Η χάρη του ChatGPT έφτασε και στα ελληνικά πανεπιστήμια, όπου μάλιστα τα πήγε καλύτερα απ’ ό,τι στα Ιδρύματα του εξωτερικού. Όχι να ξεκινήσουμε κάποιο beef με όσους υποστηρίζουν ότι οι ελληνικές σχολές είναι «οι πιο απαιτητικές και καλές στον κόσμο», απλά παραθέτουμε κάποια γεγονότα.
Όπως το κόβουμε, ο αλγόριθμος που έχει τραβήξει την προσοχή – άλλων για καλό και άλλων όχι τόσο – θα γίνει ο κάτοχος με τα περισσότερα πτυχία. Έχοντας ήδη στο «βιογραφικό» του πτυχίο Νομικής και άδεια γιατρού στις ΗΠΑ, το chatbot με τους εκατομμύρια χρήστες παγκοσμίως δε δείχνει να δυσκολεύεται κάπου, αντιθέτως, μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλες τις εξετάσεις.
Στο ΑΠΘ μάλιστα, σε εξέταση του δύσκολου μαθήματος της Ψηφιακής Επεξεργασίας Εικόνας του Τμήματος Πληροφορικής, κατάφερε να περάσει και όχι όπως συνηθίζουμε να περνάμε εμείς. Δεν κυνήγησε απλά το 5αράκι, αλλά σκόραρε 8 στα 10!
Μας είχαν μπει ήδη ιδέες όταν ακούγαμε για τα κατορθώματά του στα ξένα πανεπιστήμια, πλέον θα το δοκιμάσουμε σίγουρα (οι ρουφ έξω από το άρθρο).
Όπως δήλωσε ο καθηγητής του Τμήματος Πληροφορικής, Ιωάννης Πήτας, και πρόεδρος της Διεθνούς Ακαδημίας Διδακτορικών Σπουδών στην Τεχνητή Νοημοσύνη (AIDA) στο ΑΠΕ-ΜΠΕ:
Υποβάλαμε ερωτήματα στο ChatGPT και πήραμε τις απαντήσεις. Με εξαίρεση κάποιες αστοχίες, ο αλγόριθμος τα πήγε πολύ καλά. Θα τον βαθμολογούσα με 8 στα 10. Ορισμένα μάλλον εκπληκτικά ευρήματα ήταν ότι το ChatGPT μπορεί να μιμηθεί αρκετά καλά μαθηματικούς συλλογισμούς, π.χ. σε 2D συστήματα, μετασχηματισμούς z και Fourier και μιγαδικούς αριθμούς. Επίσης, μπορεί να παρουσιάσει αρκετά καλά τις ιδιότητες φυσικών φαινομένων με κάποια «συλλογιστική» -με ή χωρίς εισαγωγικά- κάτι που υπερβαίνει μια επιτυχημένη κλασική σύνθεση κειμένου. Το ChatGPT μπορεί ακόμα να παρέχει λύσεις προγραμματισμού, π.χ. για τον υπολογισμό του αριθμητικού μέσου και της εξόδου του φίλτρου κινούμενου μέσου όρου σε Python.
Ο ίδιος επισημαίνει ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια δεν «απειλούνται», αφού οι εξετάσεις δίνονται με φυσική παρουσία και υπάρχει προσωπική επίβλεψη.
«Αν όμως το ChatGPT είχε έρθει σε συνθήκες κορονοϊού, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά. Το ίδιο ισχύει για τα πανεπιστήμια που δουλεύουν με τηλεκπαίδευση, καθώς πλέον δεν θα υπάρχει μόνο το θέμα της ταυτοπροσωπίας του εξεταζόμενου φοιτητή, που ήδη υφίστατο, αλλά και αυτό του περιεχομένου. Αν τέτοια Πανεπιστήμια έχουν ελαστικούς κανόνες εγγραφής και ελαστική επίβλεψη εργασιών/εξετάσεων, μπορεί να καταντήσουν να δίνουν πτυχία σε ανύπαρκτους φοιτητές. Ποιος έχει απαντήσει στα θέματα των εξετάσεων ή έχει γράψει την εργασία; Ο φοιτητής ή ο αλγόριθμος; Τα σημερινά ψηφιακά εργαλεία δεν φαίνεται να είναι εύκολο να αντιμετωπίσουν τον έλεγχο αντιγραφής, άρα χρειάζεται προσωπική εργασία του καθηγητή ή άλλου ατόμου ειδικά για τον έλεγχο της αντιγραφής, κάτι πρακτικά ανέφικτο, δεδομένου ότι οι καθηγητές σε κάθε πανεπιστήμιο είναι μερικές εκατοντάδες και οι φοιτητές και φοιτήτριες πολλές χιλιάδες. Νομίζω πως το πραγματικό θέμα είναι το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τα generative DNNs (σ.σ. Δημιουργικά Βαθιά Νευρωνικά Δίκτυα) προς όφελός μας στην εκπαίδευση. Αυτό αξίζει ενδελεχή έρευνα και μπορεί να οδηγήσει σε επαναστατικές καινοτομίες στην εκπαίδευση», προσθέτει.
Ο κ. Πήτας πιστεύει ακόμα ότι συστήματα όπως το ChatGPΤ πρέπει να μένουν ανοιχτά στη διεθνή επιστημονική κοινότητα ως προς τον τρόπο λειτουργίας τους, ώστε να μη χάνεται πολύτιμη φαιά ουσία στην προσπάθεια αποκωδικοποίησης των μυστικών τους, με reverse engineering (σ.σ. αντίστροφη μηχανική, τεχνική που χρησιμοποιείται ορισμένες φορές για να κατασκευαστεί ένα προϊόν αντίστοιχο αυτού που ήδη υπάρχει, αλλά δεν διαθέτουμε επαρκή στοιχεία για τον τρόπο κατασκευής).
Κατά την άποψή μου, η μεγαλύτερη απειλή σήμερα προέρχεται από το γεγονός ότι τέτοια συστήματα ΤΝ μπορούν να εξαπατήσουν εξ αποστάσεως εξαιρετικά πολλούς απλούς πολίτες που έχουν μικρή (ή μέση) εκπαίδευση ή/και μικρή ερευνητική ικανότητα. Αυτό μπορεί να είναι εξαιρετικά επικίνδυνο για τη δημοκρατία και οποιαδήποτε μορφή κοινωνικοοικονομικής προόδου. Άλλη μεγάλη απειλή είναι η χρήση τους σε παράνομες δραστηριότητες: η εξαπάτηση στις εξετάσεις των πανεπιστημίων είναι μια μάλλον «καλοήθης» χρήση τους, αν συγκριθεί με άλλες δυνατότητες που δίνουν για άσκηση εγκληματικής δραστηριότητας. Για αυτό, τα συστήματα ΤΝ θα πρέπει να απαιτείται από το διεθνές δίκαιο να καταχωρούνται σε ένα «μητρώο συστημάτων ΤΝ» και να ενημερώνουν τους χρήστες τους ότι συνομιλούν με ένα σύστημα ΤΝ ή χρησιμοποιούν τα αποτελέσματα αυτού.
