Φτάσαμε στην τελευταία εβδομάδα του 2017 και είναι ώρα να κάνουμε μια ανασκόπηση σε όσες ταινίες παίχτηκαν και φέτος, για να θυμηθούμε τα highlights και τα… πατόψαρα της χρονιάς!
Μια τέτοια λίστα, είναι πάντα δύσκολη. H πλειονότητα των ταινιών που βγαίνουν είναι αδιάφορες, μετριότατες, κακοφτιαγμένες, μέχρι και ξεκάθαρα κακές, χωρίς κανένα λόγο ύπαρξης, πόσο μάλλον εμπορικής εκμετάλλευσης. Οπότε τι επιλεγείς;;
Εμείς, το πάμε όπως και πέρυσι, με βάση πόσο ανυπόφορο έκαναν το δίωρο μας μέσα στην αίθουσα, πόσο αναρωτηθήκαμε «καλά, δεν ντρέπονται;» για όσους δούλεψαν σ’ αυτές και το πόσο εξευτελισμένοι νιώσαμε αν πληρώσαμε κι εισιτήριο για να μπούμε σ’ αυτήν τη διαδικασία! Ναι, κάποιες είναι τόσο άθλιες που καταντάνε διασκεδαστικές, αλλά σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν αξίζουν τα λεφτά σου, οπότε μην ασχοληθείς καν!
Αυτά είναι τα εξαμβλώματα που γ*μησαν την ψυχολογία κάθε Έλληνα σινεφίλ για φέτος. Ευχόμαστε ολόψυχα να πάνε στον αγύριστο και να μην τα ξαναδεί ψυχή!
#10 Alien: Covenant
Όταν μάθαμε ότι ο Ρίντλεϊ Σκοτ επέστρεφε στην εμβληματική μυθολογία που ο ίδιος γέννησε, δακρύσαμε από συγκίνηση. Μετά είδαμε το Covenant και πλαντάξαμε… από θυμό και θλίψη. Ένα ατελείωτο αναμάσημα βαρετών κλισέ, με αδιάφορους χαρακτήρες, μηδενικό τρόμο, κακά εφέ και μια πρωταγωνίστρια που ντροπιάζει την κληρονομιά της Έλεν Ρίπλεϊ. Η θλιβερή ταφόπλακα στην Ιστορία ενός ένδοξου franchise…
#9 20th Century Women (Καταπληκτικές Γυναίκες)
Μια γριέτζω που έκλαιγε τη ζωή που δεν έζησε και ένας πιτσιρικάς που προσπαθεί να κρεβατώσει την κολλητή του, η οποία έχει πάρει τη σάρα και τη μάρα αλλά σ’ αυτόν δεν κάθεται γιατί… είναι «φίλοι»! Το πιο τραγικό είναι ότι ο πιτσιρίκος της ταινίας είναι ο σκηνοθέτης! Ναι, έκανε ολόκληρη ταινία για μια κομπλεξική μαλάκω που τον είχε friendzone!! Ρε φίλε, κανείς δε νοιάζεται, μήπως να προχωρούσες στη ζωή σου;
#8 It Comes at Night (Έρχεται τη Νύχτα)
Αυτή η ταινία είναι ένα ψέμα. Απ’ τον τίτλο κιόλας, σου λέει κάτι που δε γίνεται ποτέ! Κάποιοι τη χαρακτηρίζουν «ψυχολογικό δράμα για το τέλος του κόσμου» κι έτσι, αλλά τι να το κάνω ρε κουμπάρε, άμα με παίρνει ο ύπνος αντί να τρομάζω; Ούτε φέτος έλειψαν οι κάκιστες ταινίες τρόμου όπως το αισχρό Bye Bye Man, το αξιολύπητο Rings ή το ιερόσυλο Leatherface, αλλά καμία τους δεν ήταν τόσο δήθεν, τόσο σοβαροφανής και τόσο χιπστεράδικα «έξυπνη».
#7 – The Emoji Movie (Emoji: Η Ταινία)
Πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια παιδική ταινία; Πολύ, αν κρίνουμε από αυτή την ξεδιάντροπη τεχνολογική εκπόρνευση των σημερινών trends, τα οποία θέλει να προωθήσει… σε ποιους;; Σε 5χρονα που δε θα καταλάβουν τους μισούς διαλόγους της ταινίας και που θα μεγαλώσουν για να σκορπούν αυτά τα εικονίδια όπου να ‘ναι; Μια εμετική διαφήμιση μιάμισης ώρας, με τόσο κακό animation, που αποδεικνύει ότι το 3-D βεβηλώνει όποια καλλιτεχνική ευλάβεια είχε κάποτε το κινούμενο σχέδιο στο σινεμά.
#6 The Zookeeper’s Wife (Η Γυναίκα του Ζωολογικού Κήπου)
Άλλο ένα φεμινιστικό παραλήρημα της Τζέσικα Τσαστέιν (στο οποίο η ίδια ήταν και παραγωγός), με στόχο αυτήν τη φορά σε δύο «σιγουράκια»: τους ζωόφιλους και τον Β’ Παγκόσμιο, αφού παίζει μια Πολωνή που έσωζε ανθρώπους και ζώα κατά τη ναζιστική κατοχή. Εκτός ότι μιλάει αγγλικά με τραγικά επίπονη πολωνική προφορά (αντί για την ίδια τη γλώσσα ξερωγω), εκθειάζει τον εαυτό της σε σημεία απόλυτης αγιοποίησης. Γελοίο, ανεγκέφαλο, μελούρα, αλλά ποιος χέστηκε! Ζωάκια! Άχουτα! Γλυκούλια! Γούτσου-γούτσου!
#5 The Snowman (Ο Χιονάνθρωπος)
Σ’ αυτήν τη χώρα γουστάρουμε πολύ ταινίες μυστηρίου κι αυτή είχε όλα τα φόντα για επιτυχία: ήταν βασισμένη σε διάσημο μπεστ σέλερ, είχε ικανό σκηνοθέτη, παραγωγό τον Σκορσέζε, δυνατό καστ… τι μπορούσε να πάει στραβά; Όλα, όπως φάνηκε! Κανένας ρυθμός ή ροή, αδιάφορο μυστήριο, αδιάφοροι χαρακτήρες και μοντάζ που έμοιαζε πιο μεθυσμένο κι απ’ τον Φασμπέντερ! Μακράν το πιο ανεξήγητο και θορυβώδες fail της χρονιάς!
#4 Once Upon a Time in Venice (Κάποτε στην Καλιφόρνια)
Πόσο ικανός να υποβαθμίσει την υστεροφημία του για το χρήμα είναι ένας πρώην θρύλος; Δες αυτήν την σκατούλα κι ο Μπρους Γουίλις θα σου δώσει την απάντηση! Συνεχώς θα αναρωτιέσαι τι διάολο σκέφτεται πλέον αυτός ο τύπος! Μια νερουλή αστυνομική «κωμωδία», με χιούμορ που κάνει το «Ρόδα Τσάντα και Κοπάνα» να μοιάζει με έπος καλού γούστου! Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε, ειλικρινά. Μη χάσεις το χρόνο σου.
#3 Fallen (Άγγελοι)
Αντέγραψε αναίσχυντα το Twilight, βάζοντας αγγέλους, διαόλια, βεζελβούληδες και Θεούς, αντί για βρυκόλακες και λυκανθρώπους. Καν’το best seller και μετέφερε το στο σινεμά. Συγχαρητήρια, έφτιαξες αυτήν τη ΜΑΛΑΚΙΑ! Η μόνη ταινία στη 10άδα, που έβλεπα με ανοιχτό το στόμα, γεμάτος απορία και… εγκεφαλική παράλυση για αυτό που ζούσα! Το ότι βγήκε ΣΕ ΣΙΝΕΜΑ αυτό το πράμα χωρίς ηθοποιούς, σενάριο, μοντάζ, σκηνοθεσία και εφέ, είναι η απόδειξη ότι δεν υπάρχει Θεός! Πόσο κατάλληλο! Κάτι μας έμαθαν τελικά!
#2 The Assignment (Διπλή Εκδίκηση)
Το concept ήταν τόσο κουλό που θα μπορούσε να είναι γαμάτο: η Μισέλ Ροντρίγκεζ υποδύεται άντρα επαγγελματία δολοφόνο, στον οποίο μια σατανική χειρουργός κάνει εγχείρηση αλλαγής φύλου! Αντ’ αυτού, είναι τόσο χάλια όσο ακούγεται! Και πέρα από το πόσο αδιάφορο, κακοστημένο και χωρίς δράση έργο είναι, σε πιάνει μια θλίψη που ένας σκηνοθέτης με την καριέρα του Γουόλτερ Χιλ υπέγραψε αυτό το αίσχος. Απλά… γιατί;;;
#1 The Bachelor 2
Άνοστα «αστεία» επιπέδου γυμνασιόπαιδων. Ακατάσχετη τοποθέτηση προϊόντων. Κακογουστιά. Σεξισμός. Ομοφοβία. Φτήνια. Στερεότυπα. Βαρεμάρα. Τrash-iλα. Αναγούλα. Οι πρώτες μόνο σκέψεις που μου ήρθαν για να το περιγράψω. Κι έχουμε ακόμη…
Την ώρα που το ελληνικό σινεμά θυμίζει άστεγο στην Πανεπιστημίου, με πολλές ταινίες να περνάνε τα μύρια όσα μέχρι (κι αν) ολοκληρωθούν, πόσο μάλλον να παιχτούν και σε αίθουσα, το Bachelor επιστρέφει ούτε ένα χρόνο μετά τον προκάτοχο του. Καθόλου παράξενο, αφού αυτό το συνονθύλευμα από αηδίες μοιάζει να γυρίστηκε σε 1-2 βδομάδες, σ’ ένα θρίαμβο τεμπελιάς, από κάθε τομέα. Φουλ ελληναράδικο δηλαδή!
Φρικτά δικαιωμένος που όσα έγραψα πέρυσι βγήκαν αληθινά, συγχαίρω τους συμπολίτες μας που πληρώνουν να δουν τέτοια γαϊδουροκούραδα, δίνοντας ηχηρό μήνυμα ότι η σκατίλα που τόσα χρόνια μας ταΐζει ο Ρήγας, ο Ρώμας, ο Σεφερλής και λοιπά τηλεοπτικά κατάλοιπα, έχει περάσει για τα καλά στο υποσυνείδητο μας σα λαός κι αναγνωρίζεται (ή έστω περνάει) σαν «κωμωδία». Αφού αυτό μας αξίζει, καλή μας όρεξη και ραντεβού του χρόνου!
*Για το γαμώτο, στο 11 ήταν το Baywatch, αλλά τελικά τη «γλίτωσε» γιατί ναι μεν ήταν εμετός, αλλά κανείς δεν ασχολήθηκε, οπότε γιατί να το κάνουμε εμείς;
