Το μεγάλωμα των παιδιών είναι μεγίστης σημασίας κι απασχολεί κάθε ενσυνείδητο γονέα που αναρωτιέται ποια ανατροφή είναι η καλύτερη για το παιδί του. Η γονεϊκότητα δεν έρχεται με οδηγίες χρήσης, αλλά είναι αποτέλεσμα βαθιάς και πραγματικής ωριμότητας κι ικανότητας ορθής ανταπόκρισης του γονέα στις ανάγκες του παιδιού του. Η χρυσή τομή για την σωστή ανατροφή ενός παιδιού είναι οι οικογενειακές βάσεις. Ευτυχισμένες στιγμές όπως οι παρακάτω αποδεικνύουν ότι οι γονείς κάνουν σίγουρα κάτι σωστά. Στην τελική, το μόνο που χρειάζονται τα παιδιά είναι αγάπη και αξίες και σίγουρα όχι πληθώρα υλικών αγαθών.
Είναι πολλές οι φορές που η καλοσύνη των παιδιών έχει βάλει τα γυαλιά σ’ εμάς τους μεγαλύτερους δείχνοντας πως οι αξίες είναι αυτές που μετράνε στη ζωή και πως η παιδεία και η μεγαλοψυχία δεν είναι ανάλογες της ηλικίας. Τις προάλλες έτυχε να διαβάσω το συγκεκριμένο άρθρο στο Τι λες τώρα και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τη συγκίνηση που μου προκάλεσε. Δείτε τι λένε οι γονείς που έβγαλαν τις φωτογραφίες!
Αυτό το αγοράκι προσπαθεί να βοηθήσει το λαγουδάκι – άγαλμα να σκαρφαλώσει τον τοίχο.
Τα μικρά ξαδερφάκια στην τουαλέτα, βοηθάνε το ένα το άλλο.
Αυτό το 9χρονο κορίτσι έφτιαξε ένα σπίτι για τους αστέγους και συγκεντρώνει τρόφιμα.
«Η 13χρονη κόρη μου μου φτιάχνει σάντουιτς κάθε μέρα για να παίρνω στη δουλειά. Δεν της ζήτησα ποτέ κάτι τέτοιο. Προσφέρθηκε από μόνη της.»
Ο Carlitos ξόδεψε ολόκληρο το χαρτζιλίκι του για να αγοράσει φυστικοβούτυρο για τα σκυλιά του καταφυγίου.
Αυτό το αγόρι διαβάζει σε μία αδέσποτη γάτα.
Άστεγο αγόρι κάνει τα μαθήματα του σχολείου, χρησιμοποιώντας το φως από το κατάστημα των McDonald’s.
Αυτό το 9χρονο αγόρι μετέτρεψε το γκαράζ του σε καταφύγιο ζώων.
Αυτό το 8χρονο αγόρι ήταν για 2 χρόνια θύμα bullying στο σχολείο, επειδή ήθελε να μακρύνει τα μαλλιά του, για να τα δωρίσει σε παιδιά με καρκίνο.
«Η γυναίκα μου είπε στην κόρη μας , ότι η γάτα μας ήταν άρρωστη και πόναγε, οπότε θα έπρεπε να είναι προσεκτική μαζί της. Η κόρη μου της απάντησε : “Εντάξει, θα της διαβάζω, για να είναι ήρεμη.”»
«Η 8χρονη κόρη μου, Αντριάνα, φρόντιζε το αρκουδάκι της, που όπως μου είπε είχε ένα ατύχημα.»
«Έχει περάσει ένας χρόνος από τότε που υιοθετήσαμε την αδέσποτη γάτα της γειτονιάς κι ο γιος μου ακόμα επιμένει να τον αφήνουμε να κοιμάται στο κρεβάτι , ώστε να ξέρει ότι τώρα έχει σπίτι και να μην φύγει.»
