Δε λένε ότι καταλαβαίνεις την αξία κάποιου, όταν το χάνεις;
Ε κάπως έτσι είναι τα πράγματα και με το σχολείο. Από μικρά παιδιά ήμασταν μες στην γκρίνια, επειδή θέλαμε να κοιμηθούμε, επειδή δε μας άρεσαν οι καθηγητές και οι ασκήσεις που μας έβαζαν για το σπίτι, επειδή βαριόμασταν καθημερινά τo πήγαινε-έλα στο σχολείο. Κάθε πρωί που ξυπνάγαμε ευχόμασταν να περάσουν τα χρόνια και να σταματήσουν πια να χτυπούν τα αναθεματισμένα ξυπνητήρια…
Έλα όμως που τα χρόνια πέρασαν και τα ξυπνητήρια συνεχίζουν να χτυπάνε! Μισό, εμείς αλλιώς τα είχαμε στο μυαλό μας, αλλιώς ήρθαν τα πράγματα. Εμείς νομίζαμε ότι η μεγαλύτερη φυλακή του ανθρώπου είναι το σχολείο και αφού ξεμπερδεύαμε μ’ αυτό θα έρχονταν τα ωραία. Δε μας είπε κανείς «πού πας, ρε κακομοίρη, κάτσε εκεί στα θρανία που είναι η καλή ζωή»!
Τώρα πια, έχοντας πάρει μια γεύση απ’ αυτά που ευχόμασταν να βιαστούν να ερθούν, έχουμε να πούμε ότι μας λείπει πολύ το να γυρίζουμε σπίτι πριν νυχτώσει, να μας περιμένει η μαμά με το ζεστό πιάτο φαγητό και οι μόνες μας υποχρεώσεις να είναι οι ασκήσεις στα μαθηματικά!
Άλλα πρόσεχε τι εύχεσαι δε λένε; Καλά να πάθουμε. Εμείς δεν προσέξαμε, την πατήσαμε και τώρα νοσταλγούμε τα μαθητικά τα χρόνια και τις στιγμές τους, όπως:
1 Το να είσαι κάθε μέρα, όλη μέρα μαζί με τους κολλητούς
Ήταν τόσο αυτονόητο το γεγονός ότι βλέπαμε την παρέα μας καθημερινά για τουλάχιστον 6 ώρες, που το μυαλό μας δεν πήγαινε καν στο ότι αργότερα κάτι τέτοιες συναντήσεις θα έπρεπε να συμβούν μόνο με τάμα.
2 Κάτι καλλιτεχνικά, κοινωνιολογίες και γυμναστικές, που υπήρχαν στο πρόγραμμα
Πάλι καλά προλάβαμε την κοινωνιολογία και τη γυμναστική σαν «ώρες διασκέδασης» και όχι βασικά μαθήματα. Πάντως, πιο πολύ… εικαστικά κάναμε, παρά τα παραπάνω μαθήματα. Νομίζαμε ότι θα βρούμε τέτοιες ευκαιρίες και στο Πανεπιστήμιο, ε; Χα!
3 Το να γυρνάς σπιτάκι σου στις 14.00 το πολύ
Καλά, στο Λύκειο δε σχολάσαμε ποτέ στις 14.00, αλλά ας πούμε τώρα στο περίπου για όλα τα σχολικά χρόνια. Που σημαίνει ότι είχαμε όλη την υπόλοιπη μέρα στη διάθεσή μας. Που τώρα για ό,τι θέλουμε να κάνουμε μας μένει χρόνος από τα μεσάνυχτα κι έπειτα…
4 Τα διαλείμματα που διαρκούσαν κανένα μισάωρο
Παρά τέταρτο χτυπούσε για έξω, και τέταρτο μπαίναμε μέσα. Μέχρι να πάμε τουαλέτα, να φάμε τίποτα από το κυλικείο περνούσε ένα τεταρτάκι. Κι όλα αυτά, αφού χτυπούσε για μέσα το κουδούνι, γιατί το κανονικό διάλειμμα το περνάγαμε αράζοντας στο προαύλιο.
