To Πανεπιστήμιο είναι από πολλές απόψεις μία μικρογραφία της κοινωνίας μας. Για πολλούς, θεωρείται το σκαλοπάτι που θα σε φέρει ακόμα πιο κοντά στον «πραγματικό κόσμο», τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη. Οι φοιτητές λοιπόν, καλούνται να πάρουν πιο ώριμες αποφάσεις και να αντιμετωπίσουν καταστάσεις πιο σοβαρές και πολύπλοκες. Με λίγα λόγια, μπαίνουν σιγά σιγά στο τρυπάκι της …μεγαλίστικης ζωής.
Ωστόσο, υπάρχουν κάποια πράγματα που απασχολούν τους φοιτητές, τη στιγμή που όλος ο υπόλοιπος κόσμος αδιαφορεί πλήρως για αυτά. Πάμε να δούμε τα πλέον βασικά εξ’ αυτών;
#1 Ο στόχος
Όταν μιλάνε για στόχους, οι φοιτητές εννοούν τον απότερο σκοπό για τον οποίον μπήκαν στην εκάστοτε σχολή, την προσπάθεια που θα καταβάλουν για να την τελειώσουν, καθώς και τι σκοπεύουν να κάνουν αμέσως αφότου το καταφέρουν.
Κυρίως το δεύτερο κομμάτι των παραπάνω, δηλαδή ο χρόνος που θα χρειαστεί ένας φοιτητής για να περάσει τη διαδικασία της αποφοίτησης, είναι κι αυτό που τον αγχώνει και τον προβληματίζει περισσότερο.
Μπορεί για τους λίγο μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους, μία ερώτηση του τύπου: «Ποιος είναι ο σκοπός-στόχος της ζωής σου;» να μη σημαίνει και πολλά μιας και ζουν με το σήμερα και τις υποχρεώσεις που τρέχουν, ωστόσο για τους φοιτητές τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. Στο άκουσμα και μόνο της φράσης, ανεβαίνουν οι παλμοί με γοργότατους ρυθμούς.
Εδώ τους φαίνεται Γολγοθάς να παρακολουθήσουν έστω και το αυριανό μάθημα, λογικά δεν είναι να τους λούζει κρύος ιδρώτας όταν συνειδητοποιούν πόσα μαθήματα τους λείπουν μέχρι το πτυχίο;
#2 Ο βαθμός του πτυχίου
Μπορεί όταν πρωτομπαίνουν στη σχολή, να μην τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο βαθμός με τον οποίο περνούν το κάθε μάθημα και να συμβιβάζονται εύκολα ακόμη και με το τίμιο 5αράκι, με το πέρασμα του χρόνου όμως, κι όσο πλησιάζει το …τέλος, τα πράγματα και οι προτεραιότητες αρχίζουν να αλλάζουν.
Ένα ακόμη παράδειγμα, όπου οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνθρωποι, διαφέρουν σημαντικά από τους φοιτητές. Εκείνοι βλέπετε, δεν αγχώνονται για τέτοιου είδους αξιολογήσεις, ούτε βλέπουν εφιάλτες με άπιαστους στόχους, τύπου «Άριστα». Συμβιβάζονται με τη μισθοδοσία στο τέλος του μήνα κι αυτό είναι όλο…
#3 Η προσωπική εξέλιξη
Όσο παράξενο κι εγωιστικό κι αν ακουστεί αυτό που γράφω, όταν βρίσκεσαι στη σχολή, το μόνο που σε απασχολεί είναι το πώς θα ξεχωρίσεις από τους συμφοιτητές σου και το πώς θα φτάσεις όσο το δυνατόν ψηλότερα σε κάθε τομέα.
Είτε αυτό σημαίνει υψηλός βαθμός σε εξεταστικές και εργασίες εξαμήνου, είτε επιτυχίες σε πιο πρακτικά ζητήματα όπως σχετικά projects, ομιλίες σε συνέδρια κλπ…
Αυτή σου η ανησυχία μοιάζει εντελώς παράλογη για τους άλλους, που πιθανόν να έχουν ενταχθεί ήδη σε κάποιο εργασιακό περιβάλλον, έχουν εξασφαλίσει, στα πλαίσια που αυτό γίνεται στην Ελλάδα της κρίσης, το μέλλον τους κι απλώς επιδιώκουν σχέσεις καλής συνεργασίας με τον περίγυρώ τους.
#4 Tα social media
Κακά τα ψέματα, θες να έχεις τετραψήφιο αριθμό followers στο Instagram, να συγκεντρώνουν πολλά likes οι φωτογραφίες σου στο Facebook και να βλέπουν πολλοί φίλοι και γνωστοί τα stories σου στο Snapchat.
Για τους γύρω σου μπορεί να μοιάζεις εντελώς εκτός τόπου και χρόνου, αλλά για σένα είναι απολύτως φυσιολογικό να αποτυπώνεις οτιδήποτε συμβαίνει στην καθημερινότητα σου και να το μοιράζεσαι με τους «ψηφιακούς σου φίλους».
Είναι ένα είδος κοινωνικής αποδοχής που δε γίνεται αντιληπτό π.χ από τη μάνα ή τους θείους σου. Ποιος νοιάζεται όμως;!
