Τα Χριστούγεννα είναι και πάλι εδώ και σαν να μην έφταναν τα προβλήματα που έχουμε, τώρα πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τους απανταχού Χριστουγεννιάκηδες να πούμε. Τουλάχιστον φέτος δε θα μας τα πρήξουν για το πόσο «γαμάτα» πέρασαν το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και πόσο καλά ήταν με τις σχέσεις τους στο διήμερο που έφυγαν για να ξεσκάσουν λίγο από την καθημερινότητα της Αθήνας. Δε θα συνεχίσω όμως, γιατί πάλι εγώ θα βγω ο μαλακάς και ο κομπλεξικός.
Τι να κάνουμε όμως; Αφού μπήκαμε στο χορό θα χορέψουμε, κυρίες και κυρίες. Θα φάμε μελομακάρονα, θα κλειστούμε στο σπίτι μας κάτω από το δέντρο για να μη βλέπουμε άνθρωπο και θα χουχουλιάσουμε παρακολουθώντας ωραίες Χριστουγεννιάτικες ταινίες ενώ πίνουμε ζεστή σοκολάτα.
Τις προάλλες με ρώτησε κάποια ποια ταινία πάει ασορτί με την εποχή για να επιλέξει να δει με το αγόρι που θέλει να πέσει στην αγκαλιά της. Χωρίς να το πολυσκεφτώ, έδωσα την κοφτή απάντηση: «Πολύ σκληρός για να πεθάνει». «Μα ρε Γιάννη, είναι το Die Hard Χριστουγεννιάτικο;» σας ακουώ να λέτε. Φυσικά και είναι.
Βγαλμένο από μία υπέροχη vintage και νοσταλγική εποχή, το ‘Die Hard’ θα έπρεπε να διδάσκεται για το πώς να φτιάξετε μια απλή και συνάμα απίστευτη ταινία. Ναι, δεν έχει τα γραφικά, τα CGI και τις ιντελεκτουάλ ερμηνείες, αλλά ποιος νοιάζεται στ’ αλήθεια; Μπορούσες να πάρεις αγαλματίδιο από την Ακαδημία με μια τέτοια παραγωγή και δε χρειαζόταν να φτιάξεις κάτι με 100 χιλιάδες κρυμμένα νοήματα. O «Μονομάχος» του Ράσελ Κρόου πήγε στα Όσκαρ και σάρωσε. Αααααχ, τι ωραίες εποχές...
Ευτυχώς δε βγήκε τώρα το ‘Die Hard’, γιατί οι Ταραντίνο της πορδής κάτι θα βρίσκανε να την κράξουν. Μάλλον το αμάνικο φανελάκι του Τζόν Μακλέιν.
Ωστόσο, παρότι δε μιλάμε για κάποια φρέσκια προσθήκη στην 7η τέχνη, εξακολουθεί μέχρι και σήμερα να υπάρχει αυτό το μεγάλο debate για το αν μπαίνει σε Χριστουγεννιάτικες κατηγορίες. Φυσικά μπαίνει και θα εξηγήσουμε.
Αρχικά, η ιστορία μας ξεκινάει σε Χριστουγεννιάτικο πάρτι. Ο Τζον Μακλέιν πηγαίνει στο Λος Άντζελες για να επισκεφθεί τα παιδιά του, καθώς έχει χωρίσει με τη γυναίκα του. Είδατε; Επανένωση οικογένειας, εποχή που περνάς με τους αγαπημένους σου ανθρώπους και το κλίμα των γιορτών που μας φέρνει όλους πιο κοντά. Παράλληλα, σε διάφορες σκηνές ακούμε Χριστουγεννιάτικα τραγούδια να τις συνοδεύουν, και μάλιστα, κάποια από αυτά είναι πολύ θρυλικά.
Πραγματικά, μπορώ το εντοπίσω οπουδήποτε το κρίστμασ σπίριτ σε αυτήν την ταινία και να σας το τρίψω στη μούρη σαν την άχνη από τους κουραμπιέδες.
