Εδώ και μερικά χρόνια, είμαστε και επισήμως η γενιά των social media. Ένας όχι και τόσο τιμητικός τίτλος, για τον οποίο όμως όλοι έχουμε βάλει το λιθαράκι μας να τον αποκτήσουμε, περνώντας χρόνο – άλλος λιγότερο, άλλος περισσότερο – σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Σ’ αυτό το σημείο θα μου επιτρέψετε να συνεχίσω σε β’ πρόσωπο, περισσότερο για να διευκολύνω το έργο μου στο υπόλοιπο κείμενο παρά για να βγάλω τον εαυτό μου από το κοινό στο οποίο απευθύνομαι παρακάτω.
Πόσες φορές έχετε ανεβάσει μία φωτογραφία ή έχετε ενημερώσει την κατάστασή σας στα social media, απλά και μόνο για να δείτε μερικά likes στις ειδοποιήσεις σας;
Πόσες φορές έχετε κάνει κάποιο check-in, απλά για να δείξετε στους «φίλους» σας πόσο ωραία περνάτε εκεί που βρίσκεστε, ακόμα και σε περιπτώσεις που στην πραγματικότητα η ώρα σας περνούσε πιο ευχάριστα με το κινητό στο χέρι χαζεύοντας το newsfeed του facebook και του instagram παρά με όσα συνέβαιναν γύρω σας;
Στοιχηματίζω πως οι περισσότεροι και οι περισσότερες μπορείτε να θυμηθείτε τουλάχιστον μία τέτοια περίπτωση – ίσως και αρκετά πρόσφατη – και με μία βόλτα στο προφίλ σας σε κάποιο μέσο κοινωνικής δικτύωσης, θα βρείτε σίγουρα αρκετές ακόμα. Όπως επίσης στοιχηματίζω ότι οι περισσότεροι δεν αναρωτηθήκατε ποτέ για ποιον λόγο το κάνατε ή με ποιον τρόπο σας ωφέλησε μια τέτοια ενέργεια. Κι αν αναρωτηθήκατε κάποια στιγμή, χωρίς να βρείτε ωστόσο κάποια απάντηση, απλά συνεχίσατε στο ίδιο μοτίβο.
[scis id=”59″]
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα είναι ότι το κάνατε απλά και μόνο για την επιβεβαίωση. Την όποια επιβεβαίωση που μπορούσαν να προσφέρουν τα likes, με σκοπό να ανεβάσετε την αυτοπεποίθηση σας η οποία, κατά πάσα πιθανότητα τη χρονική στιγμή που ενεργήσατε κατ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν σε χαμηλά επίπεδα.
Τώρα θα ρωτήσετε – και με το δίκιο σας – πού είναι το κακό αν μπορείς να αντλείς επιβεβαίωση κι αυτοπεποίθηση απλά π.χ. ανεβάζοντας μια φωτογραφία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;
Κι εδώ ακριβώς είναι η παγίδα, αφού και η μεν επιβεβαίωση και η δε αυτοπεποίθηση είναι αληθοφανείς και όχι αληθινές, καθώς δεν σε βοηθούν να πιστέψεις ουσιαστικά στον εαυτό σου και να σταθείς πραγματικά στα πόδια σου. Απλά σε βοηθούν να ανέβεις σε δύο – έτοιμα να διαλυθούν – ξυλοπόδαρα. Είναι εκεί μόνο για να σου πουν «ανέβασε μία ακόμα φωτογραφία», δεν είναι εκεί για να σου πουν «ακολούθησε το όνειρο σου, μπορείς!» ή «μίλα επιτέλους στο αγόρι ή στην κοπέλα που σου αρέσει εδώ και ένα χρόνο».
Και κάπου εδώ αρχίζουν να ξεπηδούν τα αναπάντητα μέχρι στιγμής ερωτήματα:
Μήπως τελικά έχουμε διαλέξει λάθος τρόπο να χτίσουμε την αυτοπεποίθηση και τον αυτοσεβασμό μας; Μήπως οδηγούμαστε σε αποτέλεσμα αντίθετο από εκείνο στο οποίο στοχεύουμε; Μήπως όλα εξαρτώνται από μια απόφαση; Μήπως είναι ώρα να πάρουμε αυτήν την απόφαση;
Υ.Γ.1 Το παραπάνω κείμενο αποτελεί μια καθαρά προσωπική άποψη και δεν γράφτηκε σε καμία περίπτωση με σκοπό τον αφορισμό των social media, αλλά με σκοπό να δώσει τροφή για σκέψη ως προς τη βαρύτητα η οποία δίνεται σ’ αυτά κι αν την αξίζουν.
Υ.Γ.2 Προσωπικά χρησιμοποιώ περισσότερα από ένα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σ’ ένα από αυτά είμαι online περισσότερες από 12 ώρες ημερησίως.
Γ.Τ.
