Υπάρχουν κάποια βιβλία ρε παιδί μου, που πραγματικά αν είχες στη διάθεσή σου μια ολόκληρη ημέρα να τα διαβάσεις μονορούφι, θα το έκανες δίχως κανέναν ενδοιασμό. Μία τέτοια περίπτωση είναι και το νέο βιβλίο του Sebastian Fitzek, «Ο Τρόφιμος», το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.
Μετά «Το Πείραμα», ο Γερμανός συγγραφέας κατάφερε πάλι στο νέο του ψυχολογικό θρίλερ να μας ενθουσιάσει με τρομακτικές σκηνές και απρόσμενες ανατροπές, με μία όμως θεμελιώδη διαφορά. Ο γραπτός λόγος του είναι τόσο συγκλονιστικός και άμεσος, που δεν υπάρχει το παραμικρό ψεγάδι. Τα λόγια του σε παρασέρνουν βαθιά και σε μετατρέπουν σε αυτόπτη μάρτυρα των δραματικών στιγμών που βιώνει ο πρωταγωνιστής μας, Till.
Αν έχεις διαβάσει κι άλλα βιβλία του Fitzek, θα ξέρεις από πρώτο χέρι πόσο πολύ του αρέσει να οδηγεί τον αναγνώστη σ’ ένα σημείο που επιθυμεί ο ίδιος, για να του ρίξει εκεί που δεν το περιμένει την κεραμίδα και να τον αφήσει με το στόμα ανοιχτό. «Ο Τρόφιμος» δεν κάνει τη διαφορά, αλλά κακά τα ψέματα, γι’ αυτά του τα …τερτίπια τον έχουμε αγαπήσει.
Περιγραφή:
Ο μικρός Μαξ εξαφανίστηκε πριν από έναν χρόνο. Μόνο ο δράστης γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη στο αγόρι. Έχει ήδη ομολογήσει δύο αποτρόπαιες δολοφονίες παιδιών, αλλά τώρα είναι φυλακισμένος στην πτέρυγα υψίστης ασφαλείας ενός ψυχιατρείου και αρνείται να μιλήσει. Στον πατέρα τού Μαξ απομένει μονάχα ένας τρόπος να μάθει επιτέλους την αλήθεια: Πρέπει να βουτήξει στα έγκατα της Κόλασης, να γίνει ο ίδιος τρόφιμος.
Αν κάτι αντιλαμβάνεσαι από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου, είναι ότι δεν πρόκειται να το αφήσεις εύκολα από τα χέρια σου. Η περιγραφή των γεγονότων γίνεται με τόσο ωραίο τρόπο, που όχι μόνο δεν μπερδεύεσαι καθόλου, αλλά σε κάθε σελίδα που γυρίζεις, γεννιέται η ανάγκη να συνεχίσεις να διαβάζεις όσες περισσότερες μπορείς, για να φτάσεις πιο κοντά στο τέλος.
Ένα τέλος καταιγιστικό, με μια φοβερή ανατροπή, που μόνο ένα κοφτερό μυαλό σαν αυτό που διαθέτει ο Fitzek θα μπορούσε να σκεφτεί. Κι εσύ, πάλι θεατής σ’ ένα έργο που δε φανταζόσουν ότι θα έχει τέτοια πλοκή, αλλά στο φινάλε αυτό είναι και το γοητευτικό του πράγματος.
Όσο οι εξελίξεις ζωντανεύουν στα μάτια σου, στο κεφάλι σου δημιουργούνται εικόνες, όπως το να βρίσκεσαι ανάμεσα στους τρόφιμους του ψυχιατρείου ή δίπλα στον Till που βιώνει τις πιο τρομακτικές στιγμές του, προκειμένου να λύσει το μυστήριο που θέλει τον Tramnits, έναν συγκρατούμενό του που σκότωνε παιδιά, να έχει σκοτώσει και τον γιο του, Max.
Ο Till παριστάνει τον ψυχικά άρρωστο για να μπορέσει να κλειστεί μαζί με τους άλλους… τρελούς που έχουν διαπράξει διάφορα εγκλήματα, μια διαδικασία που δεν είναι καθόλου εύκολη, γι’ αυτό και η αγωνία της ιστορίας κορυφώνεται σε πολλά σημεία, μέχρι να έρθει κάθε επόμενη και να σε συνταράξει μαζί με τις ανατροπές, που σκάνε εκεί που δεν το περιμένεις και σε ταρακουνούν για τα καλά.
Αν έπρεπε να φτιάξω μια λίστα με τα δέκα καλύτερα ψυχολογικά θρίλερ που κυκλοφορούν, «Ο Τρόφιμος» θα είχε την πρώτη θέση.
Ο Fitzek αποδεικνύει πως είναι ένας από τους καλύτερους συγγραφείς, που καταφέρνει να προκαλέσει συναισθήματα όπως ο τρόμος, μέσα από λέξεις και φαντασία που μόνο εκείνος μπορεί να γεννήσει στο μυαλό του.
Πρέπει να το διαβάσεις οπωσδήποτε! 
ΥΓ1: Φτάνοντας στο τέλος, αντιλαμβάνεσαι πόσο διαφορετικά ξαναδιαβάζεται η ιστορία.
ΥΓ2: Αν θες να είναι το βιβλίο των διακοπών σου, τότε οφείλω να σε ενημερώσω ότι θα χρειαστείς και δεύτερο.
