ΣΧΕΣΕΙΣ & ΣΕΞ

Όταν αυτός που αγαπάς γίνεται …ένας άγνωστος!

Οι σχέσεις κάποτε τελειώνουν. Η αγάπη δεν διαρκεί καμιά φορά όσο της υποσχεθήκαμε, δηλαδή για πάντα. Τα πρόσωπα ωστόσο δεν χάνονται, δεν πεθαίνουν. Μένουν στη μνήμη μας και καμιά φορά τυχαίνει να είναι ακόμα μέρος της καθημερινότητάς μας, της ζωής μας, με μια άλλη διάσταση. Ως γνωστοί-άγνωστοι ή ως συμφιλιωμένοι γνωστοί, που είχαν κάποτε μια θέση […]

Default avatar

Guest Author

30 Νοεμβρίου, 2015

Οι σχέσεις κάποτε τελειώνουν. Η αγάπη δεν διαρκεί καμιά φορά όσο της υποσχεθήκαμε, δηλαδή για πάντα. Τα πρόσωπα ωστόσο δεν χάνονται, δεν πεθαίνουν. Μένουν στη μνήμη μας και καμιά φορά τυχαίνει να είναι ακόμα μέρος της καθημερινότητάς μας, της ζωής μας, με μια άλλη διάσταση. Ως γνωστοί-άγνωστοι ή ως συμφιλιωμένοι γνωστοί, που είχαν κάποτε μια θέση στη ζωή του παρελθόντος.

Όποτε τυχαίνει να κοιτάμε αυτό το πρόσωπο, έρχονται στο νου μας οι αναμνήσεις για το πώς ήταν κάποτε. Πέρασε ο καιρός και μπορεί να βλέπεις πάνω του/της τις αλλαγές που έφερε, αλλά βλέπεις επίσης ότι εξακολουθεί να μιλά με τον ίδιο τρόπο ή να κάνει κάποιες χαρακτηριστικές κινήσεις που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Παρά τις αλλαγές που έφερε ο χρόνος, είναι το ίδιο πρόσωπο. Ωστόσο, αν μιλήσεις πραγματικά μαζί του, θα καταλάβεις ότι αγαπάς μια εικόνα που είχες σχηματίσει γι’ αυτό κι όχι το ίδιο το άτομο. Αυτή η ρήξη είναι κάπως σπαρακτική αλλά συνάμα, είναι και η ουσία που φέρει τον ρεαλισμό στην όλη υπόθεση: Ως άνθρωποι, αλλάζουμε.

Καμιά φορά αυτοί που αγαπάς μοιάζουν τελικά άγνωστοι… Όμως στη ζωή, πρέπει να είμαστε με αυτούς που ταιριάζουμε ή έστω βρίσκουμε έναν κοινό τόπο. Όταν με κάποιον άνθρωπο δεν σας ελκύουν τα ίδια ή έστω παρόμοια πράγματα ή αν υπάρχει συνεχώς μια διαφωνία σε όλους τους τομείς, τότε η συνεννόηση είναι για εσάς ένας άγνωστος προορισμός. Οι εμπειρίες μας αλλάζουν. Ο ίδιος ο τρόπος που βλέπουμε και βιώνουμε τα πράγματα αλλάζει με τον καιρό. Βέβαια, μια σχέση μπορεί να φέρει από μόνη της αυτή τη νέα οπτική.

Από την άλλη, εμείς οι ίδιοι, αλλάζουμε μερικές φορές τόσο πολύ, που πλέον δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τα άτομα που κάποτε αγαπούσαμε. Τα μονοπάτια της ζωής δεν είναι πάντα κοινά, ακόμα και αν ο άλλος σήμαινε πολλά για εσένα. Ανακατατάξεις, σημαντικά γεγονότα ή μεταβατικές φάσεις, μας εξελίσσουν. Επιπλέον, ο τρόπος που σκεφτόμαστε για τους ανθρώπους αλλάζει. Ίσως μέσα από την αλληλεπίδραση με αυτό το άτομο έχουμε συνειδητοποιήσει καλύτερα τι θέλουμε και αυτή η σχέση δεν μας ικανοποιεί. Έχουμε νέες προτεραιότητες ή ζητάμε κάτι διαφορετικό.

