Όταν είμαστε παιδιά περιμένουμε να περάσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, θέλουμε όλοι μας να μεγαλώσουμε. Μετράμε αντίστροφα χρόνια, μήνες, μέρες, ώρες και δευτερόλεπτα έως ότου γίνουμε …ελεύθεροι. Γιατί έτσι νομίζουμε. Έχουμε συνδυάσει το αλκοόλ, το δίπλωμα, το πανεπιστήμιο και όλα αυτά με την ελευθερία.
Μετά γινόμαστε είκοσι. Αποκτούμε νέες δυσκολίες με κυριότερη ότι κανένας δε μας παίρνει στα σοβαρά. Περιμένουμε πως και πώς να περάσουν τα χρόνια και να αποκτήσουμε κύρος και επιρροή σε ανθρώπους με δύναμη. Αναμένουμε να αγοράσουμε το πρώτο μας γρήγορο αυτοκίνητο, το πρώτο σπίτι, να ανοίξουμε τη δική μας επιχείρηση ή να βολευτούμε σε κάποια υψηλή θέση μεγάλης εταιρείας.
Και γινόμαστε τριάντα. Και φτου κι από την αρχή. Νέες ανάγκες, νέες δυσκολίες κι άλλη βιασύνη. Οι στόχοι «καταστρέφουν» την καθημερινότητα και είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιούμε σοβαρά πως ο χρόνος είναι εχθρός και ποτέ σύμμαχος. Κι αν το καλοσκεφτείς υπάρχουν 7 ενδείξεις που υποστηρίζουν αυτή την άποψη.
Δε σταματά για να προλάβεις
Ο χρόνος είναι αμείλικτος. Δεν έχει υπομονή με τους αργούς και τους αδύναμους. Δε σέβεται την ανάγκη σου να χαζέψεις στον καναπέ μερικές ώρες. Απλά προχωρά. Και μαζί του προχωρά και η ζωή σου. Είτε το θέλεις είτε όχι…
Δεν υπάρχει παράταση
Κι εκεί που είσαι γρήγορος και προσπαθείς να είσαι εντός στόχων, κάτι στραβώνει και χρειάζεσαι παράταση. Ο χρόνος όμως, δε δίνει ποτέ παράταση. Δε σε βοηθά. Σου βάζει μονάχα εμπόδια.
Δεν ενδιαφέρεται για το αν έχεις χρήματα
Ο χρόνος απλώς δίνει εντολές κι εσύ πρέπει να τις εκτελέσεις. Στο τέλος του μήνα πρέπει να πληρώσεις το ενοίκιό σου. Έχεις δεν έχεις τα χρήματα πρέπει να το κάνεις. Όταν είναι 29 Μαΐου ο χρόνος δε θα σου κάνει το χατίρι να σε πάει 15 μέρες πίσω.
Δε σε προειδοποιεί
Όταν κάτι το κάνεις αργά δεν είναι σίγουρο ότι το συνειδητοποιείς εγκαίρως. Κανείς δε σε ενημερώνει για αυτό. Και όταν το καταλάβεις από μόνος σου συνήθως είναι πολύ αργά…
Σε παραπλανεί
Για κάποιον ανεξήγητο λόγο, ο χρόνος «παίζει» μαζί σου. Σου δίνει την εντύπωση πως έχεις απεριόριστο ενώ δεν είναι σε καμία περίπτωση έτσι. Θυμίζει τα 1.500 λεπτά της Cosmote. Είναι ΜΟΝΟ 25 ώρες. Στις 720 που έχει συνολικά ένας μήνας.
Σε κοροϊδεύει
Ο χρόνος είναι κακός και δε διστάζει να στο δείχνει σε κάθε ευκαιρία. Όταν δουλεύεις πηγαίνει βασανιστικά αργά. Όταν διασκεδάζεις η ταχύτητα αυξάνεται δραματικά. Έτσι, στο τέλος της ημέρας νομίζεις ότι πέρασες 23.5 ώρες χάλια και μισή ώρα καλά!
Έχει την τιμή του
Κι όμως. Ισχύει ότι όπως όλα τα πράγματα, έτσι και ο χρόνος έχει την τιμή του. Ταυτόχρονα δε γίνεται να είσαι σε δύο μέρη. Αναγκαστικά λοιπόν, θυσιάζεις (πληρώνεις) το ένα για να βρεθείς στο άλλο. Και αυτό γίνεται καθημερινά και συνέχεια. Πολλές φορές χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε. Και όταν έρθει η ώρα, συνειδητοποιούμε πόσα έχουμε πληρώσει όλο αυτό το διάστημα!
