Άλλο ένα βράδυ που δε με παίρνει ο ύπνος και η αιτία είσαι εσύ, πάντα εσύ. Ο λόγος της μόνιμης θλίψης στα μάτια μου, του αστείρευτου κενού στην κατακερματισμένη ψυχή μου. Ένα πράγμα μου ‘χει μείνει μονάχα από εσένα. Αυτή η καταραμένη συνήθεια να πίνω ουίσκι όποτε σε σκέφτομαι. Θυμάσαι που κάποτε πίναμε μαζί και συζητούσαμε μέχρι να μας βρει το ξημέρωμα;
Στην υγειά σου έλεγα τότε, αυτό θα σου πω και τώρα. Στην υγεία σου μάτια μου κι ας ξέχασες τις υποσχέσεις μας.
Δεν πειράζει που δε σε έχω πια στη ζωή μου. Σε έχω μέσα μου και σ’ αυτό το ποτήρι ουίσκι. Πάντα θα σε θυμίζει. Αυτό ήταν δίπλα μου, όταν εσύ έκανες τη ζωή σου. Ήθελες, είπες, να ζήσεις περισσότερες εμπειρίες. Εγώ σε άφησα, όχι γιατί δε σε αγαπούσα. Πώς να μη σε αγαπούσα; Ζούσα και ανέπνεα για ένα σου φιλί. Θέλω όμως, να είμαι η συνειδητή κι αναγκαία σου επιλογή. Όποιο συναίσθημα περιέχει μια δόση εξαναγκασμού είναι περιστασιακό, αυτό μου το έμαθες καλά. Σε ευχαριστώ ζωή μου, που μου άφησες κάτι από εσένα. Σε ευχαριστώ που έμεινε σπίτι μου το τελευταίο μας μπουκάλι.
Δεν προλάβαμε να το πιούμε μαζί, γιατί εσύ επέλεξες να ζήσεις μακριά μου. Και εγώ το μπουκάλι αυτό το έχω δίπλα μου, του μιλάω και φαντάζομαι εσένα να το κρατάς μαζί με το τσιγάρο σου… Δεν ήθελα να το πειράξω…Θέλω να μου θυμίζει το πόσο εύκολο ήταν για σένα να ξεχάσεις.
Τη μέρα εκείνη που μου είπες ότι δεν μπορούμε να είμαστε άλλο μαζί και έκλεισες με δύναμη την πόρτα πίσω σου, εγώ πέρασα όλο το βράδυ πίνοντας. Και να ξερες πόσο δύσκολο ήταν εκείνο το βράδυ… Εγώ έκλαιγα, ενώ εσύ ένιωθες ανακούφιση, μην το κρύβεις! Δεν άντεξες την αγάπη μου, διότι δεν αγαπάς εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου. Δεν αντέχεις τα αληθινά, παρά μόνο τα λίγα. Ξέρεις γιατί μωρό μου; Γιατί είσαι επιφανειακός και ανασφαλής! Οι σχέσεις δεν είναι για να σου καλύπτουν τις ανασφάλειες, κατάλαβέ το! Και εγώ προσπάθησα να σε βοηθήσω να αντιμετωπίσεις τους δαίμονες σου, αλλά η ανάγκη σου για επιβεβαίωση τα γάμησε όλα.
Μετά από μια εβδομάδα ξαναβρεθήκαμε, θυμάσαι; Δε με αγαπούσες πια και αποφάσισες να κάνεις τη ζωή σου. Μα για πες μου, ποια αληθινή και ατόφια αγάπη νικάει ο χρόνος και η συνήθεια; Παραδέξου το, δεν έχεις μάθει να αγαπάς! Μετράς τα συναισθήματα και ποτέ δε δίνεις περισσότερα από όσα παίρνεις. Κι εγώ πάλι… συντροφιά με το ουίσκι. Δεν άντεχα να ζήσω μακριά σου, δεν έβρισκα κανένα νόημα σε μια ζωή χωρίς εσένα. Πόσο ανόητος ήσουν τότε!
Και ήρθε η στιγμή που σε είδα με άλλη. Και εκεί είναι που μέσα μου επικράτησε το απόλυτο χάος. Πώς τη φιλάς αν δεν έχει τη γεύση μου; Πώς την κοιτάς και νιώθεις πως είναι όλος σου ο κόσμος; Πώς κάνετε έρωτα όταν κάποτε πίστευες πως εγώ ήμουν το άλλο σου μισό; Αντέχεις να ξυπνάς και να είναι ο πρώτος άνθρωπος που αντικρίζεις; Αντέχεις να της μιλήσεις για τα όνειρα σου, τους φόβους σου και τα συναισθήματα σου; Και για άλλη μια φορά, τις απαντήσεις μου τις έδωσε το ουίσκι.
