Υπάρχουν φορές στη ζωή, που νιώθεις στ’ αλήθεια ενοχλημένος. Όχι απηυδισμένος, όχι εξοργισμένος, όχι ταπηροκρανιασμένος…. απλά, ενοχλημένος. Σαν κάτι μέσα σου να σε τρώει και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις, ούτε επηρεάζει άμεσα τη ζωή σου (πχ. σε βαθμό επιβίωσης), με αποτέλεσμα κανείς να μην κατανοεί πώς κάνεις έτσι για κάτι… χαζό!
Σαν να ‘χεις από πάνω σου πέντε ΜΑΤατζήδες, που όμως δε σε πλακώνουν στο ξύλο, αλλά σε τσιμπάνε με οδοντογλυφίδες, ξεχωριστά ο καθένας κάθε φορά, ενώ προσπαθείς να μαντέψεις ποιος θα είναι ο επόμενος που θα το κάνει. Και ποτέ να μην τα καταφέρνεις. Και να ξέρεις ότι δε θα σταματήσουν.
Αυτό είναι το Slender Man. Ένα βασανιστήριο που σε κάνει να υποφέρεις πιο υπόγεια και πιο… διακριτικά, ώστε να μην έχεις λόγο να ουρλιάζεις!
Μόνο έτσι περιγράφεται αυτό το βδέλυγμα, που με περίσσιο θράσος βγαίνει στις αίθουσες… σε εμπορικούς κινηματογράφους… παγκοσμίως… και μετά θα διανεμηθεί σε dvd και bluray… και σου ζητά και λεφτά για να το δεις!
Οι κακές ταινίες τρόμου που κάνουν οι Αμερικάνοι προς μαζική κατανάλωση για την πιτσιρικαρία, είναι μια καθημερινότητα. Αλλά αυτό παραπάει! Όχι μόνο για το πόσο χάλι είναι η ταινία, αλλά γιατί εκμεταλλεύεται έναν αγαπημένο μύθο, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να… αρμέξει spooky στιγμές!
Για όσους δεν γνωρίζετε, ο Slender Man ήταν κάτι σαν ένας ιντερνετικός urban legend που ξέσπασε στις αρχές της δεκαετίας, σαν μια τρομακτική ιστορία που μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα. Ή καλύτερα, από οθόνη σε οθόνη!
Ξεκίνησε ως μύθος ενός ψηλού, λιγνού (slender) τυπά, με κοστούμι και πρόσωπο δίχως χαρακτηριστικά, ο οποίος καμουφλαριζόταν στα δέντρα του δάσους και άρπαζε παιδιά. Αυτά είναι τα πολύ βασικά!
Άρχισαν να κυκλοφορούν ένα κάρο παράξενες φωτογραφίες σε στυλ παλιών και ασπρόμαυρων, όπου τον έδειχναν φωτοσοπαρισμένο στο background (διακριτικά ή χύμα), πίσω από παιδάκια που έπαιζαν κάπου κοντά στη φύση. Μετά, ο καθένας τσαμπούναγε τη δική του εκδοχή, ερμηνεία, ή φανταστική ιστορία γι’ αυτόν, οπότε οι μυθολογίες ξεσάλωσαν εντελώς!
Στην εξάπλωση του μύθου βοήθησε πολύ και το κανάλι Marble Hornets, που ανέβαζε τρομακτικά βιντεάκια γυρισμένα σαν ”found footage”, όπου μερικά παιδιά εξερευνούσαν το μυστήριο αυτού του πλάσματος. Για όσους το ζήσαμε τότε, ήταν ένα μικρό και αρκετά διασκεδαστικό ιντερνετικό σίριαλ!
Και το καλοκαίρι του ’12, βγήκε το Slender: The Eight Pages, που παίχτηκε σε ΚΑΘΕ υπολογιστή αυτού του πλανήτη και μας πάγωσε το αίμα εκείνους τους ζεστούς μήνες! Συν ότι χάρισε καριέρες σε ΥouΤubers όπως τον Pewdiepie, (του οποίου η φήμη εκτοξεύτηκε μ’ αυτό) ή τον δικό μας Zok (Σχέδιο Β)!
