Γράφει η Βέρα J. Φραντζή
Το φοιτητικό σεξ είναι λίγο καλύτερο από το εφηβικό, λίγο χειρότερο από το ενήλικο. Σίγουρα, βγαίνεις από το τρυπάκι «δε ξέρω που παν τα τέσσερα εκεί στα μαυσωλεία», αλλά είσαι και σε φάση «Ωωωω θεοί, άβυσσος και απύθμενο το Γκράν Κάνυον».
Στα δικά μου φοιτητικά χρόνια, το σεξ υπήρχε στη ζωή μου όπως ο λουκουμάς στο διαιτολόγιο ενός αθλητή. Όπερ μεθερμηνευόμενον εστί, σπάνιο και ΤΟ ζητούμενο. Από όσο ζύγιαζα τις καταστάσεις, στη Φιλοσοφική πάνω-κάτω έτσι ήταν για όλες εμάς τις χαροκαμένες, που μπαίνοντας στο λίκνο της μόρφωσης νομίζαμε οτι θα γνωρίσουμε και κανένα αγόρι εκτός από το Βαγγέλη το συμμαθητή από το πίσω θρανίο που είχε εμμονη με τις αθλητικές εφημερίδες και βρωμούσε μετά τη δεύτερη ώρα, που είχαμε γυμναστική, αλλά τζίφος. Πάλι… ανάμεσα στο μπούγιο με τα αιδοία, υπήρχε και κάποια τεστοστερόνη να μυρίζει, αλλά τι να πρωτοπρολάβουν και αυτά τα δόλια; Στο Φυσικό, πάλι, γινόταν το «Έλα να δεις!». Και εγώ πήγαινα να δω. Τι;! Χαζή ήμουνα;!
Κεφάλαιο πρώτο: Γκουστάρω το Δαπίτη!
Η πρωινή αγαλακτία των φοιτητικών γευμάτων και η συνακόλουθη πόση των πικρών των καφέδων στο κυλικείο δημιουργούν τα γερά εκείνα θεμέλια για την επανάσταση (και νεύρα). Αρίφνητος ο αριθμός των φοιτητών, ο οποίος ασχολείτο με τις φοιτητικές εκλογές, το εργατικό το κίνημα και τις σέκτες με τα πολλά τα παρατεταγμένα τα σύμφωνα, που ο μόνος λόγος ύπαρξής τους ήταν και θα είναι το γλωσσολογικό πείραμα και τίποτε άλλο. Και ενώ πασχίζεις για το αναφαίρετο δικαίωμα του ανίκανου τσακωτού συμφοιτητή στο σκονάκι, μάχεσαι για τη διεύρυνση των παροχών του πάσο σε μασατζίδικα, εστιατόρια με πατσά τράγου και κούρες με βελονισμούς, έρχεται το όμορφο το θεογενές το αγόρι από τη ΔΑΠ. Και αυτοί οι Δαπίτες, ρε παιδάκι μου, έχουν αυτό το σεξουαλικό ανάλαφρο προσεγμένο στιλ και πως να αντισταθείς την Πανσπουδαστική μου μεσα;! Και προσπαθείς να τον πείσεις ότι και εσύ καταναλωτικό ον είσαι και πως βρέθηκες με ταταγάρια-τσαπούρ δε γιγνώσκεις. Μετά του κάνεις και διάλεξη περί του γνωστού πεντάθλου, καρεκλάτο, βιδάτο, κοφινάτο, στάση πύργος του Άιφελ, στάση και προσευχή, τα οποία τα μαθαίνεις στους διαδρόμους της σχολής, που είναι και μεγαλύτερο σχολείο και γινόσαστε όπως λίγο πολύ είναι η τωρινή πολιτική σκηνή της χώρας.
Γενικά, η ιδεολογική παλλινδρόμηση στα φοιτητικά τα χρόνια είναι επιδικάσιμη και η αριστερή λαίλαπα των λεσβίων θυμίζει επιζωτία και χρειάζεται καραντίνα. Γιατί καλά τα λόγια τα μαρξιστικά, αλλά τι να το κάνεις όταν ο σύντροφος έχει να πλυθεί τρεις μέρες; Να μην αλλαξοπιστήσεις;! Τίμια. Εκ των έσω να μάχεσαι!