Διάολε, ένας δειλός είσαι. Και εγώ ακόμη πιο δειλή, που δεν τόλμησα ποτέ να σου μιλήσω ξεκάθαρα!
Ένας χρόνος από τότε… Εσύ με εκείνη και εγώ με το απόλυτο τίποτα. Δε μπορώ να κάνω άλλη σχέση. Δεν έχει μείνει κανένα ίχνος αγάπης και τρυφερότητας μέσα μου, όλα τα πήρες εσύ. Κάθε τραγούδι και ένας κόμπος στο στομάχι, κάθε βόλτα και ένα δάκρυ. Κάθε ποτήρι ουίσκι και η μορφή σου. Πάντα παραγγέλνω το ποτό μας. Είναι ένας τρόπος να σε νιώθω κοντά μου. Με κατέστρεψες και δε θα σε συγχωρέσω ποτέ γι’ αυτό. Όποιο στόμα και αν φιλήσω, μου έρχεται στο νου μου η γεύση των φιλιών σου. Όποια μάτια κι αν κοιτάξω, το βλέμμα σου θα με καίει. Αδυνατώ να εμπιστευτώ τον οποιονδήποτε, γιατί εσύ ήσουν η ζωή μου, το καταφύγιο μου, το στήριγμά μου!
Στάσου, τέλειωσε το ουίσκι, οπότε πρέπει να τελειώσεις και εσύ.
Πρέπει να σε βγάλω πια από μέσα μου, γιατί η καρδιά μου δεν αντέχει άλλο πόνο! Δε θα αγοράσω άλλο από αυτό το ποτό, πρέπει να προχωρήσω. Πώς να προχωρήσω όμως, αν δεν τα βγάλω από μέσα μου; Δε φοβάμαι πια να σου μιλήσω! Ανήκεις στο παρελθόν. Είσαι μια πικρή ανάμνηση και ένα καλό μάθημα.
Και βρέθηκα στο σπίτι σου. Όλοι οι δρόμοι της καρδιάς μου άλλωστε εκεί κατέληγαν. Σου χτύπησα την πόρτα. Αυτήν τη φορά όχι από αδυναμία, αλλά επειδή σε ξεπέρασα. Τώρα θα με ακούσεις! Δεν πονάω πια σε κάθε φωτογραφία μας και δεν κλαίω σε κάθε αναφορά του ονόματός σου. Μπορώ να μιλήσω καθαρά.
Άσε με να μπω μέσα και κέρασε με ένα τελευταίο ουίσκι. Και μετά απάντησε μου. Πού ήσουν όλα αυτά τα χρόνια; Στο ορκίζομαι δε θέλω να σε ξαναδώ μπροστά μου, αλλά αυτή τη φορά θα με ακούσεις.
Δεν άξιζες τελικά τίποτα. Σαρκικές ανούσιες επαφές. Αυτά είναι τα όνειρά σου; Περνάς καλά στα σκοτάδια σου; Γέμισε το ποτήρι μου και πες μου τα νέα σου. Βρήκες κάποια να σε αγαπήσει περισσότερο από εμένα; Πέρασα δύσκολα διάολε χωρίς εσένα! Γιατί με άφησες μονάχα με αυτό το ποτήρι αγκαλιά; Γιατί με άφησες να περιστρέφομαι στα στέκια μας, με την ελπίδα πως θα σε ξαναδώ; Πώς μπόρεσες να μου δημιουργήσεις αυτό το κενό μέσα μου; Όλοι γύρω μου χόρευαν και εγώ περίμενα ένα μήνυμα σου! Έπαψα να πιστεύω στην αγάπη και επέλεξα τη μοναξιά.
Να σου πω κάτι; Μη γυρίσεις. Άλλωστε ποτέ δεν ήσουν πραγματικά εδώ. Δε δίνεσαι, ενώ ό,τι δίνεις το δίνεις σε σταγόνες. Τελειώσαμε και τώρα που τα έβγαλα από μέσα μου θα κλείσουν όλες οι πληγές μου. Να περνάς καλά και να μείνεις μακριά μου.
Αντίο.
Και ξαφνικά ένα χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου, μετά από τόσο καιρό. Πώς μπόρεσα να σε αγαπήσω; Ακόμη και τώρα απέδειξες πόσο άτολμος είσαι και σε κάθε μου κουβέντα έσκυβες το κεφάλι.
Στην υγειά σου μάτια μου, σε εσένα και σε όσων δε θα μάθουν ποτέ από έρωτα, παρά μόνο από υποθετικά σενάρια και ψέματα!
