Τις τελευταίες ημέρες, κυκλοφορεί μία εικόνα στο διαδίκτυο (βλέπε παρακάτω) η οποία μας ενημερώνει για τα πράγματα εκείνα στη ζωή, που άπαξ και τα χάσεις δε θα επιστρέψουν ποτέ ξανά πίσω.
Σε ελεύθερη μετάφραση η εικόνα ονοματίζει τα εν λόγω πράγματα ως εξής:
1. Μία πέτρα αφότου την πετάξεις.
2. Μία κουβέντα αφότου την ξεστομίσεις.
3. Μία ευκαιρία αφότου την χάσεις.
4. Τον χρόνο αφότου αυτός περάσει.
5. Την εμπιστοσύνη αφότου αυτή χαθεί.
Τροφή για σκέψη…
1. Δε νομίζω ότι είναι πολλοί αυτοί που θα στεναχωρηθούν επειδή πέταξαν μία πέτρα και δε θα την ξαναδούν. Αντίθετα όμως, είμαστε αρκετοί εμείς που πετάμε στα σκουπίδια, ή διώχνουμε πράγματα τα οποία δεν είναι τόσο άχρηστα όσο φαίνονται. Δεν είπα βέβαια, να κρατάμε κάθε απομεινάρι γιατί μπορεί να χρειαστεί στο μέλλον. Αλλά μια δεύτερη σκέψη, δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
2. «Η γλώσσα τσακίζει κόκαλα», από μικρός ακούω την συγκεκριμένη λαϊκή έκφραση και συμφωνώ 100%. Υπάρχουν ορισμένα πρόσωπα στη ζωή μας, που μία τους κουβέντα, μπορεί να μας στιγματίσει σε τέτοιο βαθμό που θα χάσουμε όλο μας το μέλλον. Παράλληλα, μία δική μας κουβέντα μπορεί να έχει την ίδια επίδραση σε κάποιον. Για αυτό, ας αναλογιστούμε πρώτα, μήπως αυτό που πάμε να ξεστομίσουμε δεν πρέπει να ειπωθεί;
3. Οι πραγματικές ευκαιρίες στη ζωή δεν είναι πολλές. Για την ακρίβεια, θα σου εμφανιστούν μια-δυο το πολύ. Εσύ θα πρέπει να είσαι έτοιμος, με μάτια κι αυτιά ορθάνοιχτα, και να τις αρπάξεις με κάθε σπιθαμή του κορμιού σου. Αλλιώς, θα κοπανάς το κεφάλι σου μέχρι να πεθάνεις. Θέλεις κάτι τέτοιο;
4. Τικ Τοκ. Οι δείκτες του ρολογιού πάνε μονάχα μπροστά. Ποτέ πίσω…
5. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Σε μερικούς θα φανεί χαζό κι αταίριαστο. Προσωπικά ήταν κάτι που με προβλημάτισε. Πριν από μερικές ημέρες, έβλεπα Βραζιλία – Κολομβία. Σε ολόκληρο το παιχνίδι (και γενικότερα σε όσα παιχνίδια έχω δει) ο Νεϊμάρ, κάθε φορά που τον ακουμπούσε κάποιος έκανε 4-5 κωλοτούμπες και σφάδαζε στον πόνο. Στην ουσία, χωρίς να του συμβαίνει το παραμικρό. Προς το τέλος του αγώνα, ο συγκεκριμένος ποδοσφαιριστής, δέχτηκε ένα χτύπημα στη μέση. Έπεσε κάτω και ούρλιαζε. Δεν του έδωσαν ιδιαίτερη σημασία στην αρχή. Κι εγώ ανάμεσα σ’ αυτούς που χασκογέλασαν ότι απλά καθυστερεί. Το παιδί διαγνώστηκε με καταγμα στη μέση (!) και απουσία πάνω από έναν μήνα. Άρα χαμένα τα 2 παιχνίδια που απομένουν για την Βραζιλία. Κι όμως, στην αρχή, ελάχιστοι τον πίστεψαν. Κι αυτό, γιατί ο ίδιος έχασε την εμπιστοσύνη του απλού φιλάθλου…