Κεφάλαιο δεύτερο: Που να βρω ένα απάγκιο;
Ζεις στην επαρχία, περνάς στην Αθήνα. Υπέροχα! Ζεις στην Αθήνα, περνάς στην επαρχία. Μια χαρά! Για όλους του υπόλοιπους που οι σπουδές δεν ήταν ο διάστερος εκείνος ουρανός που θα έφερνε τους γονείς μακριά από εσένα, και τους εκπροσώπους του αντίθετου φύλου κοντά σου, η κατάσταση είναι σαν της θείας μου το μπουγαδοκόφινο. Μεγάλη αναπότρεπτη μαλακία, την οποία έζησα και εγώ και ουσιαστικά σε εγκλωβίζει σε μια μίζερη συνέχεια της σχολικής ζωής. Το μόνο που άλλαξε από τα μαθητικά τα χρόνια ήταν ότι για να πάω στη σχολή, έπρεπε να πάρω δυο λεωφορεία, τρια τραμ , το μπόινγκ 777 και ένα ξεσαμάρωτο γαϊδούρι για να φτάσω εν τέλει στο πανεπιστήμιο. Εκεί στην εξοχή που το φτιάξανε το άνδρο της μόρφωσης και της περιφρούρησης της ελληνικής κλασικής παιδείας και λίγα μέσα έπαιρνα.
Το καλό της υπόθεσης είναι πως βλέπεις κόσμο και ανοίγει το μάτι σου μεσα στα λεωφορεία τύπου μέσο μεταφοράς και γνωρίζεις αυτό τον έρωτα, αυτό το αγόρι ή κορίτσι. Και όταν επιτέλους φτάσετε και λέει ο οδηγός «φτου, ξελεφτερίỨκαι παίρνετε όλοι μαζί ανάσες οξυγόνου, του δίνεις και το κινητό σου και αρχίζει ένα στόρι με ζόρι. Και βέβαια ζόρι… ολοκάθαρα ζόρι! Γιατί την αγάπη την επικίνδυνη που να την ζήσετε, άμα έχεις τους γονείς στο σπίτι να κρατάνε τα ήθη και τα έθιμα αυστηρά και μηδέν λεφτά στη τσέπη;;; Ευτυχώς που υπάρχουν τα σπίτια συμφοιτητών με κατανόηση, οι σκοτεινοί οι στενωποί και τα αυτοκίνητα, γιατί ακαδημαϊκά θα το προσέγγιζες το ζήτημα ακόμα.
Κεφάλαιο τρίτο: Σεξ- εξεταστική.
Στην εξεταστική, δε νομίζω οτι υπήρξε στιγμή που να μη βαριόμουν ευφάνταστα. Πάντα διάβαζα σε άσχετες χρονικές στιγμές και με εκνεύριζε τω όντι η εξέταση σαν όρος, σαν κατάσταση, σαν τρόπος αξιολόγησης. Επειδή, όμως, δεν είχα καινά δαιμόνια, μπαϊλντισμένη πήγαινα να δώσω το κάθε μάθημα.
Το διάβασμα παίρνει εντελώς νέα οπτική, όταν ο ωραίος συμφοιτητής σε προσκαλεί να διαβάσετε μαζί. Τα πάντα επιτρέπονται, άλλωστε, στο διάβασμα, τον έρωτα και τις διεθνείς αγορές! Γι’αυτο πήγαινε να διαβάσεις. Άλλωστε, μια έρευνα που διάβαζα τις προάλλες συμβούλευε τους φοιτητές να κάνουν σεξ πριν ή μετά την πολύωρη μελέτη, γιατί με αυτό τον τρόπο ο εγκέφαλος αφομοιώνει πιο ευκολα όλες τις πληροφορίες. Και μόλις επινόησα μια έρευνα!
Κεφάλαιο τέταρτο: Θεωρίες κοινού βίου.
Είναι γεγονός πως το φαινόμενο αυτό συμβαίνει σε όλες τις σχολές και θυμίζει επεισόδιο του Μπεβερλι Χιλς, στο τελευταίο ξεπεσμένο κύκλο μάλιστα! Ενώ πλήθος φοιτητών συρρέει από τις πόρτες των πανεπιστημίων, είναι ένα-δυο μαλάκες/ δυο-τρία τσουλιά που συγκεντρώνουν όλο το ερωτικό το κάλεσμα των υπολοίπων. Δηλαδή, εμείς οι υπόλοιποι που εκατουρήσαμε; Σάματις, στις ίδιες κατακόμβες δεν πάμε για τα ούρα μας; Τι ιδιαίτερο έχουν οι άλλοι; Γιατί για τον έξω κόσμο να το καταλάβω… κάτι βρίσκουν και ξεχωρίζουν! Στα στένα πλαίσια του Καποδιστριακού, όμως, όλα σαν τα ζα πάμε, όλοι σαν τα γίδια φεύγουμε. Γιατί εκείνη και όχι εγώ; Γιατί;
Γι’αυτό προτείνω να δώσεις σημασία και σε εκείνον το συμφοιτητή του τελευταίου εδράνου, γιατί μπορεί να κρύβει με ιερό τρόπο την ειδίκευσή του στο φλερτ με οχυρωμένη αντίληψη και να υπάρχει ο επαϊων μέσα στο τμήμα σου και εσύ να περιμένεις με χαρτάκι αναμονής το γόη. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΗΔΕΣ, παρεπιπτόντως!
