ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ

Σαββατόβραδο στο πρώτο vs Σαββατόβραδο στο τελευταίο έτος σπουδών | Άλλαξαν πολλά από τότε…

Μην ψάχνετε ιδιαίτερο νόημα στα παρακάτω. Δεν υπάρχει. Απλά ήθελα να το γράψω. Θα με συγχωρήσετε για την κατάχρηση του χρόνου σας λοιπόν… Αγαπητέ Νότη του 2011, Δεν έχει σημασία που δε θα διαβάσεις αυτό το γράμμα έγκαιρα. Άλλωστε, καμιά φορά αυτά που γράφουμε δεν απευθύνονται κάπου συγκεκριμένα και πολύ πιθανό να μην αναγνωστούν και […]

Νότης Κουτσούκος

12 Δεκεμβρίου, 2015

Μην ψάχνετε ιδιαίτερο νόημα στα παρακάτω. Δεν υπάρχει. Απλά ήθελα να το γράψω. Θα με συγχωρήσετε για την κατάχρηση του χρόνου σας λοιπόν…

Αγαπητέ Νότη του 2011,

Δεν έχει σημασία που δε θα διαβάσεις αυτό το γράμμα έγκαιρα. Άλλωστε, καμιά φορά αυτά που γράφουμε δεν απευθύνονται κάπου συγκεκριμένα και πολύ πιθανό να μην αναγνωστούν και ποτέ. Είναι απλά μια εξωτερίκευση των προσωπικών σκέψεων του καθενός, που άλλοτε βγάζουν νόημα κι άλλοτε είναι εντελώς αφηρημένες.

Που λες λοιπόν φίλε μου, αν υπάρχει κάτι που ζηλεύω πάνω σου, αυτό είναι ο ενθουσιασμός που σε διακατέχει ως πρωτοετή. Ένας ενθουσιασμός που πρέπει να διαφυλάξεις σαν κόρη οφθαλμού όσο περισσότερο μπορείς. Να κάνεις ό,τι σου έρχεται στο μυαλό, οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, να μη δίνεις λογαριασμό σε κανέναν και να κοιτάζεις μόνο μπροστά. Το πίσω δεν υπάρχει, ξέχασέ το.

Σου τα λέω αυτά, γιατί ο χρόνος είναι αμείλικτος και περνά πολύ πιο γρήγορα απ’ όσο φαντάζεσαι. Θα φτάσεις στο σημείο να αναρωτιέσαι αν όντως οι ημέρες έχουν 24 ώρες, ή μήπως 10, 5, 2… Και τότε θα μετανιώνεις μέρα με τη μέρα για την κάθε εμπειρία που δεν έζησες, για την κάθε «κουλή» απόφαση που κώλωσες να πάρεις. Και δυστυχώς, δεν υπάρχει γιατρειά για αυτόν τον πόνο. Έτσι είναι. Ό,τι γράφει, δεν ξεγράφει. Ό,τι περνάει, δε γυρίζει πίσω…

Θα σου δώσω για παράδειγμα τα Σαββατόβραδα. Όντας πρωτοετής, έχεις όρεξη να βγαίνεις κάθε εβδομάδα, να ξενυχτάς, να πίνεις και να διασκεδάζεις με το γκάζι πατημένο και τα φρένα σπασμένα. Κάποιοι θα σου την πουν. Ίσως σε αποκαλέσουν ρέμπελο, ίσως σε χαρακτηρίσουν κατεστραμμένο. Δεν ξέρουν όμως. Δεν ξέρουν πως μετά από 4-5 χρόνια, τότε που θα τελειώνεις με τις σπουδές σου, τα Σαββατόβραδα θα έχουν χάσει την αίγλη τους. Πλέον τα προβλήματά σου δε θα περιορίζονται στην χυλόπιτα που έφαγες προχθές, στο πρωινό ξύπνημα που σε περιμένει τη Δευτέρα ή στο οτι δε μαζευτήκατε αρκετοί για να κλείσετε τραπέζι στα μπουζούκια. Τότε θα σε απασχολούν άλλα πράγματα, πιο επώδυνα και …μαύρα. Θα σε πλακώνει ένα βάρος για τα μαθήματα που χρωστάς στη σχολή, μια «ζήλια» για όλους εκείνους του συνομήλικούς σου που πέρασαν ήδη τη δοκιμασία της αποφοίτησης. Ακόμη κι αν πάρεις το πτυχίο στην ώρα σου όμως, τα πράγματα δε θα είναι πιο εύκολα. Η απορία «αγορά εργασίας ή μεταπτυχιακό» θα σε βασανίζει μέρα νύχτα, όπως κι αυτή του «ελλάδα ή εξωτερικό» ή ακόμα χειρότερα το «σερβιτόρος ή πωλητής ρούχων»…

