Ελπίζω όλοι να ξέρετε (και όσοι δεν το ξέρετε, να το μάθατε) ότι σήμερα, 12 Μαΐου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Μητέρας. Ίσως μία από τις σημαντικότερες γιορτές, καθώς τιμά τα ξεχωριστά αυτά πλάσματα που μας έφεραν στον κόσμο. Πολλές φορές μας νευριάζουν και μπορούν με μία απλή λεξούλα να μας ανεβάσουν το αίμα στο κεφάλι, αλλά χωρίς αυτές προφανώς και θα φυτοζωούσαμε.
Όλοι έχουμε πει πάνω στα νεύρα μας «Μπορώ και μόνος/η μου», αλλά βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως αυτό δεν ισχύει! Μήπως να σας υπενθυμίσω κάποια (μικρό)πράγματα, που με τα δικά μας χεράκια, το δικό μας μυαλουδάκι και χωρίς την παρέμβαση της μαμάς, δύσκολα θα τα φέρναμε εις πέρας;
1. Ξέρω να μα…μαααα
Ανοίγουμε το ψυγείο και έχει μόνο ζαμπόν και τυρί. Τι φτιάχνουμε; Ένα τοστ (όπως κάθε σωστός φοιτητής). Τι φτιάχνει η μάνα μας; Λαζάνια με φιλετάκια αλά κρεμ και μους από δαμάσκηνα. Και εύλογα λοιπόν εγώ ρωτώ: ΠΟΤΣ ΓΚΕΝΕΝ ΑΥΤΟ; Και κάτι τέτοιες στιγμές είναι που λέμε «μάνα είναι μόνο μία»! Αυτές που άμα δεν υπήρχε, θα τη βγάζαμε με τοστάκια, σουβλάκια κι άμα ξεμέναμε από λεφτά, με μακαρόνια. Ωμά μακαρόνια, γιατί το να τα βράσεις απαιτεί να έχεις κάποιες γνώσεις, π.χ πώς ανοίγουμε το μάτι της κουζίνας.
2. Όχι σκουπίδια, όχι πλαστικά στο δωμάτιο
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας πια. Αν δεν υπήρχε αυτή η γυναίκα στη ζωή μας, θα ήμασταν χαμένοι κάτω από ένα τεράστιο βουνό από πράγματα και από τη βαρεμάρα μας να το μαζέψουμε, κατά πάσα πιθανότητα θα αφήναμε και την τελευταία μας πνοή εκεί. Η μάνα, είτε το δείχνει είτε όχι, είναι ο βοσκός στο κοπάδι, παιδιά. Θέλει και κάνει τα πάντα ώστε να είναι όλα στην εντέλεια. Τι κι αν γκρινιάζει «Τελευταία φορά που σου καθαρίζω το δωμάτιο, να μάθεις να το κάνεις μόνος/η σου», πάντα θα το ξαναφτιάχνει. Γιατί; Γιατί ξέρει πως αν περίμενε από εμάς… τα έπιασε τα λεφτά της!
3. Χωρίς νερό μπορώ, χωρίς σιδέρωμα όχι
Ασχέτως αν καμιά φορά της φωνάζουμε τα συνηθισμένα «Ρε μάνα έχω βάλει το τζιν το σκούρο εδώ και 3 μέρες στα άπλυτα και ακόμα να το πλύνεις!», ξέρουμε πολύ καλά ότι αν δεν ήταν αυτή δε θα είχαμε δεύτερο βρακί να βάλουμε θα ξέραμε ούτε πλυντήριο να βάλουμε, πόσο μάλλον να ξεχωρίσουμε τα χρώματα, τα υφάσματα κλπ. Και πες σπάει ο διάβολος το ποδάρι του και το μαθαίνουμε κι αυτό. Μετά, το σιδέρωμα ποιος θα το αναλάβει; Όχι τίποτα άλλο, απλώς η τσαλάκα δεν είναι ακόμα της μόδας.
4. Τι το θες το ξυπνητήρι;
Είναι κάτι σαν ζωντανή υπενθύμιση κινητού. Θυμάται τα πάντα και πάλι καλά δηλαδή. Ακόμη και στη μοναδική μας υποχρέωση, τη σχολή, δίνουμε το παρόν χάρη σε εκείνη. Έχει αυτή τη γλυκιά φωνούλα, που όπως ακριβώς συμβαίνει και με το ξυπνητήρι, δε θες με τίποτα να την ακούς να ανεβάζει ολοένα και πιο πολύ την ένταση πρωινιάτικα, γι’ αυτό κι αναγκαστικά σηκωνόμαστε από το κρεβάτι.
5. Doctor-mum
Δεν ξέρω για εσάς, πάντως εγώ με το χέρι στην καρδιά σας το λέω, αν δεν υπήρχε η μάνα μου δε θα είχα πάει ούτε μια φορά στο γιατρό. Όχι απαραίτητα επειδή φοβάμαι, αλλά πολύ απλά επειδή αν δεν πεθαίνω, τότε δε βρίσκω λόγο να το κάνω! Τι προληπτικές εξετάσεις; Κάτι τέτοια λέει κι η μάνα μου και μου κλείνει ραντεβού ανά κάτι μήνες.
6. Πόσο πάει το κιλό;
Ούτε τα ψώνια στο σουπερμάρκετ δεν μπορούμε να κάνουμε μόνοι, τρομάρα μας! Μια ντομάτα να πάμε να αγοράσουμε και θα πάρουμε πρώτα τη μάνα μας τηλέφωνο να τη ρωτήσουμε πώς ακριβώς πρέπει να είναι το χρώμα της… Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που της έχουμε φτιάξει Viber, για να στέλνουμε φωτογραφίες. Ακόμα και για το αφρόλουτρο που θέλουμε να πάρουμε, πρέπει πρώτα να τη συμβουλευτούμε. 
7. Όταν είσαι κρεβατωμένος/η
Τις τελευταίες μας ώρες εκείνη είναι πάντα δίπλα μας, μας φροντίζει και μας γιατρεύει με τα δικά της θαυματουργά χεράκια. Γνωρίζει όλες τις κατάλληλες σουπίτσες και τους τρόπους να γίνουμε περδίκια. Ακόμη και το θερμόμετρο, αυτή πρέπει να μας υπενθυμίσει πότε να το βάλουμε. Άμα δεν υπήρχε η μάνα μας, θα παραμέναμε ξαπλωμένοι στο κρεβάτι, κοιτάζοντας το ταβάνι και περιμένοντας να έρθει η ώρα μας.
8. Φόβος (αίμα, εμβόλιο, αστραπές)
Είναι η φάση που όντως λέμε «Μαμά μου!». Προσωπικά φοβάμαι τις ενέσεις. Τώρα ο καθένας ξεχωριστά έχει τους δικούς του φόβους. Πάντως εγώ, ακόμα και 30 να φτάσω, πάω στοίχημα ότι αν χρειαστεί να κάνω κάποια εξέταση η οποία θα απαιτεί να με τρυπήσουν με αυτό το σατανικό αντικείμενο, θα έχω ανάγκη δίπλα μου τη μαμά. Τη μανούλα μου, να μου κρατάει το χέρι και να μου λέει πως όλα θα πάνε καλά.