Η φοιτητική ζωή είναι από τα τυχερά που μπορούν να σου τύχουν στη ζωή. Το σεξ, επίσης! Επομένως, ξεμαλλιάζεις τη ζωή από το σκαλπ. Να μια συμβουλή της κομμωτριάς μου με σπουδαίο περιεχόμενο. Αυτά.
Υστερόγραφο: Τα χισπτερικά γένια.
Εδώ μέσα στο μαντρί το διαδικτυακό, όταν θα πιάσουν να το ερευνούν οι ιστορικοί, ανθρωπολόγοι, κοινωνιολόγοι, ψυχίατροι και οι απόγονοι του Φοίβου για έμπνευση, θα παρατηρήσουν πολλά. Ένα από αυτά είναι τα γένια τα κατσαρά των αντρών που όλο και μακραίνουν και τα αντίστοιχα θετικά σχόλια απο τις γυναίκες για αυτά τα γένια.
Εδώ και μέρες βασικά γυρόφερνα το θέμα και δεν ήξερα τι να το κάνω. Στάτους, κείμενο για το neopolis, κείμενο για το πως πέρασα στις 25 Μαρτίου στο ημερολόγιό μου, τίποτα. Είχα πολλές επιλογές. Μπορώ να γράψω πολλά και τίποτα. Θα γράψω αυτά.
Τα γένια είναι ωραία. Τα αντρικά γένια. Τα δυνατά, μαυριδερά και δασύτριχα γένια αποδεικνύουν την υγεία, τη νεότητα, το σφρίφος, το γερό πέος. Γιατί νομίζεις οτι σου αρέσουν τα γένια; Όλα αυτά λειτουργούν συνειρμικά και ίσως και υποσυνείδητα. Αν πεις «μωρε τι λέει πάλι τούτη», έρευνα καταδεικνύει ότι επιλέγουμε σύντροφο που δείχνει εμφανισιακά οτι διαθέτει όλα τα παραπάνω, γιατί ψάχνουμε τον πατέρα του παιδιού μας και προφανώς θέλουμε κάποιον που να την πεταλώνει τη μύγα και ουχί να το κανελώνει το ρυζόγαλο.
Προσωπικά, μου αρέσουν τα γένια. Όχι αυτά που για να μετρήσεις πρέπει να χρησιμοποιήσεις δυο υποδεκάμετρα.Τα άλλα που πλαισιώνουν το αντρικό πρόσωπο εύμορφα και κρύβουν τα αντρικά ψεγάδια. Παρ’όλα αυτά, τα γένια των άλλων όταν τρίβονται πάνω μου, μου προκαλούν κοκκινίλες στο πρόσωπο. Γαργαλάνε τους προσαγωγούς μου την ώρα του θεάρεστου έργου και όλο αυτό το θέαμα με τα σάλια, τις τρίχες και τα λοιπα υγρά είναι πιο αηδιαστικό και από αυτούς τους διανοοούμενους ελίτ με τα περίεργα ρούχα και τα ακόμη πιο περίεργα γυαλιά, που κάποια στιγμή πρέπει να ξαναψηφιστεί ο νόμος του εξοστρακισμού και μαζί με τους χίπστερς να τους μαζώψουμε σε ένα απόμερο νησί. Έπειτα και μετά από πολλά χρόνια θα γυριστεί σίριαλ με τις κακουχίες που πέρασαν στο νησί χωρίς 4G και χωρίς πολλά Likes στα upload των selfies τους και ο γιος της Κεφαλογιάννη, που με μεγάλες ελπίδες και φροντίδες θα τον μεγαλώσει ώστε να πατάξει το φαινόμενο της οικογενειοκρατίας του ελληνικού κοινοβολίου και αφήνοντάς τον να επιλέξει πρώτη προτίμηση στις πανελλήνιες σχολή που σε στέλνει κατευθείαν στο ταμείο ανεργίας επ’αόριστον όπως αυτή των καλών τεχνών, θα ζωγραφίσει ένα μούρλια πορτρέτο με τους χίπστερς και τους ελιτιστικούς μποέμ κωλόγερους συγγραφείς και δημοσιογράφους. Προτείνω τους Λιχάδες Ευβοίας για τον εξοστρακισμό, να ξέρετε. Εξαιρετικό φόντο.
Και όπως μου είπε ένας φίλος «Με τόσο μούσι, μόνο ο Άρης ο Βελουχιώτης εγάμησε».