Έκτοτε, η φήμη για μια μεγάλη, Χολιγουντιανή ταινία ακουγόταν για καιρό και όλοι σταυρώναμε δάχτυλα να τη δούμε! Όμως, όταν περνάνε 6-7 χρόνια για να γίνει, πόσο να περιμένεις πια και πόσοι να το θυμούνται πλέον;
Πρωταγωνιστεί η Τζούλια Γκολντάνι Τέλες, μια νοστιμότατη κοπελιά που ίσως τη θυμάστε απ’ το “Τhe Affair”. Η βαθμολογία της ταινίας στο IMDB είναι 2,9 (ναι, στα 10) οπότε περίμενα πως τουλάχιστον θα γελάσω! Αμ δε…
Το “Slender Man” είναι μια εντελώς ανέμπνευστη, βαρετή, ανεγκέφαλη και σάπια χαζομάρα που κάποιος κακομοίρης μοντέρ προσπάθησε να «ράψει» ώστε να μοιάζει με κάτι που μπορεί να αποκαλεστεί «ταινία»!
Η ιστορία (που στάνταρ γράφτηκε μέσα σ’ ένα Σαββατοκύριακο) δείχνει μια παρέα κοριτσιών που πάνε για πλάκα να καλέσουν τον ομώνυμο μπαμπούλα. Αφού δουν ένα (και καλά) creepy βίντεο, αρχίζουν μια-μια να βλέπουν παράξενες εικόνες γύρω τους, να χάνονται, να τρελαίνονται, κουλουπού…
Κοινώς, αρχίζει κοπιάροντας το The Ring, αλλά γρήγορα εκτροχιάζεται πολύ, ΠΟΛΥ ασχημα, σε βαθμό που δεν είμαι σίγουρος ότι οι δημιουργοί ήξεραν τι έκαναν ή απλά… γύριζαν σκηνές! Ένα θα πω: σε μια φάση τα κορίτσια μπορούσαν να δουν ό,τι έβλεπε κι αυτός, μέσα απ’ το κινητό τους!
ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ;!
Οτιδήποτε γίνεται βέβαια, δε σημαίνει ότι μπορείς να το δεις κιόλας, αφού το έργο είναι τόσο αδικαιολόγητα σκοτεινό, που σε αρκετές στιγμές δε φαίνεται τίποτα! Η κουκλίτσα που ανέφερα επάνω πάει άκλαφτη, αφού ούτε να τη δεις μπορείς (!), ούτε ο χαρακτήρας της κάνει και τίποτα (ωραία ηρωίδα)!
Κάτι ουρλιαχτά μετά, κάτι φαντάσματα, κάτι εφέ επιπέδου… φίλτρου στο snapchat και η ταινία απλά… τελειώνει, όπως και κάθε τι που κρατούσε τον συγκεκριμένο «κακό» στη μνήμη μας. Και είναι αποκαρδιωτικό να βλέπεις κάτι που λάτρεψες στα πιο νεανικά σου χρόνια, να σμπαραλιάζεται έτσι!
Είμαι βέβαιος ότι πολλοί έχετε ευχάριστες αναμνήσεις από το παιχνίδι ή τα creepypasta που ίσως διαβάσατε ή τα memes ή το γενικό τζέρτζελο που ‘χε γίνει με τον μύθο (όσο κράτησε).
Αλλά σας εκλιπαρώ, μην πληρώσετε χρήματα απ’ την τσέπη σας για να το δείτε! Δεν αξίζει ούτε για την περιέργεια!
Κάντε λίγο υπομονή και θα το βρείτε… πιο φτηνά! Για σινεμά, υπάρχουν πολύ καλύτερες προτάσεις! Θες χαβαλέ; Δες τον Τζέισον Στέιθαμ να πλακώνεται μ’ έναν γιγαντιαίο καρχαρία στο ξεκαρδιστικό Meg! Θες δράση; Πήγαινε στο Mile 22! Θες καλό σινεμά; Δες την επανέκδοση του Πεταλούδα, που βγαίνει στα θερινά (και πρόσεχε μην το μπερδέψεις με το ριμέικ που παίζεται επίσης!)
Αλλιώς, υπομονή! Την άλλη εβδομάδα έρχονται πολύ καλύτερες ταινίες!