Ακόμη και το σεξ τα Σαββατόβραδα του πρώτου έτους, μοιάζει αλλιώτικο. Πιο ενθουσιώδες κι αυτό, πιο διασκεδαστικό, πιο σπουδαίο. Θέλεις κάποια, σε θέλει κι εκείνη, την καλείς σπίτι σου (ή σπίτι της) και βγάζετε τα μάτια σας. Και καλά κάνετε. Θες να σου πω τι θα γίνει σε 5 χρόνια; Θα έχεις χάσει την όρεξή σου. Ή μάλλον, θα έχουν φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια, να χάσεις την όρεξή σου. Λίγο η κατάθλιψη των ερωτημάτων που έθεσα πιο πάνω, λίγο η βαρεμάρα του να κουνηθείς από το σπίτι, λίγο όλες οι εμπειρίες του παρελθόντος. Νομίζεις λίγο θέλει να σου …φύγει η καύλα; Αμ το άλλο. Πες οτι αποφασίζεις να βγεις. Σταμπάρεις το γκομενάκι που σου αρέσει, το κοιτάζεις, σε κοιτάζει και τσουπ …έρχεται ο φίλος της. Τι νομίζεις; Εσένα περίμενε; Ο κοινωνικός σου κύκλος θα έχει μεγαλώσει ηλικιακά. Και μπήκε στη διαδικασία των σχέσεων. Πλέον δε θα είναι όλοι ελεύθεροι, όπως είναι τώρα. Εκμεταλλεύσου το λοιπόν.

Το μόνο που μένει ίδιο, τόσο τα Σαββατόβραδα του πρώτου όσο και τα Σαββατόβραδα του τελευταίου έτους, ξέρεις ποιο είναι; Το άδειο πορτοφόλι. Ω ναι, άφραγκος είσαι, απένταρος θα παραμείνεις. Μόνο που στη δική σου ηλικία, τα πράγματα είναι πιο εύκολα. Τα έξοδα λιγότερα κι αυτό γιατί αρκείσαι και με λιγότερα. Στο πρώτο έτος, μια βραδιά στο σπίτι, με μπύρα, αναψυκτικά και πατατάκια, μπορεί να εξελιχθεί ονειρικά. Στο τελευταίο έτος, οι απαιτήσεις διαφέρουν, τα σουβλατζίδικα γίνονται εστιατόρια κι ο τελευταίος πάγκος στα μπουζούκια, πρώτο τραπέζι πίστα. Για αυτό, ζήσε τη στιγμή και ξέχνα τις δικαιολογίες σε φάση «δεν έχω λεφτά». ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΛΕΦΤΑ!

Εν κατακλείδι, μην αφήσεις κανένα Σαββατόβραδο να περάσει χαμένο, διότι θα φτάσει ο καιρός, που θα νιώθεις εξ’ ολοκλήρου χαμένος. Και τότε, το μόνο που θα σε σώσει, είναι οι υπέροχες αναμνήσεις του παρελθόντος. Αρκεί να τις έχεις αποκτήσεις και να τις αποθηκεύσεις προσεκτικά στη μνήμη σου. Θα σου χρειαστούν. Κάθε δευτερόλεπτό τους.

Αυτά από μένα, αν θέλεις μ’ ακούς, αν όχι, δε θα αργήσει η ώρα που θα γράψεις κι εσύ ένα τέτοιο γράμμα…

OUR20s

ΓΝΩΜΟΥΛΑ

Υπολογισμοί που κάνουμε κι ας μην μας άρεσαν ποτέ τα μαθηματικά

hashtag

BEST_OF_THE_INTERNET