Είναι κάτι βράδια που χαζεύοντας στο κινητό σε μια προσπάθεια να απασχολήσεις το μυαλό σου με κάτι άλλο πέρα από τα προβλήματά σου, ανακαλύπτεις πράγματα τα οποία νιώθεις πως περιγράφουν ακριβώς τη ζωή σου εκείνη τη χρονική περίοδο. Ταυτίζεσαι τόσο πολύ με ορισμένα λόγια που τυχαίνει να διαβάσεις, τα οποία μένουν χαραγμένα στο μυαλό σου και κάνουν καιρό να φύγουν από εκεί.
Από την άλλη όμως, είναι και εκείνη η παρηγοριά που ψάχνεις, που σε κάνει να νιώθεις πως δεν είσαι ο μόνος που περνάει αυτήν τη φάση.
Κάπως έτσι λοιπόν, πήρε το μάτι μου κι εμένα την παρακάτω εικόνα. Πράγματι, όταν έχεις ήδη χάσει έναν άνθρωπο από τη ζωή σου και προσπαθήσεις με κάθε κόστος να τον «επανακτήσεις», το μόνο που θα λάβεις ως αντάλλαγμα είναι η υποβάθμιση του εαυτού σου!
Είμαι από τους πρώτους ανθρώπους που υποστηρίζουν πως στον έρωτα δε χωράει η λογική! Πράξε όπως νιώθεις, διεκδίκησε τον άλλον και γύρνα τον κόσμο ανάποδα για να είστε μαζί! Άλλωστε, αν όχι με εκείνον, τότε με ποιον; Aν δε δώσεις την καρδιά σου και το «είναι» σου για την αγάπη, τότε μιλάμε για έναν απλό ενθουσιασμό. Δε χρειάζεται να ντρέπεσαι για τα συναισθήματά σου! Εσύ νιώθεις καλά με τον εαυτό σου και έκανες ό,τι περνούσε από το χέρι σου. Το τι θα κάνει ο άλλος, είναι δικό του θέμα…
Nα θυμάσαι όμως, πως ο έρωτας είναι η πιο άνιση μάχη που δίνεις στη ζωή και πολλές φορές το τέλος αυτής της μάχης σε βρίσκει με άδεια χέρια και ψυχή.
Γι’ αυτό, πρέπει να βάζεις και εσύ τα όριά σου, διαφορετικά θα πληγωθείς τόσο πολύ, που θα αδυνατείς να αγαπήσεις ξανά και κυρίως θα έχεις ρίξει την αξιοπρέπειά σου σε σημείο να μην αναγνωρίζεις τον εαυτό σου και να νιώθεις άσχημα γι’ αυτό που έχεις απογίνει.
Όποιος θεωρεί πως στον έρωτα δε χρειάζεται αξιοπρέπεια, σίγουρα την μπερδεύει με τον εγωισμό.
Η αξιοπρέπεια πρέπει να σε ακολουθεί σε καθετί στη ζωή σου! Προσπαθείς μέχρι εκεί που αρχίζει να σε διαλύει. Όταν βλέπεις ότι μια κατάσταση δε σε χωράει, πρέπει να αποχωρήσεις. Αξίζει να υποτιμάς τα συναισθήματά σου, την ψυχολογία σου, με λίγα λόγια τον ίδιο σου τον εαυτό, για ένα έντονο πάθος; Όχι, δεν αξίζει…
Γιατί θεωρείς σωστό να ξοδεύεις τα βράδια σου πάνω από ένα τηλέφωνο, το οποίο μάλιστα σου έχει δείξει επανειλημένα πως δεν πρόκειται να βγάλει κανέναν ήχο; Όχι από αυτόν που περιμένεις τουλάχιστον…
Γιατί να καταστρέφεις τον ύπνο σου, την στιγμή που εκείνος φτιάχνει τη ζωή του; Πώς γίνεται να σου επιτρέπεις να δείχνεις ευάλωτος στα χέρια κάποιου που δε νοιάζεται καν για σένα; Πόσες ήταν οι φορές που για να ηρεμήσεις φαντάστηκες ότι ήταν δίπλα σου, ενώ στην πραγματικότητα ήταν πολύ μακριά σου (και δεν εννοώ μόνο σωματικά);
Γιατί να είσαι πάντοτε διαθέσιμος για κάποιον που θέλει με την αγάπη σου να καλύπτει τις ανασφάλειές του; Τεράστια σπατάλη των συναισθημάτων σου, δε νομίζεις; Να ξέρεις πως ένας κενός άνθρωπος δεν έχει μάθει να εκτιμά ανθρώπους, θυσίες και υποσχέσεις, οπότε αν το κάνεις για την ανταπόδοση, τσάμπα κόπος.
