώον, στην κορυφή του κάστρου της, με την απίστευτη θέα, τότε πρέπει να κατευθυνθείς λίγο πιο μακριά. Όχι πολύ, μην τρομάζεις.
Ιδιαίτερο μέρος αποτελεί το Φαράγγι του Λούσιου, η αρχαία Γόρτυνα, το δάσος του Μαινάλου και το Μοναστήρι του Προδρόμου. Για να φτάσεις στο τελευταίο, όπου το μοναστήρι είναι κυριολεκτικά κρεμασμένο σε ένα βουνό, θα χρειαστεί να περπατήσεις λίγο, αλλά μόλις τα καταφέρεις, θα μαγευτείς, αλήθεια.
Δημητσάνα
Δεν υπάρχει περίπτωση αν πας στην Στεμνίτσα, να μην επισκεφτείς και τη Δημητσάνα, που είναι το ίδιο γραφική. Δηλαδή θα πρέπει να ντρέπεσαι αν δεν το κάνεις. Η Δημητσάνα είναι λίγο μεγαλύτερη, κάπως πιο εμπορική θα έλεγα, με περισσότερες καφετέριες και επιλογές για φαγητό. Είναι εξίσου πανέμορφο χωριό, χτισμένο στην πλαγιά του βουνού, με τέτοια αρχιτεκτονική που θυμίζει πίνακα ζωγραφικής.
Τα μικρά καφέ της είναι όμορφα και ατμοσφαιρικά, με το cafe bistrot «Τα Πάνω Κάτω» να είναι ένα από αυτά. Βρίσκεται ακριβώς μπροστά, εκεί όπου ξεκινάει η βόλτα εξερεύνησης της Δημητσάνας μέσα απ’ τα πέτρινα σοκάκια, και έχει την πιο ωραία ζεστή σοκολάτα.
https://www.instagram.com/p/B4IZS44gIIt/
Το φαγητό στη Δημητσάνα είναι το ίδιο απολαυστικό και ποιοτικό και η σκληρή πραγματικότητα είναι πως δεν είναι εύκολη υπόθεση να ξεχωρίσεις κάποιο. Αν πάντως θέλεις να φας κόκορα με χυλοπίτες (σοβαρά είναι τέλειο και το λέω εγώ που δεν τα πάω καλά με αυτά τα φαγητά), τότε εγγυημένα να πας στο «Στέκι της Γεύσης».
Και επειδή είμαι Πελοποννήσια κι αν δεν παινέψω το σπίτι μου θα πέσει να με πλακώσει, να πω πως πραγματικά η ορεινή Αρκαδία είναι φοβερά ερωτεύσιμη και αξίζει να ανακαλύψεις την κάθε της γωνιά. Η φιλοξενία και η ευγένεια των κατοίκων είναι χαρακτηριστικά που συμπληρώνουν τα θετικά του προορισμού και τον κάνουν ιδανικό για να περάσεις ένα τέλειο ΠΣΚ.
Αν έχετε οποιαδήποτε ερώτηση για τη Στεμνίτσα, αφήστε το σχολιάκι σας και θ’ απαντήσω. Τα ξαναλέμε σε ένα επόμενο ταξίδι!
