ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν πάλεψε ως το τέλος σαν αληθινός σούπερ ήρωας!

Γράφει ο Γιάννης Μπελεσιώτης Θα τον θυμόμαστε ως τον πιο αληθινό σούπερ ήρωα της ζωής, όπως όλοι άλλωστε, που πολεμάνε καθημερινά με την καταραμένη αυτή αρρώστια...

Default avatar

Γιάννης Μπελεσιώτης

31 Αυγούστου, 2020

Νομίζω πως ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε ανοιχτά στον εαυτό μας, πως ότι γούρια αγοράσαμε τον Γενάρη που μας πέρασε ώστε να μας πάει καλά το ’20, θέλουν πέταμα! H χρονιά έχει κυλήσει τόσο άσχημα, που δε θα το περίμενε ούτε ο πιο απαισιόδοξος και γρουσούζης άνθρωπος εκεί έξω. Δεν είναι μόνο η πανδημία που χτύπησε την πόρτα μας πριν μερικούς μήνες και δεν ξέρουμε για πόσο καιρό θα μας κάνει παρέα, είναι κι όλοι εκείνοι οι iconic άνθρωποι που μας αποχαιρέτησαν μια για πάντα. Τελευταίος ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν.

Ο διάσημος ηθοποιός έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 43 ετών, όντας χτυπημένος από τον καρκίνο. Κι αυτό που έκανε ακόμα πιο σοκαριστική την είδηση μόλις τη διαβάσαμε, ήταν ότι κάνεις δεν ήξερε το παραμικρό για την περιπέτεια της υγείας του. Όλοι είχαμε την πεποίθηση πως είναι μια χαρά και θα συνεχίσει για πολλά χρόνια ακόμη να κάνει αυτό που ήξερε τόσο καλά. Δυστυχώς όμως, η πραγματικότητα αποδείχτηκε πολύ πιο σκληρή κι άδικη. Με αφορμή λοιπόν το θάνατό του και τον τρόπο που διαχειρίστηκε την ασθένειά του, νομίζω πως είναι η ώρα να μιλήσουμε για μερικά πράγματα.

Δε θέλω να είμαι ένας ακόμη που θα αναφερθεί στο τι πέτυχε καλλιτεχνικά ο νεαρός αυτός ηθοποιός. Θεωρώ άλλωστε, τελείως υποκειμενική την εκτίμηση που του τρέφει ο καθένας μας στο κομμάτι της υποκριτικής.

Για μένα θα είναι ένας άνθρωπος με άπειρο ταλέντο, ο οποίος ταυτίστηκε περισσότερο από τον καθένα με το κίνημα #BlackLivesMatter. Μας έδωσε στο πιάτο μερικές πολύ δυνατές ερμηνείες. Τόσο ο ρόλος του ως Jackie Robinson στο «42», όσο κι όλες οι εμφανίσεις που έκανε ως Black Panther στις ταινίες του MCU, θα αποτελούν πάντα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Μην ξεχνάμε πως αποτέλεσε τον πρώτο Αφροαμερικανό σούπερ ήρωα, θίγοντας ουσιαστικά σε παγκόσμια κλίμακα το ζήτημα του φυλετικού ρατσισμού.

Δεν είναι μικρό πράγμα να σπας ένα ταμπού ολόκληρων δεκαετιών και να κάνεις τον κόσμο γύρω σου έστω και λίγο καλύτερο.

Πολλές φορές ταυτιζόμαστε με διασημότητες. Κάποιες φορές επιτηδευμένα, άλλες χωρίς να το θέλουμε και υπάρχουν και κάποια περιστατικά που μας κάνουν να δούμε και να σκεφτούμε εντελώς διαφορετικά ορισμένα θέματα. Προσπαθούμε να τους μιμηθούμε στην καθημερινότητά μας και να εντάξουμε σ’ αυτήν κάποιες από τις συνήθειές τους. Μην κρυβόμαστε, υπάρχουν κάποιοι που αποτέλεσαν ή αποτελούν κακό παράδειγμα.

Ο Τσάντγουικ δεν ήταν τέτοιος. Το πώς συμπεριφέρθηκε όλο αυτό το διάστημα που πολεμούσε την ασθένειά του πρέπει να γίνει οδηγός για όλους μας.