Η μαγεία και η θαλπωρή της εποχής διαφαίνεται σε κάθε δευτερόλεπτο του έργου, με τον πρωταγωνιστή να στολίζει από άκρη σε άκρη όλες τις σκηνές με ατακάρες και πολλά πολλά φωτάκια, τα οποία όπως μπορείτε εύκολα να καταλάβετε είναι τα πιστολίδια που ρίχνει.
Δεν σας έφτασαν όλα αυτά; Τότε θα σας αποζημιώσει μία τεράστια δόση εκρήξεων, καλά τοποθετημένη για να δένει υπέροχα με το γιορτινό σκηνικό που δημιουργείται αυτές τις μέρες του χρόνου. Το μόνο που λείπει είναι ο μικρός τυμπανιστής για να τον αρχίσει στα κλωτσομπουνίδια και αυτόν.
Παράλληλα, ο Τζον Μακλέιν βγάζει χαρακτηριστικά αισθηματία σε αρκετά σημεία. Είναι γλυκός με τα παιδιά του, ενώ η γυναίκα του, Holly, αναφέρεται στον Άγιο Βασίλη σαν να είναι υπαρκτό πρόσωπο.
Θύμισε λίγο εμάς που όταν ήμασταν μικροί οι γονείς μας άφηναν ένα ποτήρι γάλα και μελομακάρονα στο τραπέζι, ώστε να φάει ο Άγιος από την Καισαρία που θα είναι κουρασμένος από το ανελέητο κουβάλημα δώρων. Φυσικά εμείς τους πιστεύαμε.
Μπορούμε επίσης να πούμε πως ακόμα ένας Βρετανός σαν τον Χανς Γκρούμπερ, προσπαθεί να διαλύσει τα Χριστούγεννα με τον ίδιο τρόπο όπως ο Ρέιφ Φάινς στο ‘In Bruges’. Ταινία που παρακολούθησα πρόσφατα και μπορώ να σας πω με βεβαιότητα πως είναι συνταγή για την επιτυχία. Μην ξεχάσω να αναφέρω τον Άλαν Ρίκμαν, τον άνδρα με την πιο ερωτική φωνή που έχει υπάρξει ποτέ. Ο τύπος νιώθεις πως έχει γεννηθεί για να παίξει όλους τους ρόλους που του έχουν ανατεθεί και βάζει μέσα ολόκληρη την προσωπικότητά του. Είναι τζάμι όταν γουστάρουμε τον κακό μας σε αυτές τις περιπέτειες.
Τέλος, και πριν βάλω να λιώσω όλη τη σειρά ταινιών με τον Μακλέιν, το ‘Die Hard’ είναι μια ιστορία επανένωσης με τα αγαπήμενα σου πρόσωπα.
Ο χαρακτήρας που αποδίδει με υπέροχο τρόπο ο Μπρους Γουίλις θέλει απλά να περάσει τις γιορτές με την οικογένειά του που έχει καιρό να δει. Τίποτα δε θα μπει στον δρόμο του και είναι ικανός να στείλει για τσαγάκι με μπισκοτάκια όλους όσους βαλθούν να το κάνουν.
Αυτό είναι και το ωραίο με τα Χριστούγεννα και τον ερχομό του νέου χρόνου. Μπορεί να έχεις κάνει λάθη, να μετανιώνεις για πράγματα και να θες να αλλάξεις προς το καλύτερο, και η έλευση της νέας χρονιάς σου δίνει την ευκαιρία να τραβήξεις μία κόκκινη γραμμή πίσω σου και να σβήσεις τα παλιά. Οι σελίδες των επόμενων κεφαλαίων σου είναι κενές και περιμένουν να γεμίσουν από τα χέρια σου. Ακόμα κι αν χρειαστεί να τα βάλεις με ένα τόνο κακοποιούς που απήγαγαν την γυναίκα και τα παιδιά σου.
Ελπίζω φίλη να σε βοήθησα με το ραντεβού σου και την επιλογή ταινίας. Αν δεν του άρεσε, άλλαξε γκόμενο.
