Κάθε «σχεδόν μαζί» συνοδεύεται από ένα πλήθος αναπάντητων «γιατί». Γιατί προσπάθησε τόσο πολύ για να με κερδίσει; Γιατί με κοιτούσε με τέτοιο πάθος; Γιατί μου έστελνε μηνύματα με τόσο μεγάλα λόγια, γεμάτα υποσχέσεις; Και κυρίως… γιατί, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε μαζί; Αυτά σκέφτεσαι κάθε βράδυ πριν σε πάρει ο ύπνος.
Μπορεί να στεναχωριέσαι κάθε στιγμή στη θύμηση αυτού του προσώπου κι αυτό γιατί το τέλος μεταξύ δύο παραλίγο συντρόφων, δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Τελειώσατε επειδή απλά πέρασε καιρός που δεν απάντησε στα μηνύματά σου και δεν έχεις νέα του/της; Επειδή βρίσκεται σε σχέση ή απλώς επειδή βαρέθηκε; Δε σου οφείλει καμία εξήγηση και να είσαι σίγουρος/η πως γι’ αυτό δε θα στη δώσει.
Ποτέ δε θα ξέρεις αν όντως έχει τελειώσει ή αν απλά έχει παγώσει το μεταξύ σας.
Μπορεί να είναι απασχολημένος/η γι’ αυτό και να εξαφανίστηκε ή το πήρε απόφαση ότι δε θέλει άλλο. Μην τρέφεις αυταπάτες. Ποτέ δε θα έχετε το τέλος που αρμόζει στα συναισθήματά σου.
Μία σχεδόν …«σχέση» δε σημαίνει τίποτα άλλο πέρα από απογοήτευση. Τη μια στιγμή νιώθεις τις ελπίδες σου να φτάνουν ψηλά στον ουρανό και την άλλη να γκρεμίζονται και να γίνονται χίλια κομμάτια. Κι αυτό δεν σταματάει να επαναλαμβάνεται. Μην ξοδεύεις έτσι άσκοπα τον χρόνο σου, τα συναισθήματα σου, τον εαυτό σου σε δάκρυα κι αναπάντητα ερωτήματα.
Βέβαια, δεν μπορείς να το θεωρήσεις και μια χαμένη ευκαιρία, καθώς κι οι δύο από την αρχή ξέρατε που βρισκόσασταν και τι παιζόταν. Δεν ήσουν υποχρεωμένος/η να εκφράσεις τα συναισθήματα σου. Δεν μπορούσες να απαιτήσεις να γίνει κομμάτι της ζωής σου ούτε εσύ να γίνεις δικό του/της. Δεν χρειαζόταν να κάνεις τίποτα παραπάνω απ’ όσα έκανες. Δεν έχεις για τίποτα να μετανιώσεις γιατί ήξερες από την αρχή σε τι κατάσταση βάζεις τον εαυτό σου.
Ήξερε πόσο σου αρέσει και ήξερες κι εσύ πόσο του/της αρέσεις και κυρίως ότι το μεταξύ σας δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε τίποτα παραπάνω.
Θα μπορούσε να μετατραπεί σε σχέση, αλλά …δεν έγινε.
Γιατί; Ίσως επειδή δεν ήταν σωστό το timing. Ίσως επειδή έκανε πίσω την τελευταία στιγμή. Ίσως επειδή εσύ δεν το προσπάθησες στο φόβο μήπως χάσεις αυτό που ήδη είχατε. Και τελικά; Χάνεις τα πολλά για τα λίγα…
Το «σχεδόν μαζί» ξεκινά όμορφα, αλλά στο τέλος πάντα κάποιος πληγώνεται. Το χαμόγελο μετατρέπεται σε ατελείωτα ποτάμια δακρύων. Η ελπίδα γίνεται ένα χαμένο βλέμμα στο κενό.
Όταν είστε μαζί νιώθεις σα να βρίσκεσαι στον Παράδεισο και μετά πέφτεις απότομα στην σκληρή πραγματικότητα, γιατί σκέφτεσαι αυτό που θα μπορούσατε να είστε και τελικά δεν καταφέρατε, γιατί δεν ήθελε.
Μία παραλίγο σχέση είναι ένα μάθημα στη ζωή και στην αγάπη. Σου διδάσκει τι αξίζει να κρατάς και να παλεύεις γι’ αυτό και τι όχι. Την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι αντίστοιχο στη ζωή σου, θα το καταλάβεις από την πρώτη στιγμή και θα φύγεις αμέσως μακριά. Δε θα μπερδέψεις το αβέβαιο της στιγμής με αυτό που θα έρθει και θα κάνει τα όνειρα σου πραγματικότητα.
Δε θα χάσεις ατελείωτες ώρες από τη ζωή σου σε ανούσια μηνύματα, αναλύσεις των αναλύσεων, αδιάφορες στιγμές. Δε θα εμπιστευτείς τα μυστικά σε κάποιον που με την πρώτη ευκαιρία θα φύγει χωρίς καμία εξήγηση και θα τα πάρει μαζί του. Είσαι για περισσότερα και θα το έχεις συνειδητοποιήσει πια.
Γιατί αξίζεις παραπάνω από μια εφήμερη αγάπη. Αξίζεις μια αγάπη που θα αντέχει στο χρόνο και στις δυσκολίες.
Δε θα σου προσφέρει μια τέτοια αγάπη αυτός που στα δίνει όλα στο «λίγο», στο «σχεδόν». Και μπορεί να μην υπάρχει κάποιος/α να στην προσφέρει τώρα, όμως αυτή η στιγμή πλησιάζει όλο και πιο πολύ.
Και φαντάσου να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που ο μεγαλύτερος του φόβος θα είναι να σε χάσει…
