Τελικά είναι πολλοί οι κίνδυνοι σε τούτη τη ζωή και για τους μισούς δε μας έχουν προειδοποιήσει καν οι γονείς μας. Από τις πιο γνωστές και χιλιοειπωμένες συμβουλές που μας έχουν δώσει για παράδειγμα, είναι να προσέχουμε με ποιους κάνουμε παρέα και να μείνουμε μακριά από τσιγάρα. Δε μας είπαν όμως ότι το να μην έχεις φίλους είναι το ίδιο βλαβερό για την υγεία σου με το να καπνίζεις…
Λες και δεν έφτανε η στεναχώρια του φορεβεραλονισμού (να την κατοχυρώσω μήπως τη λέξη;), έχουμε να αγχωνόμαστε και για τη σωματική μας υγεία, χάρη στο Harvard και μιας έρευνάς του. Αυτή λοιπόν βρήκε ένα κοινό ανάμεσα στην κοινωνική απομόνωση και στην πρωτεΐνη που συμβάλει στην πήξη του αίματος (ινωδογόνο) και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ένα εγκεφαλικό ή καρδιακή προσβολή. Αν δηλαδή αγχωνόσουν μία φορά που δεν έχεις φίλους και περνάς τα νιάτα σου all alone, τώρα μπορείς να αγχωθείς δέκα.
Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτα!
Πιο αναλυτικά, κατά την έρευνα έγινε σύγκριση μεταξύ των επιπέδων του ινωδογόνου και του αριθμού φίλων και οικογένειας που διαθέτει ένα άτομο και βρέθηκε ότι τα δύο αυτά συνδέονται, καθώς όσο μικραίνει ο αριθμός επαφών, τόσο ανεβαίνουν τα επίπεδα της πρωτεΐνης.
Αυτοί που είχαν μόνο 5 ανθρώπους στον κύκλο τους (μόνο;;;), σημείωναν και 20% υψηλότερα επίπεδα ινωδογόνου, από ανθρώπους που είχαν 25 άτομα στον κύκλο τους. Οι ερευνητές λοιπόν, κατέληξαν ότι το να διαθέτεις 10-12 φίλους λιγότερους έχει την ίδια επίδραση στον οργανισμό σου με το να καπνίζεις. Κι εσύ που πίστευες ότι νιώθεις μεν μοναξιά, αλλά κρατάς την υγεία σου σε καλά επίπεδα…
Όπως δήλωσε ο καθηγητής και επικεφαλής της έρευνας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, Dr. David Kim: «Η μέτρηση του κοινωνικού κύκλου μπορεί να παρέχει πληροφορίες για τον καρδιακό κίνδυνο ενός ατόμου, ο οποίος δεν είναι απαραίτητα εμφανής στο ίδιο το άτομο.»
«Οι κοινωνικές διασυνδέσεις έχουν μια μεγάλη σύνδεση με το ινωδογόνο», συνέχισε, προσθέτοντας πως: «Εάν υπάρχει μια ανεξάρτητη απλή σχέση μεταξύ κοινωνικής απομόνωσης και ινωδογόνου και, συνεπώς, καρδιαγγειακής νόσου κι εγκεφαλικού, τότε οι πολιτικές και οι παρεμβάσεις που βελτιώνουν τις κοινωνικές διασυνδέσεις, μπορεί να έχουν αποτελέσματα στην υγεία πέρα από κάθε γνωστό όφελος μιας βελτιωμένης οικονομίας.»
