Γράφει η Έφη Αλικάκου
Ίσως πιστεύεις ότι είναι ακόμα νωρίς να εγκαταλείψεις τη γονεϊκή φωλιά και να ανοίξεις το δικό σου σπιτικό. Παρόλα αυτά, πρέπει να το έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου ή τουλάχιστον να το έχεις οριοθετήσει ως πλάνο για το εγγύς μέλλον. Άλλωστε, όσο μεγαλώνεις, επιθυμείς όλο και πιο διακαώς να αποκτήσεις τον δικό σου προσωπικό χώρο και να νιώσεις αληθινά ανεξάρτητος και ελεύθερος.
Έλα όμως που μετά την πρώτη βδομάδα home alone, θα αρχίσουν να σου λείπουν τα μερόνυχτα στο πατρικό και κυρίως οι παροχές που απολάμβανες χάρη στους γονείς σου. Ιδού έξι παραδείγματα:
Το φαγητό της μαμάς…
…Ή του μπαμπά, μην με πείτε και σεξιστική. Το ψυγείο στο πατρικό ήταν πάντα ασφυκτικά γεμάτο, το μεσημεριανό ήταν διάφορο του βραδινού, γιατί η μητέρα σού επέμενε να σε μπουκώνει για να πάρεις μπόι και να ενισχύσεις το ανοσοποιητικό σου σύστημα (ναι, τα στρατιωτάκια!). Μη μιλήσω για την ποικιλία των γευμάτων. Στο νέο σου σπίτι θα σιχαθείς τα μακαρόνια, τα τοστ, το ρύζι και το κοτόπουλο. Για λαδερό κι όσπριο ούτε λόγος, παρά την υψηλή διατροφική αξία τους, πολύ απλά γιατί θα βαριέσαι να ακολουθήσεις τις συνταγές και να κάνεις την προετοιμασία. Μοιραία θα καταλήγεις στα delivery ή στα τάπερ. Εναλλακτικά, η καλή σου μανούλα θα έρχεται να σου μαγειρεύει σπίτι, οπότε ουσιαστικά δεν ανεξαρτητοποιήθηκες ποτέ, βουτυρόπαιδο!
Την πλήρη καθαριότητα.
Τι κι αν σιχτίριζες κάθε Κυριακή την παραδοσιακή μέρα γενικής καθαριότητας, επειδή αντηχούσε η ηλεκτρική σκούπα μέχρι το επόμενο τετράγωνο, αυτή η λάμψη στα πατώματα και η μυρωδιά χλωρίνης στον αέρα θα σου λείψουν. Γιατί; Γιατί στο νέο σου σπίτι, μέρα καθαριότητας θα είναι η 32η κάθε μήνα. Το σκούπισμα θα είναι υποτυπώδες για τα μάτια του κόσμου, ακόμα κι αν μείνεις σε 30 τ.μ κι οι αράχνες στις γωνίες θα γνωρίσουν στιγμές δόξας. Άστο, πάρε γυναίκα ή συγκατοίκησε με κάποιον πιο …τακτικό από ‘σένα.
Λογαριασμοί;
Όσο ζούσες με τον μπαμπά και τη μαμά, ως λογαριασμό αντιλαμβανόσουν το προφίλ στο Facebook, στο Twitter και στο Instagram. Πες αλεύρι! Η ΔΕΗ σε γυρεύει (η επιλογή δεν ήταν τυχαία). Ξέρεις πόσο ρεύμα θα κάψεις φίλη μου για να στεγνώσεις όλη αυτή την χαίτη που έχεις για μαλλί;! Ρητορική ήταν η ερώτηση. Και ξέρεις ποιος θα τα πληρώσει; Όχι, εδώ υπάρχει ηχηρή απάντηση: ΕΣΥ! Τώρα που άνοιξες τα φτερά σου και πετάς στο δυαράκι σου, πρέπει και να το συντηρείς. Που σημαίνει φως, νερό, τηλέφωνο από την τσέπη σου. Το καλό είναι ότι επιτέλους θα κάνεις οικονομία!
Τα φρούτα και τα λαχανικά.
Κακά τα ψέματα. Όσο κι αν σήκωνες τη γειτονιά στο πόδι από τις φωνές, κάθε φορά που για μεσημεριανό είχες αγκινάρες, στο νέο σου σπίτι τα οπώρα θα σου λείψουν. Κρέας, κρέας και ξανά κρέας …το βαριέται μέχρι κι ο κρεοπώλης! Κι όσο κι αν αρνείσαι να το χωνέψεις, τα φρούτα και τα λαχανικά έχουν βιταμίνες που χρειάζεσαι απαραιτήτως κι όχι δεν θα τις βρεις στην …Amita Motion! Στην σκέψη ότι κάποια στιγμή θα μετακομίσω σε δικό μου σπίτι, ένα πράγμα νοσταλγώ από τώρα. Τη μάνα μου να έρχεται με την ποδίτσα να μου αφήσει στο γραφείο το μπολάκι με τα φρεσκοκομμένα φρουτάκια εποχής. Το πέτυχα έτσι;
«Μπαμπά χάλασε το καζανάκι, πάρε τον υδραυλικό!»
…έλεγες και βυθιζόσουν στον καναπέ για να δεις Κωνσταντίνου & Ελένης. Κι έτρεχε ο χαμάλης ο μπαμπάς ν’ ανοίξει την ατζέντα να καλέσει τον υδραυλικό και να κανονίσει να είναι σπίτι τη μέρα της επισκευής, ώστε να διευθετήσει την πληρωμή με ή χωρίς απόδειξη. Αυτή, λοιπόν, την άχαρη υποχρέωση, τώρα στο νέο σου τσαρδί, πρέπει να τη φέρνεις εις πέρας εσύ. Κι όχι μόνο αυτή, αλλά και τα ηλεκτρικά, τις τέντες, τα βαψίματα, τον κηπουρό κ.λ.π. Θα πρέπει, επίσης, ως σωστός ένοικος να παρίστασαι όποτε σε καλεί ο διαχειριστής σε συμβούλιο. Όχι, εκεί να πηγαίνεις οπωσδήποτε! Μιλάμε για χοντρό ξεκατίνιασμα. Θα πεθαίνεις στο γέλιο!
Τους γονείς σου, μωρέ!
Τους ανθρώπους που θα μας αγαπάνε, ακόμα κι αν πάμε εθελοντές στον τζιχαντικό στρατό. Κανένας φίλος και καμία παρέα δεν μπορεί να αντικαταστήσει τους γονείς και τα αδέλφια σου, φυσικά. Όσο φορτωμένο κι αν είναι το πρόγραμμα σου, να τους αφιερώνεις καθημερινά έστω και μία ώρα και να τους λες την πιο γλυκιά καλημέρα, όσο κι αν σε οδηγούν πολλές φορές ένα βήμα πριν τα ζάναξ. Γιατί κάποια στιγμή θα εγκαταλείψεις το πατρικό κι η αέναη τρυφερότητα τους θα σου λείψει όσο τίποτα.
Πριν λοιπόν, πάρεις την απόφαση να μείνεις μόνος/η, ζύγισε τα πράγματα, αλλά και το κατά πόσο είσαι έτοιμος ν’ αναλάβεις τις ευθύνες του σπιτονοικοκυριού. ‘Η τέλος πάντων, φρόντισε να μετακομίσεις κοντά στο πατρικό :p