Προσπάθησε, αλλά μη γίνεσαι κομμάτια για άτομα που δε σε κοιτούν στα μάτια! Και εκείνος δε σε κοιτά, γιατί καταβάθος ξέρει πως δεν του αξίζεις και ας μην το παραδέχεται, κι ας σε γεμίζει ψεύτικα λόγια. Καταβάθος ξέρει πως είναι για τα «λίγα», ενώ εσύ αξίζεις πολλά!
Πόσο πίσω έχεις αφήσει άραγε τη ζωή σου, τις υποχρεώσεις σου, τα αγαπημένα σου πρόσωπα και κυρίως τα πράγματα που σου αρέσουν, εξαιτίας του;
Προσπαθείς συνεχώς να τον δικαιολογήσεις, λέγοντας πως δεν είναι αυτό που δείχνει.
Παραδόξως, εδώ θα συμφωνήσω, όντως δεν είναι αυτό που δείχνει. Είναι ακόμη πιο δειλός, εγωιστής και ανασφαλής! Αν κάτι μου δίδαξε η απογοήτευση που ένιωσα όταν βρέθηκα στη θέση σου, είναι πως τα πάντα φαίνονται στις πράξεις. Τα λόγια αναδεικνύουν απλώς αυτό που θα θέλαμε να είμαστε και ενδεχομένως ποτέ να μην καταφέρουμε να γίνουμε…
Δεν αντέχω πια να ακούω για δήθεν μεγάλους έρωτες και παραμυθένιες καταστάσεις. Πάψε να δικαιολογείς εκείνον, τον εαυτό σου, σταμάτα να ρίχνεις τη μηδαμινή αξιοπρέπεια που σου έχει απομείνει γι’ αυτόν τον άνθρωπο!
Περηφανεύεσαι ότι παλεύεις ακόμα και κάνεις ό,τι μπορείς για να σώσεις τη σχέση σας, ωστόσο ποια είναι αυτή η τόσο μεγάλη μάχη που δίνεις γι’ αυτόν; Το να επιμένεις σε καταστάσεις που έχουν τελειώσει και να αναλώνεσαι δίχως φαιά ουσία; Δε σου τα είπαν; Στις ήδη χαμένες «μάχες» ο επιμένων δε νικά, ξεφτιλίζεται!
Και ξέρεις τι σημαίνει «ξεφτιλίζομαι στα μάτια αυτού που αγαπώ»; Έχεις χάσει το θαυμασμό του και το χαρακτήρα σου και έχεις γίνει υποχείριο στα δικά του ανόητα καπρίτσια. Κλαις, οδύρεσαι, νιώθεις πως η ζωή σου τελείωσε, αντί να δεις πως αυτό που έχετε είναι κάτι αρρωστημένο και εφήμερο!
Μα τι σου λέω τώρα εγώ και ποια είμαι που θα σου διαταράξω τη βόλεψη σου. Πες μου μονάχα ένα πράγμα… Δεν κουράστηκες να λες σε όλους γύρω σου πως προσπαθείς για την αγάπη σας και ας μην οδηγήσει τελικά πουθενά; Η αγάπη βασίζεται στο αμοιβαίο, και εκείνος δε νιώθει στο ελάχιστο αυτό που αισθάνεσαι εσύ. Αν δεν υπάρχει αγάπη, δεν αξίζει καν μια δεύτερη προσπάθεια…
Κοίτα γύρω σου πόσοι όμορφοι άνθρωποι υπάρχουν, έτοιμοι να σε αγαπήσουν. Παρατήρησε πόσες προσπάθειες δε θα χρειαστεί να κάνεις, γιατί θα σου προσφέρουν τα αυτονόητα, για τα οποία τώρα παρακαλάς!
Όταν βρεις την αληθινή αγάπη, τότε δε θα χρειάζεται να μάχεσαι για τίποτα μόνος σου, αφού τις μάχες θα τις δίνεται μαζί σαν ένα…
