Οκ. Υπάρχουν πάντα δύο -τολμώ να πω- είδη επιρροής. Η επιρροή, η οποία αποτελεί μέρος της συνειδητότητάς σου, που έχεις επίγνωση τι κάνεις, γιατί και πώς. Και η επιρροή, που λειτουργεί σαν ένας νοερός, κακοφτιαγμένος δημαγωγός. Εκεί τα όρια του «θέλω» συγχέονται με τα όρια του «νομίζω πως θέλω».
Άνθρωποι της διπλανής πόρτας, ο φίλος σου, εγώ, εσύ συχνά χανόμαστε σε μεγαλεπήβολα λόγια, φανταχτερά περιτυλίγματα, φαινομενικά κοινές ψυχικές καταστάσεις. Και τι γίνεται; Εισχωρούμε στην πεποίθηση πως ταυτιζόμαστε με τον άλλον και αρχίζουμε να δρούμε όπως αυτός. Σε λόγια, συμπεριφορές, χειρονομίες.
Επαναστάτες που πάνε κόντρα στο «σύστημα», χωρίς όμως να ξέρουν τον λόγο, ροκάδες που ακούνε ροκ, επειδή απλά «έχει φάση» και επειδή ακούει το cool παιδί «που μόλις γνώρισαν», εθελοντές που συνεισφέρουν για να είναι αρεστοί σε κοινωνικά σύνολα και όχι για την ανιδιοτελή χαρά της προσφοράς . Φουσκωμένα λόγια και ριζοσπαστικές ιδέες με μηδαμινές πράξεις και δειλές συμπεριφορές. Επαναστάτες για το όνομα και όχι για την ουσία.
Σίγουρα γνωρίζεις τέτοια άτομα ή βρέθηκες κι εσύ στη θέση τους. Το ίδιο ισχύει και για μένα άλλωστε, για όλους μας. Πόσες φορές πιάσαμε τους εαυτούς μας να επηρεάζονται από άλλα άτομα, όχι επειδή πιστεύαμε όντως στις ιδέες που με τρανά λόγια διατυμπανούσαν, αλλά επειδή παρασυρθήκαμε στην στιγμή, στα λόγια, στη φαινομενική «φιλία».
Όλα για το θεαθήναι λοιπόν; Βούληση ατομική, κρίση προσωπική, όχι; Θα σου πω κάτι. Απλά σαν συμβουλή. Κράτα σφιχτά τις δικές σου σκέψεις, όσο κακοφτιαγμένες, πρόχειρες ή κακογραμμένες κι αν είναι. Μην επηρεάζεσαι απλά για να επηρεαστείς. Να επηρεάζεσαι ουσιαστικά, πατώντας στη γη και γνωρίζοντας τι κάνεις. Πήξαμε σε κοινές ιδέες που αντηχούν στο απόλυτο κενό, σε φίλους που μετουσιώθηκαν σε αγνώστους, σε «δυνατά» λόγια με «αδύναμες» πράξεις. Μη με παρεξηγείς. Ούτε εμένα αποκλείω. Ούτε κι εσένα όμως.
Υπάρχουν δυο είδη επιρροής. Εσύ σε ποιο θες να ανήκεις;