Ναι, ξέρω τι θα πείτε. Τόσος κόσμος πεθαίνει καθημερινά από καρκίνο και κανείς δεν ασχολείται, πόσο μάλλον κανείς δε γράφει κείμενα. Θα σας πω πως έχετε απόλυτο δίκιο, αλλά μερικές φορές είναι ωραίο να τονίζουμε τα καλά παραδείγματα ατόμων που διαθέτουν παγκόσμια εμβέλεια, καθώς έχουν μια ιδιαίτερη δύναμη να μπαίνουν στα μυαλά μας και να μοιράζουν σωστές κατευθύνσεις για τη ζωή μας. Δεν είναι ντροπή να τονίζουμε τα σωστά παραδείγματα και να προσπαθούμε να αντλήσουμε όμορφα πράγματα από αυτά, δε χρειάζεται να αισθανόμαστε άσχημα και γι’ αυτό…

Ο Μπόουζμαν αντιμετώπισε σαν πραγματικός πάνθηρας την ασθένεια. Δεν μίλησε ποτέ για αυτή δημόσια και τράβαγε ολόκληρο το κουπί αυτός και η οικογένειά του. Αυτό που πραγματικά με κάνει να απορώ, είναι η δύναμη που έβρισκε βγαίνοντας κάθε φορά χαμογελαστός, ενώ παράλληλα κατάφερε να ολοκληρώσει περίπου 10 ταινίες σε όλο αυτό το εφιαλτικό διάστημα.

Είναι φορές όμως, που τα όνειρα και οι στόχοι μας δεν αφήνουν τίποτα να μας σταματήσει.

Σε μια πρόσφατη εμφάνιση του, φάνηκε αδυνατισμένος και πραγματικά καταβεβλημένος. Σήμερα, όλοι ξέρουμε τον λόγο. Τότε βέβαια, η εικόνα του ήταν αρκετή για τους κακεντρεχείς να βγουν και να τον χλευάσουν. Γιατί ως γνωστόν, όταν είσαι διάσημος πρέπει να είσαι ατσαλάκωτος, πάντα με διάθεση να κάνεις τον παλιάτσο και να λες όλο εξυπνάδες μπροστά στις κάμερες. Έλα όμως, που κανείς μας δε γνωρίζει τι Γολγοθά μπορεί να περνάει κάποιος στην καθημερινότητά του. Είναι όμως ένα συνηθισμένο γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης όλο αυτό. Καταλαβαίνουμε το πρόβλημα μόνο όταν αυτό μπει στο σπίτι μας. Μέχρι τότε αποστασιοποιούμαστε και κάνουμε πως δεν υπάρχει.

Ένα μεγάλο πρόβλημα της γενιάς μας, είναι πως θεωρούμε πράγματα δεδομένα. Όταν είσαι νέος, νιώθεις άτρωτος.

Πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όμως, πως τίποτα δεν είναι δεδομένο σ’ αυτήν τη ζωή. Από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα πιο σύνθετα. Καθήκον όλων μας είναι να ζούμε στο έπακρο κάθε δευτερόλεπτο. Αναποδιές και σκοτούρες θα εμφανιστούν πολλές, απειλώντας να μας εκτροχιάσουν από τον δρόμο που θέλαμε να χαράξουμε. Εμείς όμως, οφείλουμε να παλεύουμε για την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

Κι επειδή δεν είναι όλες οι μέρες ίδιες, θα χρειαστούμε μια αγκαλιά, ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη και μια κουβέντα πως θα τα καταφέρουμε. Γιατί όπως είπε κι ο Τσάντγουικ Μπόουζμαν σε μία πρόσφατη συνέντευξη του: «Οι δυσκολίες που θα συναντήσεις στον δρόμο σου είναι κι εκείνες που θα διαμορφώσουν τον χαρακτήρα σου ώστε να πετύχεις τους στόχους σου».

Χαριτολογώντας, τον αποκαλούσαμε βασιλιά για τον ρόλο του στο «Black Panther». Εκείνος όμως, μας απέδειξε πως ήταν στ’ αλήθεια ένας βασιλιάς και φόρεσε το στέμμα του με ταπεινότητα. Πάλεψε ως το τέλος με αξιοπρέπεια και δε σταμάτησε να προσπαθέι να κάνει χαρούμενους τους γύρω του, ακόμα και στις ομολογουμένως πιο δύσκολες στιγμές του.

Κι εμείς θα τον θυμόμαστε ως τον πιο αληθινό σούπερ ήρωα της ζωής, όπως όλοι άλλωστε, που πολεμάνε καθημερινά με την καταραμένη αυτή αρρώστια…

OUR20s

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET