Επιτέλους, μια εβδομάδα-τούμπανο, όπου όχι μία, ούτε δύο, ούτε καν τρεις, αλλά ΤΕΣΣΕΡΙΣ γαμάτες ταινίες μπουκάρουν στις ελληνικές αίθουσες, οπότε δεν έχεις καμία δικαιολογία να μείνεις εκτός! Το ντόπιο σινεμά αντεπιτίθεται, με τον πολύπειρο Παντελή Βούλγαρη να παραδίδει ένα αξέχαστο ταξίδι συναισθημάτων. Ο Μάτ Ντέιμον πρωταγωνιστεί σ’ ένα από τα πιο ανορθόδοξα φιλμ που έβγαλε φέτος το Χόλιγουντ! Ο Βινς Βον δίνει πόνο στην απόλυτη cultιά του μήνα!
Αλλά ο ροκ σταρ της παρέας, είναι το Happy Death Day! Και πω ρε φίλε, αυτή η ταινία ΣΠΕΡΝΕΙ! Μια horror movie ιδανική για ζευγαράκια, αγοροπαρέες, κοριτσοπαρέες, μπακούρια, κάγκουρες, millenials, σινεφίλ, κάφρους, γενικά τον κόσμο όλο! Επίσης βγαίνει μια γυναικουλίστικη ρομαντικούρα με τη Ριζ Γουίδερσπουν, ένα θρίλερ (λέμε τώρα) με τη Χάλι Μπέρι και μια νέα ταινία Lego. Όχι ότι τις χρειαζόμαστε, αλλά υπάρχουν σαν επιλογή!
Οτιδήποτε θελήσεις να δεις, σίγουρα θα πετύχεις κάτι στα γούστα και τις διαθέσεις σου, οπότε τι διάολο περιμένεις;
Γενέθλια Θανάτου (Happy Death Day)
Προσοχή! Μη δεις το μεγάλο τρέιλερ, γιατί σποϊλάρει στεγνά την ταινία! Αυτό είναι αρκετό!
Όταν τσέκαρα ότι σκηνοθέτης αυτού του φιλμ είναι ο ίδιος που πρόπερσι μας κέρασε το Scouts Guide to the Zombie Apocalypse (μια ανυπόφορα γαμάτη κωμωδία τρόμου που υπερ-ευχαριστήθηκα), επόμενο ήταν να ενθουσιαστώ και να περιμένω κάτι παρόμοιο! Άξιζε τελικά την αναμονή; Χμ… όπως έλεγε και ο Dr.Dre: DAMN, THAT SHIT WAS DOPE!
Ειλικρινά, αυτή η εργάρα ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ! Νεανικό slasher που συνδυάζει το Groundhog Day και το Scream, με τις τάσεις, τα trends και τις μόδες της σημερινής πραγματικότητας! Aν δεν έχεις ιδέα σε ποια εργάκια μόλις αναφέρθηκα, να ξέρεις ότι η ταινία «στη λέει» κι εσένα! Αν πάλι κατάλαβες ακριβώς τι εννοώ, να ξέρεις ότι… ναι, είναι ΤΟΣΟ γαμάτο όσο ακούγεται!!
Η Τρι είναι ένας κόμματος μια νεαρή, καλλίγραμμη, ψηλομύτα φοιτήτρια, που ζει την «τέλεια» καθημερινότητα της μέχρι… να δολοφονηθεί! Έλα όμως που μετά το θάνατο της, ξυπνά κάθε πρωί και ξαναζεί την ίδια μέρα, ξανά και ξανά! Είναι ένα τρομερά έξυπνο concept, που παίζει με τα κλισέ των τρομακτικών ταινιών και τα ξεχειλώνει με σπαρταριστό τρόπο!
Το να πω ότι έχει πλάκα, θα ‘ταν μια εγκληματική αχαριστία! Μακράν το πιο χαβαλετζίδικο δίωρο που ζήσαμε φέτος σε κιν/φική αίθουσα κι ακόμα πονάνε τα μάγουλα από το συνεχές χαμόγελο! Φαβορί για το δικό μας Top 10 της χρονιάς, σε ένα θρασύτατα κεφάτο πανηγύρι, που κάνει και τα τσιμέντα να ξεκαρδιστούν! Όρμα να το δεις… ξανά και ξανά!
Το Τελευταίο Σημείωμα
«Άραγε θα μας ξεχάσουν;»
Αυτό είναι το tagline στην αφίσα της νέας ταινίας του Παντελή Βούλγαρη (Νύφες, Μικρά Αγγλία) και όχι τυχαία… Το όνομα Ναπολέων Σουκατζίδης δε διδάχτηκε ποτέ σε σχολικά μαθήματα και είναι τραγικό το πόσο αγνώμονες είμαστε για την Ιστορία μας (αλλιώς σιγά μην τολμούσαν να ξεμυτίζουν ακόμα ναζί σ’ αυτή τη χώρα). Το έργο αφηγείται τις τελευταίες μέρες 200 φυλακισμένων αγωνιστών στο Χαϊδάρι, την άνοιξη του ’44.
Είναι ένα δυνατό ιστορικό/πολεμικό δράμα, που πέρα από τα αξιέπαινα στάνταρ παραγωγής και την καταπληκτική μουσική που επιδεικνύει, μιλά για θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν σε μέρη δίπλα σου και ίσως αγνοείς. Μπορεί να μοιάζει πολύ θεατρική σε κάποια σημεία, αλλά η απίστευτη συναισθηματική της φόρτιση, σε ισοπεδώνει ανελέητα. Και πολύ καλά κάνει, γιατί πρέπει να νιώσεις και να θυμηθείς… το τότε και το τώρα…
Ο Βούλγαρης εξάλλου φημίζεται για τα κινηματογραφικά… δακρυγόνα και του αξίζει μεγάλο respect, γιατί κοντεύει 80 αλλά συνεχίζει να σηκώνεται από τον καναπέ του για να κάνει σινεμά και μάλιστα τέτοιου επιπέδου: που ξεστραβώνει, ευαισθητοποιεί και σε προκαλεί να ξεψαχνίσεις καλύτερα το παρελθόν του τόπου σου. Αξίζει να την τιμήσεις και ακόμα καλύτερα να ασχοληθείς εκτενώς μαζί της (πίστεψε με, θα μάθεις πολλά).
Δείξε ότι δεν τους ξέχασες.
Καυγάς στο Μπλοκ 99 (Brawl in Cell Block 99)
Αν σ’ άρεσε το Bone Tomahawk, ο ίδιος τρελάρας σκηνοθέτης επιστρέφει, αυτή τη φορά όχι στην Άγρια Δύση, αλλά στης φυλακής τα σίδερα! Ο αγνώριστος Βινς Βον υποδύεται μπατίρη, αλλά συμπαθή μικροκακοποιό, με σοβαρά ζητήματα ψυχραιμίας και θανατηφόρες γροθιές! Αφού ένα deal στραβώσει κι ο ίδιος καταλήξει στην στενή, ένας εκβιασμός θα τον κάνει να προβεί σε ακραίες ενέργειες, προκειμένου να σώσει τη γυναίκα και το παιδί του.
Αληθινό χρυσωρυχείο για τους λάτρεις του εναλλακτικού σινεμά, σε ένα «ενήλικο» αστυνομικό φιλμ με προσωπικότητα, χωρίς αμερικ(λ)ανιές ή χιλιοειπωμένα κλισέ, αλλά με εντελώς hardcore και σκοτεινά αστείο στυλ! Απίστευτη βία, υπόγειο χιούμορ και εμφανίσεις από cult θρύλους όπως ο Ντον Τζόνσον, στο πιο «βρώμικο» διαμάντι της χρονιάς!
Suburbicon
Τι να πω τώρα εδώ πέρα… Κάποιες ταινίες απλά ξεπερνούν κάθε περιγραφή! Η μόνη σούμα που μπορώ να δώσω για τη συγκεκριμένη, θα πήγαινε κάπως έτσι: Το Suburbicon είναι ένα ηλιόλουστο προάστιο στις ΗΠΑ της δεκαετίας του 50, όπου όλοι μιλάνε χαμογελώντας, λες και βγήκαν από διαφήμιση της εποχής… και μετά γ@μιέται ο Δίας!
Αν δε χόρτασες οτινανισμό με το “mother!“, ετοιμάσου για νέο γύρο! Μια μαύρη κωμωδία με πολύ αλλόκοτο ύφος, που θα σου σπάσει τα νεύρα και θα σε ιντριγκάρει, όποια αίσθηση κι αν σου αφήσει τελικά! Αρχικά, θα αναρωτιέσαι τι στον π****ο βλέπεις! Στο τέλος, είτε πιάνεις το νόημα και τη θεωρείς μια ιδιοφυή σάτιρα, είτε θα μουτζώνεις την οθόνη!
Είναι μια πολύ παράξενη ταινία, που αν δεν την σκηνοθετούσε ο Κλούνεϊ με τους ηθοποιούς που έχει, κανείς δε θα μάθαινε γι’ αυτήν. Και σίγουρα δεν περιμένεις τέτοιους σταρ να «τσαλακωθούν» έτσι! Πολλοί θα τη βρουν σκουπίδι, αλλά μάλλον δε θα καταλάβουν ότι είναι μια σατανική τρολιά, που ξεγυμνώνει την ηλιθιότητα, τη δηθενιά και τον ρατσισμό της αμερικανικής κοινωνίας, που τα κρύβει όλα πίσω από το «πατριωτικό» της σκηνικό.
Θα εκνευριστείς κι ίσως νιώσεις ότι δε σ’ αφορά, αλλά θα κρατήσει απόλυτα την προσοχή σου κι αν είσαι ανοιχτόμυαλος, κάτι θα σου πει (ειδικά με όσα ακολούθησαν μετά την εκλογή του Τραμπ). Είναι απορίας άξιο το πώς κάνεις ολόκληρη ταινία βασισμένος σε μια τόσο παλαβή ιδέα, αλλά κάποιες φορές… why the fuck not?
Επίσης βγαίνουν:
