Μαζί με τη μεγάλη δύναμη έρχεται και η μεγάλη ευθύνη, κάτι που αποδεικνύει περίτρανα η Google, η οποία μας οδηγεί πολλές φορές σε εσφαλμένα συμπεράσματα.
Απληστία: Όταν η δίψα μας για γνώση οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.
Αλήθειες και μύθους διαστρεβλωμένους, πληροφορίες που αναιρούν η μία την άλλη, έρευνες που αποδεικνύει ένα ερευνητικό κέντρο και καταρρίπτει κάποιο άλλο, τι μετράει για τις γυναίκες περισσότερο, το μέγεθος ή το πόσο καλά το δουλεύει και πολλά άλλα που μας κάνουν το μυαλό κιμά, με αποτέλεσμα να ψάχνουμε περισσότερο και να μπερδευόμαστε ακόμη πιο πολύ.
Λαιμαργία: Όταν συγκεντρώνουμε άπειρες πληροφορίες ταυτόχρονα.
Σίγουρα θα σου έχει τύχει να σε πιάσει μια άρρωστη κατασκοπική συμπεριφορά για όλους και για όλα. Περιμένεις απαντήσεις από την Google για το πώς θα ρίξεις το νέο αίμα της σχολής, μέχρι το πώς θα αλλάξεις το καζανάκι του σπιτιού. Μερικές φορές θέτεις και ερωτήματα τύπου «πόσο καλός είναι ο κολλητός μου» ή «πως θα ξεφύγω από το αφεντικό μου» και άλλα τέτοια απελπισμένα. Googlάρεις τους φίλους σου, τη σχέση σου, τους συναδέλφους και το αφεντικό σου, το σκύλο του αφεντικού σου και το αν ταιριάζει ο Ζυγός με τον Αιγόκερω. Και δε μπορείς να σταματήσεις!
Λαγνεία: Πάνω στην έρευνα, ένα ρομαντικό ενδιαφέρον γίνεται τρομακτικό!
Εάν είσαι single, πολλά από αυτά που ψαχουλεύεις στο Google μπορεί να τροφοδοτούνται από … βρώμικο ενδιαφέρον. Μπορεί να περιλαμβάνουν φωτογραφίες του Facebook, ή στο λογαριασμό κάποιου που σε ενδιαφέρει και έχει Instagram (αν είναι δημόσια διαθέσιμο). Στη συνέχεια, θα έχεις να αντιμετωπίσεις μια πραγματική ξενέρα. Χάρη στο Google, γνωρίζεις ήδη το αγαπημένο του χρώμα, τη διεύθυνση, τα ενδιαφέροντα και το ακριβές σχέδιο του λιθόστρωτου δρόμου έξω από το σπίτι του (χάρη στο Street View). Μάλλον θα σταματήσεις εκεί.
Νωθρότητα: Όταν νωχελικά, βασίζεσαι στις απόψεις των άλλων.
Καμιά φορά, η εντύπωση της Google για ένα προϊόν, άτομο, έρευνα, κλπ, έρχεται σε αντίθεση με την δική μας, πρώτη άποψη. Οι γενικευμένες έρευνες περί σχέσεων, η προπαγάνδα ενδείξεων για την δυσλειτουργία προϊόντων ή υπηρεσιών με σκοπό την επιτηδευμένα κακή διαφήμιση και πολλά ακόμη, έχουν καταστρέψει την εντύπωσή μας για κάτι, χωρίς να το έχουμε καν δοκιμάσει. Το χειρότερο από όλα, είναι ότι πλέον ακολουθούμε περισσότερο την «άποψη» της Google, παρά τη δική μας.
Οργή: Όταν «παίζεις» με τα αποτελέσματα της Google.
Η Wikipedia είναι διάσημη για το γεγονός ότι επιτρέπει στους χρήστες της να τροποποιήσουν τα κείμενα και τις πληροφορίες που παρέχονται, οι οποίες μπορεί να μην είναι απαραίτητα σωστές, απλώς ανταποκρίνονται στις δικές τους ανάγκες και λειψές, ενδεχομένως, γνώσεις.
Ζήλια: Όταν ζηλεύεις τα αποτελέσματα κάποιου άλλου.
Εδώ εμπλέκονται και τα κοινωνικά δίκτυα. Το υπερβολικό ψαχούλεμα και κουτσομπολιό των social media μπορεί να οδηγήσει σε φθόνο και, ενδεχομένως, σε κατάθλιψη. Σε μια μελέτη του 2013 στο Πανεπιστήμιο του Michigan, οι ερευνητές Ethan Kross και Philippe Verduyn έστελναν μηνύματα σε ανθρώπους, ενώ χρησιμοποιούσαν το Facebook, και διαπίστωσαν ότι όσο ο χρόνος παραμονής τους στο Facebook αυξανόταν, η διάθεσή τους και η ικανοποίηση για τη ζωή τους μειωνόταν. Με άλλα λόγια, το Facebook μπορεί να σε κάνει να ζηλέψεις τη ζωή κάποιου άλλου. Μπορεί να σε κάνει να αισθανθείς πιο μόνος από ότι πραγματικά είσαι, μέχρι να εξαρτηθείς πλήρως και να καταλήξεις να έχεις κολλητό τον υπολογιστή σου.
Υπερηφάνεια: Όταν περιμένεις από τους άλλους να σε Googlάρουν.
Σίγουρα, ζούμε σε έναν κόσμο όπου μπορείς να αντλήσεις ότι πληροφορίες θες για κάποιον. Τις επαγγελματικές του συναντήσεις, ημερομηνίες των ραντεβού του, τις συνεντεύξεις εργασίας. Google, Google, Google! Αλλά όταν μαθαίνεις από κάποιον ότι δεν σε έχει ήδη ψάξει στα social media, σε πλατφόρμες ή τέλος πάντων σε κάποια online βάση δεδομένων και δεν έχει ιδέα για το ποιος είσαι και τι κάνεις, νιώθεις πραγματικό πόνο ψυχής. Εμ, δε θα έπρεπε!
