Στο σχολείο, αρκετά συχνά ζήλευα, τα παιδιά που είχαν καθηγητή, κάποιον από τους γονείς τους. Νομίζω πως οι περισσότεροι πιστεύαμε πως τα παιδιά εκείνα ήταν περισσότερο ευνοημένα από τους υπόλοιπους μαθητές. Αυτή ήταν τελικά, και μία από τις πιο λανθασμένες πεποιθήσεις που είχα. Πρόσφατα, συνάντησα έναν παλιό συμμαθητή μου, που έτυχε να έχουμε τη μητέρα του καθηγήτρια στο σχολείο, και συνειδητοποίησα πως τα πράγματα, δεν ήταν όπως, τα περισσότερα παιδιά στην τάξη, νομίζαμε.
1. Γνώριζες όλους τους καθηγητές προσωπικά, οι οποίοι πάντα σε χαιρετούσαν.
2. Κάτι τέτοιο βέβαια, δεν ήταν κακό μέχρι τη στιγμή που κατά λάθος αποκάλεσες κάποιον από τους καθηγητές σου, με το μικρό του όνομα.
3. Διέθετες πάντοτε προσωπικό οδηγό να σε πηγαίνει και να σε φέρνει από το σχολείο.
4. Κάτι που σε έκανε να νιώθεις λίγο άβολα σε σχέση με τους φίλους και τις φίλες σου που πάντα διηγούνταν περιστατικά που συνέβαιναν κατά τη διάρκεια του γυρισμού τους με τα πόδια.
5. Για πολλούς ήσουν πάντα το παιδί του καθηγητή. Μπορεί να μην θυμούνταν το όνομά σου, αλλά το όνομα του γονιού σου δεν το ξεχνούσαν ποτέ.
6. Ήταν σίγουρα πολύ άσχημο, όταν άκουγες τους συμμαθητές σου να σχολιάζουν αρνητικά τον καθηγητής σας, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν και γονιός σου.
7. Πάντα υπήρχε κάποιος που αμφισβητούσε τις ικανότητές σου, και σε ρωτούσε διαρκώς εάν ο γονιός σου, σε βοήθησε να κάνεις τις εργασίες που είχατε.
8. Δεν μπορούσες να καταλάβεις, γιατί σε κάποια παιδιά δεν άρεσαν οι οικογενειακές έξοδοι. Εσύ άλλωστε, ήσουν κάθε μέρα με τους γονείς σου, ακόμη και στο σχολείο.
9. Οποιαδήποτε αταξία κι αν έκανες, οι γονείς σου θα το ανακάλυπταν αμέσως.
10. Γι’ αυτό και ήσουν περισσότερο σοβαρός απ’ όσο μπορούσες. Δεν ήθελες άλλωστε να τους εκθέσεις, στους υπόλοιπους συναδέλφους τους.
11. Ήταν πραγματικά περίεργο για σένα, αν αποκαλείς τους γονείς σου, με το επίθετό τους, μπροστά στους υπόλοιπους συμμαθητές σου.
12. Όταν σου έκαναν παρατήρηση, κατά τη διάρκεια του μαθήματος, δεν μπορούσες να αντιδράσεις όπως στο σπίτι. Δηλαδή κάπως έτσι…
13. Το να σε βαθμολογεί ο γονιός σου, ήταν σίγουρα αγχωτικό και άδικο.
14. Οι γονείς σου πάντα γνώριζαν με ποιον/ ποια έβγαινες. Ίσως τον/ την είχαν και μαθητή/ μαθήτρια.
15. Αυτός ήταν κι ένας λόγος για τον οποίο πολλές φορές δεν ήθελες να ξεκινήσεις να βγαίνεις με κάποιον/α, απ’ το σχολείο σου.
16. Εάν κάποιος καθηγητής δεν τα πήγαινε καλά με τον πατέρα ή τη μητέρα σου, ένιωθες πως ξεσπούσε σε σένα.
17. Δεν υπήρχε περίπτωση να σε πιστέψουν όταν έλεγες «Δεν έχω ασκήσεις για το σχολείο».
18. Εάν αντιμετώπιζες δυσκολία σε κάποιο μάθημα, ο γονιός σου θα τηλεφωνούσε στο συνάδελφό του, και το πρόβλημα θα λυνόταν. Έτσι απλά.
19. Γνώριζες τα πάντα, για όλους τους καθηγητές του σχολείου.
20. Μπορούσες να δεις τους βαθμούς των συμμαθητών σου, με την προϋπόθεση βέβαια, πως δεν θα τους αποκάλυπτες.
21. Δεν αργούσες ποτέ να πας σχολείο.
