Όταν ήσουν μικρός, φοβόσουν μήπως καταπιείς κατά λάθος την τσίχλα που με τόσο πάθος και όρεξη μασούσες; Αν απαντήσεις ναι, να ξέρεις πως δεν ήσουν ο μόνος! Πολλά τρομακτικά πράγματα είχαν ειπωθεί ότι θα μας συμβούν στα παιδικά μας χρόνια, ώστε να μην καταπιούμε ποτέ την τσίχλα μας.
Πολλά παιδιά πίστευαν ότι θα μείνει για 7 μήνες ή 7 χρόνια στο στομάχι τους, ενώ κάποια άλλα θεωρούσαν ότι θα κολλήσει στην επιφάνεια των οργάνων τους, όπως ακριβώς όταν η τσίχλα κολλούσε κάτω από τα θρανία του σχολείου. Επιπλέον, κάποιες άλλες φορές μας τόνιζαν πως η τσίχλα είναι τόσο δύσκολο να βγει σε περίπτωση που την καταπιούμε, όσο δύσκολο είναι να βγει κι από τα μαλλιά.
Ενώ λοιπόν όλες αυτές οι προειδοποιήσεις ήταν αποτελεσματικές σαν τακτικές ώστε μικρά αλλά και μεγάλα παιδιά να προσέχουν όταν μασάνε τσίχλες, ήταν επίσης και ψέματα.
Πάμε να εξετάσουμε καλύτερα το ζήτημα αυτό και να δούμε τι πραγματικά συμβαίνει όταν καταπίνουμε μία τσίχλα:
Από τι είναι φτιαγμένη μία τσίχλα;
Πρώτα από όλα, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τα συστατικά από τα οποία είναι φτιαγμένη μία τσίχλα. Οι τσίχλες λοιπόν φτιάχνονται από συνθετικά πολυμερή, σιρόπι ζάχαρης και αρωματικές ουσίες. Τα συνθετικά πολυμερή, που απαρτίζουν τη λεγόμενη «βάση της τσίχλας», αποτελούνται από ένα μείγμα ελαστομερών, λιπαρών οξέων, κεριών, ρητινών και διάφορων πληρωτικών υλικών.
Όταν όλα αυτά τα υλικά συνδυάζονται, προορίζονται για έναν και μόνο σκοπό: να μασηθούν. Προφανώς κι ο οργανισμός μας αναγνωρίζει πως η τσίχλα δεν πρόκειται για φαγητό και κατ’ επέκταση δεν μπορεί να τη μεταβολίσει.
Πάμε να τα εξηγήσουμε λίγο πιο επιστημονικά:
Το πεπτικό σου σύστημα συνίσταται από το στόμα, τον οισοφάγο, το στομάχι, το λεπτό και το παχύ έντερο, την χοληδόχο κύστη, το πάγκρεας ή αλλιώς συκώτι και φυσικά τον πρωκτό.
Όλα αυτά συνεργάζονται για να διασπάσουν την τροφή σε θρεπτικά συστατικά. Όταν διασπαστεί η τροφή σε μικρότερα μόρια, το αίμα μπορεί να απορροφήσει αυτά τα θρεπτικά συστατικά, τα οποία το σώμα τα χρησιμοποιεί για ενέργεια, για να αναπτυχθεί, αλλά και επιδιορθώσει τα κύτταρα.
Τι γίνεται όταν το σώμα μας δεν μπορεί να χωνέψει την τσίχλα;
Όταν καταπίνουμε τσίχλα, το πεπτικό μας σύστημα την αντιμετωπίζει σαν να πρόκειται για φαγητό. Διασπά τα διάφορα συστατικά της, όπως τη ζάχαρη και τις αρωματικές ουσίες. Όμως, η βάση της τσίχλας που δεν χωνεύεται και δεν περιέχει θρεπτικές ουσίες, αποβάλλεται από τον οργανισμό με τη βοήθεια της περισταλτικής κίνησης του εντέρου.
Η αποβολή των μη διασπασμένων συστατικών ξεκινάει από το στομάχι που σπρώχνει την τσίχλα προς το λεπτό έντερο. Η διαδικασία αυτή μπορεί να διαρκέσει από 2 έως 4 ώρες. Από εκεί προωθείται για άλλες 2 ώρες στο λεπτό έντερο μέχρι να φτάσει στον πρωκτό.
Τελικά, η τσίχλα απαιτεί γύρω στις 24 ώρες για να μετακινηθεί κατά μήκος του πρωκτού και από εκεί να αποβληθεί οριστικά από τον οργανισμό με τον γνωστό τρόπο.
Υπάρχει λοιπόν κάτι κακό στο να καταπίνουμε τσίχλα;
Κατά 90% δεν θα πάθεις κάτι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως από δω και πέρα μπορείς να το κάνεις ασυναίσθητα. Πρέπει να θυμάσαι πως η τσίχλα δεν είναι φαγητό, αλλά φτιάχτηκε με σκοπό να τη μασάμε και όχι να την καταπίνουμε!
Σε σπάνιες βέβαια περιπτώσεις, η συνεχής κατάποση τσίχλας μπορεί να οδηγήσει και σε φράξιμο του πεπτικού συστήματος. Για ένα πράγμα που ίσως πρέπει να ανησυχείς είναι ότι αν η τσίχλα είναι πολύ μεγάλη, μπορεί να κολλήσει στον οισοφάγο και τελικά να προκαλέσει πνιγμό.
Γενικότερα δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος, εκτός εάν το παρακάνουμε! Καταπίνοντας ακατάπαυστα τσίχλες σε μικρό χρονικό διάστημα, αυξάνουμε την πιθανότητα σχηματισμού πέτρας (bezoar) στο έντερο, κάτι που φυσικά μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερες επιπλοκές.
Σε μία περίπτωση, μία μικρή κοπέλα κατάπιε τσίχλα και έπειτα έφαγε ηλιόσπορους. Μετά από λίγες μέρες, ένιωθε πόνο στην κοιλιά της, πήγε στον γιατρό και διαγνώσθηκε με εντερική απόφραξη. Όπως καταλαβαίνετε, ο γιατρός βρήκε μία μάζα από τσίχλα αναμειγμένη με ηλιόσπορους στο κατώτερο πεπτικό σύστημα.
Η επιστήμη αποδεικνύει ότι ο μύθος για τα 7 χρόνια, είναι ψέμα.
Ο γαστρεντερολόγος Ντέιβιντ Μιλόβ καταρρίπτει τον μύθο που θέλει την τσίχλα περίπου 7 χρόνια για να αποσυντεθεί στο στομάχι μας, λέγοντας πως «κάτι τέτοιο σημαίνει ότι κάθε ένα άτομο ξεχωριστά που έτυχε να καταπιεί τσίχλα τα τελευταία 7 χρόνια, θα είχε αποδεικτικά στοιχεία της τσίχλας στο πεπτικό του σύστημα». Όμως μέσα από τη διαδικασία της κολονοσκόπησης, θα καταλάβουμε ότι αυτό είναι απλά ένας μύθος, καθώς στο στομάχι μπορείς να διακρίνεις μία τσίχλα που έχεις καταπιεί το πολύ πριν μία εβδομάδα.
Γιατί επικράτησε ο συγκεκριμένος μύθος;
Ο μύθος αυτός ξεκίνησε από την παρανόηση που υπήρξε με το γεγονός ότι ο οργανισμός μας δεν μπορεί να χωνέψει σωστά μία τσίχλα. Αλλά όπως είδαμε τελικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, μιας και το σώμα μας βρίσκει τον τρόπο να την αποβάλλει!