5 Το διάβασμα, που μέχρι τη Γ’ Λυκείου ήταν λίγο αστείο
Ντάξει, διάβασμα τώρα. Δεν το λες ακριβώς έτσι. Πιο πολύ θα το ονόμαζα «δικαιολογία για να αποφύγουμε δουλειές του σπιτιού ή για να μην ακολουθήσουμε τη μαμά στο σούπερμαρκετ». Που παραδόξως έπιανε!
6 Το ότι δε μας ένοιαζε τι στο… καλό να φορέσουμε πάλι
Με φορμούλες, φουτεράκια και πιτζαμούλες βολευόμασταν και δεν είχε κανένας πρόβλημα μ’ αυτό, με πρώτους από όλους εμάς. Εξάλλου σιγά μη φτιαχνόμασταν για να πάμε λίγο πιο πέρα από το σπίτι. Ειδικά όταν ξυπνούσαμε 10 λεπτά πριν χτυπήσει το κουδούνι.
7 Οι φορές που οι δάσκαλοι έλεγαν ότι έχουμε «ελεύθερη ώρα», γιατί είχαμε καλύψει μεγάλο μέρος της ύλης
Τα χρόνια εκείνα μας έρχονταν όλα τόσο εύκολα, που δε μας έκαναν και κάποια εντύπωση. Νομίζαμε ότι αυτό ήταν το σωστό και ξενερώναμε όταν έπρεπε να κάνουμε όντως μάθημα. Που κάτι τέτοια τώρα δεν τολμάμε να τα δούμε ούτε στα όνειρά μας, γιατί θα νομίζουμε ότι θέλουμε ψυχολόγο.
8 Τα 10ράκια που βλέπαμε στα διαγωνίσματα και νιώθαμε αποτυχημένοι
Ναι, μιλάω και για το Γυμνάσιο και το Λύκειο, όπου άριστα ήταν το 20. Αλλά και πάλι, μπορεί να βάζαμε τα κλάματα όταν παίρναμε το τεστάκι με το βαθμό αυτό και να τρέμαμε να το πάμε σπίτι. Τώρα αυτό το 10ράκι είναι πιο καλοδεχούμενο από ποτέ!
9 Τo copy-paste είχε την τιμητική του
Δεν προλάβαμε, ή καλύτερα δεν είχαμε όρεξη, να κάνουμε τις ασκήσεις μας την προηγούμενη μέρα; Σιγά, ζητάγαμε από έναν συμμαθητή μας το τετράδιό του και τελείωνε εκεί το πράγμα. Και στη χειρότερη δηλαδή, να μας έπιαναν οι καθηγητές/δάσκαλοι για αντιγραφή, μικρό το κακό.
10 Μέρες όπως η Τσικνοπέμπτη, που πηγαίναμε σχολείο… έτσι
Και όχι για να κάνουμε μάθημα, όπως τώρα! Πηγαίναμε στο σχολείο για να περάσουμε καλά, να ψήσουμε, να φορέσουμε και καμία περίεργη μάσκα και γενικότερα για να γιορτάσουμε σαν παιδιά κι εμείς, κάπως την ημέρα.
11 Η εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα, που απλώς προετοιμαζόμασταν για τις διακοπές
Ουσιαστικά είχαμε 3 βδομάδες ελεύθερες στις γιορτές αυτές, αν προσθέσουμε κι εκείνη πριν κλείσουν τα σχολεία. Γιατί δεν μπορούμε να πούμε ότι ήμασταν σε φουλ ρυθμούς, ούτε εμείς αλλά ούτε και οι καθηγητές/δάσκαλοι. Απλώς πηγαίναμε για τα τυπικά.
12 Οι εξετάσεις που δίναμε ΜΙΑ φορά το χρόνο
Και που περνάγαμε όλα τα μαθήματα! Ούτε Γενάρη, ούτε Σεπτέμβρη παιδευόμασταν. Δίναμε το Μάιο και ξεμπερδεύαμε, γιατί έτσι είναι το σωστό! Και μετά μας περίμεναν ανέμελες και ωραίες διακοπούλες.
