Αν είσαι κι εσύ δευτεροετής αυτήν την στιγμή, θα ήθελες κάποιες σκέψεις να μην περνούσαν ποτέ από το μυαλό σου. Πότε πέρασε ένα ακόμη ακαδημαϊκό έτος, δεν μπορώ να το εξηγήσω. Ξαφνικά βρισκόμαστε στα μέσα των σπουδών (λέμε τώρα) και δεν ξέρω για εσάς, αλλά εμένα μία κρίση με έχει πιάσει τώρα τελευταία. Πίεση, νεύρα και αντίο social life έχουν διαδεχθεί την ανεμελιά και την αναβλητικότητά μου ως πρωτοετή.
Αυτό που με κρατάει πάντα ζωντανή και με αποτρέπει από το να κάνω καμία τρέλα, είναι η συνειδητοποίηση ότι δεν είμαι η μόνη που τα τραβάω αυτά. Εν όψει μίας ακόμη εξεταστικής που λαμβάνει μέρος, μπαίνω στο μυαλό σου και παρουσιάζω τις σκέψεις που έχουν περάσει σίγουρα από το μυαλό σου και σε έχουν τρομοκρατήσει δίχως αύριο.
1. Πώς είναι δυνατόν να μου έχει απομείνει μονάχα μία εξεταστική για το τέλος του δευτέρου έτους;
2. Σοβαρά τώρα, πώς πέρασε έτσι ο καιρός;
3. ΔΕΝ είμαι έτοιμος/η να μπω στο τρίτο έτος.
4. Θεέ μου. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ για την πτυχιακή μου εργασία όπου να ‘ναι.
5. Και πρέπει να αποκτήσω την ψυχολογία του απόφοιτου.
6. Γιατί πρέπει να μετράει κάθε βαθμός στο πτυχίο μου από εδώ και πέρα; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΑΥΤΟ.
7. Υποτίμησα το πρώτο έτος και το πήρα ως δεδομένο. Γιατί το έκανα αυτό;
8. Θα πρέπει να πω RIP στην κοινωνική μου ζωή για τα επόμενα χρόνια;
9. Από την στιγμή που δεν κόβομαι στα μαθήματα, αυτό μετράει. Δεν νομίζω πως θα άντεχα και να χρωστάω και να βγάζω καλούς βαθμούς.
10. Βασικά, είναι πολύ δύσκολο να επιστρέψω και πάλι στο πρώτο έτος; Παρακαλώώώ!