Φυσικά είναι πολύ δύσκολο να αφήσεις αυτόν που αγαπάς, ακόμα κι αν νιώθεις την ανάγκη να το κάνεις ή δεν σε προσελκύει το ίδιο πια, κυρίως επειδή έχεις σχηματίσει μια αυτό-εικόνα για εσένα μες στη σχέση, σε κοινές εμπειρίες σας, σε κοινά ενδιαφέροντα, σε υπέροχες αναμνήσεις. Επίσης, ίσως να μην μπορείς να τον αφήσεις, επειδή σου στάθηκε, αντέξατε μαζί στα δύσκολα, ήσασταν ο ένας δίπλα στον άλλο. Ίσως πάλι επειδή έχετε κοινούς γνωστούς. Είναι λοιπόν πολλές οι σχέσεις με τα πράγματα και το δίκτυο από το οποίο θα αποκοπείς μάλλον μεγάλο. Το θέμα είναι πως η αδυναμία σου, ο φόβος για προσωπική αλλαγή σε κάνει να εμμένεις σε συμπεριφορές και σχέσεις που καταλήγουν αλλοτριωτικές, ενώ στην πραγματικότητα οφείλεις το καλύτερο στον εαυτό σου, αυτό που συμβαδίζει με τις δικές μας ανάγκες και τα «θέλω» μας.

Συγχρόνως, ιδανική σχέση δεν σημαίνει συμβατική σχέση ή μια σχέση που διστάζεις να χωρίσεις, επειδή ο/η παρτενέρ σου είναι άψογος απέναντί σου και δεν έχεις να του προσάψεις κάτι. Το ζήτημα είναι αν εσύ θες με όλη την καρδιά σου να βρίσκεσαι εκεί. Αν ικανοποιείσαι πλήρως και δεν μένεις μαζί του/της από ανασφάλεια ή συνήθεια. Οφείλουμε να χαρίζουμε στον εαυτό μας συναρπαστικές σχέσεις. Δεν έχει νόημα να σκεφτόμαστε ότι μπορεί να μείνουμε μόνοι αν τολμήσουμε να χωρίσουμε  Ενδεχομένως κιόλας να υπάρχει λόγος να μείνουμε μόνοι. Οι σχέσεις σχηματίζουν μια δική τους τροχιά που όμως δεν τείνει προς το άπειρο. Οι σχέσεις με άλλα λόγια κάνουν τον κύκλο τους. Κάπου το ενδιαφέρον χάνεται, η επιθυμία κι ο έρωτας αμβλύνονται. Μπορεί να μην υπάρχει πια διάθεση για προσπάθεια και αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη επικριτέο. Και είναι άλλωστε, όσο αναφορά τη δική σου πλευρά πιο ειλικρινές πρώτα προς τον εαυτό σου και πιο δίκαιο, να φεύγεις από εκεί που νιώθεις πως δεν έχεις θέση πια.

Αφού χρειαζόμαστε ο ένας τον άλλον, πάντα θα ερχόμαστε κοντά με τους ανθρώπους. Και είναι αναγκαία η συνέχεια αυτή. Οι σχέσεις μπορεί να πληγώνουν, να φέρνουν στην επιφάνεια εγωιστικά πρότυπα, δάκρυα αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι φέρνουν και έντονες συγκινήσεις, χαμόγελα και τρυφερότητα. Η αγάπη όμως κερδίζεται και χάνεται ξανά. Αυτό το παιχνίδι είναι μέρος της ζωής μας. Μαζί με την αγάπη, έρχονται και φεύγουν τα πρόσωπα. Φεύγουν και φέρνουν άλλα.

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET